На тэрасе Цэнтральнага рынку Гомелю немалады мужчына прапануе кошык грыбоў на продаж. Кажа, што зьбіраў баравікі ды падбярозавікі блізу вёскі Зарадзьдзе Гомельскага раёну, але на радыяцыю грыбы не правяраў:
(Спадар: ) “Радыяцыю не правяраў — кажу сумленна, што не правяраў. Я яшчэ пры немцах хадзіў у лес”.
Некаторыя гандляры наагул адмаўляюцца размаўляць пра тое, ці ёсьць у грыбах радыянукліды. Заяўляюць, што самі спажываюць іх і добра пачуваюцца.
Грыбнік зь вёскі Мядзьведзева Буда-Кашалёўскага раёну сьцьвярджае, што грыбы ён правяраў, але квітка ў лябараторыі яму не далі — таму й ня памятае ўзроўню заражанасьці грыбоў:
(Спадар: ) “А што — я запамінаю, ці што? А талёнчыка не даюць, пакідаюць у сябе. Маю толькі белыя грыбы, аддаю ўсё за 35 тысяч рублёў”.
Ураджай на грыбы ў лясах спарадзіў і яшчэ адну праблему. Многія людзі неабачліва зьбіраюць усё, што трапляецца пад руку. Таму ў рэгіёне пачасьціліся атручваньні грыбамі. За апошнія тыдні з такім дыягназам у шпіталі трапіла больш за пяцьдзясят чалавек, у тым ліку сямнаццаць дзяцей.
Між тым, у рэгіёне існуе Навукова-дасьледчы інстытут лесу Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, які займаецца і тэхналёгіямі бясьпечнага штучнага вырошчваньня грыбоў. Акурат сёньня тут ладзілася выстава грыбоў. Распавядае загадчык лябараторыі інстытуту Вячаслаў Труханавец:
(Труханавец: ) “У нас грыбны рынак запоўнены харчамі кітайскага, польскага, галяндскага, нямецкага, расейскага паходжаньня, але не беларускага. У Эўропе спажываюць 4—10 кіляграмаў грыбоў на душу насельніцтва. УБеларусі, паводле нашых падлікаў, ва ўражайныя гады — 1—2 кіляграмы дзікіх грыбоў і прыкладна 100 грамаў — штучна вырашчаных. Тут трэба ўзмоцнена прапагандаваць штучнае вырошчваньне грыбоў, чым займаецца наш інстытут. Мы распрацавалі тэхналёгіі вырошчваньня ядомых грыбоў на прысядзібных і дачных участках — тыя ж вешанкі, шыітакэ. Шыітакэ смакавымі якасьцямі не саступае беламу грыбу”.
(Спадар: ) “Радыяцыю не правяраў — кажу сумленна, што не правяраў. Я яшчэ пры немцах хадзіў у лес”.
Некаторыя гандляры наагул адмаўляюцца размаўляць пра тое, ці ёсьць у грыбах радыянукліды. Заяўляюць, што самі спажываюць іх і добра пачуваюцца.
Грыбнік зь вёскі Мядзьведзева Буда-Кашалёўскага раёну сьцьвярджае, што грыбы ён правяраў, але квітка ў лябараторыі яму не далі — таму й ня памятае ўзроўню заражанасьці грыбоў:
(Спадар: ) “А што — я запамінаю, ці што? А талёнчыка не даюць, пакідаюць у сябе. Маю толькі белыя грыбы, аддаю ўсё за 35 тысяч рублёў”.
Ураджай на грыбы ў лясах спарадзіў і яшчэ адну праблему. Многія людзі неабачліва зьбіраюць усё, што трапляецца пад руку. Таму ў рэгіёне пачасьціліся атручваньні грыбамі. За апошнія тыдні з такім дыягназам у шпіталі трапіла больш за пяцьдзясят чалавек, у тым ліку сямнаццаць дзяцей.
Між тым, у рэгіёне існуе Навукова-дасьледчы інстытут лесу Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, які займаецца і тэхналёгіямі бясьпечнага штучнага вырошчваньня грыбоў. Акурат сёньня тут ладзілася выстава грыбоў. Распавядае загадчык лябараторыі інстытуту Вячаслаў Труханавец:
(Труханавец: ) “У нас грыбны рынак запоўнены харчамі кітайскага, польскага, галяндскага, нямецкага, расейскага паходжаньня, але не беларускага. У Эўропе спажываюць 4—10 кіляграмаў грыбоў на душу насельніцтва. УБеларусі, паводле нашых падлікаў, ва ўражайныя гады — 1—2 кіляграмы дзікіх грыбоў і прыкладна 100 грамаў — штучна вырашчаных. Тут трэба ўзмоцнена прапагандаваць штучнае вырошчваньне грыбоў, чым займаецца наш інстытут. Мы распрацавалі тэхналёгіі вырошчваньня ядомых грыбоў на прысядзібных і дачных участках — тыя ж вешанкі, шыітакэ. Шыітакэ смакавымі якасьцямі не саступае беламу грыбу”.