Калі і была ў нас, школьнікаў, культавая рэч, дык гэта, безумоўна, магнітафон. Гэта быў ня проста апарат для запісу і перадачы гуку. Гэта было акно ў сусьвет, празь якое мы пачулі “бітлоў”, “ролінгаў” ды іншых сваіх куміраў. І называлі мы магнітафон па-свойску ляпідарна: маг.
Да самага канца шасьцідзясятых магнітафоны, асабліва ў правінцыі, былі рэдкасьцю. У нашым клясе, памятаю, толькі ў аднаго хлопца дома стаяў магнітафон: лямпавы “Дніпро”. Пайсьці зь ім кудысьці ды штосьці перапісаць не было магчымасьці, бо важыў ён 25 кіляграмаў.
УВЕСЬ ТЭКСТ
Да самага канца шасьцідзясятых магнітафоны, асабліва ў правінцыі, былі рэдкасьцю. У нашым клясе, памятаю, толькі ў аднаго хлопца дома стаяў магнітафон: лямпавы “Дніпро”. Пайсьці зь ім кудысьці ды штосьці перапісаць не было магчымасьці, бо важыў ён 25 кіляграмаў.
УВЕСЬ ТЭКСТ
