У Міністэрстве аховы здароўя кажуць, што існуюць захворваньні, з-за якіх алькаголіка нельга зьмясьціць у так званыя ЛТП. Таму мэдыкі вымушаныя лячыць такога чалавека амбуляторна і часта бяз згоды пацыента, кажа галоўны нарколяг Беларусі Ўладзімер Максімчук:
(Максімчук: ) “Наркалёгія – гэта вельмі складаная дысцыпліна. Нават прывесьці хворага да лекара і тое складана. Раней гэтая практыка была меншай, а зараз стане прымяняцца больш. Проста гэта набыло юрыдычны характар”.
Паводле спадара Максімчука, п’янства і алькагалізм за апошнія дзесяць гадоў у Беларусі набылі масавы характар. Гэтак, зь 1995 па 2005 год спажываньне сьпіртовых напояў на душу насельніцтва павялічылася з 6 да 9 літраў абсалютнага алькаголю. Больш як утрая вырасла колькасьць падлеткаў, якія пастаўленыя на ўлік у наркадыспансэрах. Не выпіваюць толькі 15% моладзі. Чаму ў Беларусі пашыраецца п’янства, пытаюся ў мінакоў на вуліцах сталіцы.
(Юнак: ) “Для моладзі алькаголь – гэта яшчэ савецкае, калі ўсе сьвяты без застольляў, алькаголю не абходзіліся. А ўвогуле п’юць з-за таго, што ў людзей няма ніякага іншага адпачынку”.
(Спадарыня: ) “Ня ведаю, што імі кіруе. Можа проста яшчэ не зразумелі што такое здароўе. Калі пытаньне здароўя паўстане, во, тады чалавек пачынае зусім па-іншаму думаць!”
(Спадар: ) “Хутчэй за ўсё гэта самы лёгкі спосаб адпачыць. Канечне, каб у чалавека былі грошы, то ён бы знайшоў сабе іншыя формы адпачынку: некуды зьезьдзіў ці схадзіў. А так, я думаю, гэта самы даступны сродак забыцца на свае праблемы”.
Паводле Міністэрства аховы здароўя, за апошнія пяць гадоў колькасьць людзей, якія пакутуюць ад хранічнага алькагалізму, павялічылася з 122 да 172 тысяч. Агулам на наркалягічным уліку каля 260 тысяч чалавек, 35 тысяч зь іх – жанчыны. Алькаголікаў-жанчын у Беларусі становіцца больш на 5 тысяч асобаў кожны год. Магчымасьць прымусовага лекаваньня гэтых людзей у хатніх умовах камэнтуе лідэрка Жаночага незалежнага дэмакратычнага руху Людміла Пеціна:
(Пеціна: ) “Быццам бы дзяржава нешта робіць, але ж праблема алькагалізму не зьмяншаецца. Таму мне здаецца, што варта было б большую ўвагу зьвярнуць на вытокі праблемы. Бо людзі сьпіваюцца ня толькі таму, што няма працы, ня толькі таму, што ня могуць сябе рэалізаваць. Мне падаецца, многія сьпіваюцца таму, што ў нас абмежаваная свабода. У нас пра гэта не гавораць. А варта было бы адкрыта гаварыць аб вытоках, я б сказала, нацыянальнай трагедыі”.
Гаварыла сустаршыня Жаночага незалежнага дэмакратычнага руху Людміла Пеціна.
(Максімчук: ) “Наркалёгія – гэта вельмі складаная дысцыпліна. Нават прывесьці хворага да лекара і тое складана. Раней гэтая практыка была меншай, а зараз стане прымяняцца больш. Проста гэта набыло юрыдычны характар”.
Паводле спадара Максімчука, п’янства і алькагалізм за апошнія дзесяць гадоў у Беларусі набылі масавы характар. Гэтак, зь 1995 па 2005 год спажываньне сьпіртовых напояў на душу насельніцтва павялічылася з 6 да 9 літраў абсалютнага алькаголю. Больш як утрая вырасла колькасьць падлеткаў, якія пастаўленыя на ўлік у наркадыспансэрах. Не выпіваюць толькі 15% моладзі. Чаму ў Беларусі пашыраецца п’янства, пытаюся ў мінакоў на вуліцах сталіцы.
(Юнак: ) “Для моладзі алькаголь – гэта яшчэ савецкае, калі ўсе сьвяты без застольляў, алькаголю не абходзіліся. А ўвогуле п’юць з-за таго, што ў людзей няма ніякага іншага адпачынку”.
(Спадарыня: ) “Ня ведаю, што імі кіруе. Можа проста яшчэ не зразумелі што такое здароўе. Калі пытаньне здароўя паўстане, во, тады чалавек пачынае зусім па-іншаму думаць!”
(Спадар: ) “Хутчэй за ўсё гэта самы лёгкі спосаб адпачыць. Канечне, каб у чалавека былі грошы, то ён бы знайшоў сабе іншыя формы адпачынку: некуды зьезьдзіў ці схадзіў. А так, я думаю, гэта самы даступны сродак забыцца на свае праблемы”.
Паводле Міністэрства аховы здароўя, за апошнія пяць гадоў колькасьць людзей, якія пакутуюць ад хранічнага алькагалізму, павялічылася з 122 да 172 тысяч. Агулам на наркалягічным уліку каля 260 тысяч чалавек, 35 тысяч зь іх – жанчыны. Алькаголікаў-жанчын у Беларусі становіцца больш на 5 тысяч асобаў кожны год. Магчымасьць прымусовага лекаваньня гэтых людзей у хатніх умовах камэнтуе лідэрка Жаночага незалежнага дэмакратычнага руху Людміла Пеціна:
(Пеціна: ) “Быццам бы дзяржава нешта робіць, але ж праблема алькагалізму не зьмяншаецца. Таму мне здаецца, што варта было б большую ўвагу зьвярнуць на вытокі праблемы. Бо людзі сьпіваюцца ня толькі таму, што няма працы, ня толькі таму, што ня могуць сябе рэалізаваць. Мне падаецца, многія сьпіваюцца таму, што ў нас абмежаваная свабода. У нас пра гэта не гавораць. А варта было бы адкрыта гаварыць аб вытоках, я б сказала, нацыянальнай трагедыі”.
Гаварыла сустаршыня Жаночага незалежнага дэмакратычнага руху Людміла Пеціна.
