Галоўная вуліца Леніна ў вёсцы Стаўбун Веткаўскага раёну нагадвала сёньня адзін даўжэзны збожжавы ток. Ячменем ды аўсом, зжатымі ўручную, засланы сотні мэтраў асфальту.
Пра асаблівасьці абмалоту расказвае мясцовы жыхар, які назваўся Іванам:
(Іван: ) “А во як! Машыны ідуць – і коламі малоцяць. Больш машын пройдзе, – хутчэйшы абмалот будзе! І так – па ўсёй вуліцы”.
Гаспадар заслаў ячменем мэтраў дзьвесьце галоўнай вуліцы. Кажа, што скасіў касою ячмень на 25-ці сотках.
Празь невялікі прагал на асфальце ўжо залоціцца авёс іншых гаспадароў.
Вяскоўцы пацяшаюцца са свайго вынаходніцтва. Сталага веку кабета жартуе, што машыны й ёсьць тымі новымі камбайнамі “Гомсельмашу”:
(Спадарыня: ) “Малацьба. Новыя камбайны. Во – бачыце?! Паслалі – машыны прайшлі, пацерлі – і гатова”.
Легкавікі аб’яжджаюць збажыну бокам – каб не набілася ў рухавік. Хуткасьць абмалоту залежыць ад надвор’я ды інтэнсіўнасьці руху вясковай тэхнікі – аўтамашын і трактараў.
(Спадарыня: ) “Як многа машын ды сухое ўсё, дык быстра. Зраніцы разаслалі – і, бачыце, падбіраем”.
Калі грузавікі, як кажуць у Стаўбуне, пацерлі сьпелую збажыну, вяскоўцы віламі скідаюць з вуліцы салому, а збожжа зьмятаюць венікамі, ссыпаюць у мяхі, а пасьля “праветрываюць” – правейваюць у адмысловых насілках. І ніякая радыяцыя ім ні па чым.
(Спадар: ) “Траса – якая ж тут радыяцыя?”
Пра тое, чаму вяскоўцы не малоцяць збожжа з прысядзібных дзялак саўгаснымі камбайнамі, распавядае стаўбунская пэнсіянэрка:
(Пэнсіянэрка: ) “Што – камбайн? Камбайну таго калі мы дачакаемся? А дажджы во ідуць. Хаця б саўгас як-небудзь сабраў – хлебец нам тады быў бы!”
Старшыня Стаўбунскага сельскага Савету Сяргей Канапацкі цьвердзіць: у мясцовым саўгасе толькі 6 камбайнаў – нагрузка на іх і без прысядзібных участкаў вялікая. Людзі ня хочуць чакаць, пакуль камбайны ўправяцца з саўгаснымі палеткамі:
(Канапацкі: ) “Да канца месяца людзям камбайны даюць. Ёсьць прыватнікі, якія малоцяць. Але людзям ня церпіцца, асабліва – бабулям. Хочацца ім як мага хутчэй сабраць збажыну, каб страт было меней…”
Пра асаблівасьці абмалоту расказвае мясцовы жыхар, які назваўся Іванам:
(Іван: ) “А во як! Машыны ідуць – і коламі малоцяць. Больш машын пройдзе, – хутчэйшы абмалот будзе! І так – па ўсёй вуліцы”.
Гаспадар заслаў ячменем мэтраў дзьвесьце галоўнай вуліцы. Кажа, што скасіў касою ячмень на 25-ці сотках.
Празь невялікі прагал на асфальце ўжо залоціцца авёс іншых гаспадароў.
Вяскоўцы пацяшаюцца са свайго вынаходніцтва. Сталага веку кабета жартуе, што машыны й ёсьць тымі новымі камбайнамі “Гомсельмашу”:
(Спадарыня: ) “Малацьба. Новыя камбайны. Во – бачыце?! Паслалі – машыны прайшлі, пацерлі – і гатова”.
Легкавікі аб’яжджаюць збажыну бокам – каб не набілася ў рухавік. Хуткасьць абмалоту залежыць ад надвор’я ды інтэнсіўнасьці руху вясковай тэхнікі – аўтамашын і трактараў.
(Спадарыня: ) “Як многа машын ды сухое ўсё, дык быстра. Зраніцы разаслалі – і, бачыце, падбіраем”.
Калі грузавікі, як кажуць у Стаўбуне, пацерлі сьпелую збажыну, вяскоўцы віламі скідаюць з вуліцы салому, а збожжа зьмятаюць венікамі, ссыпаюць у мяхі, а пасьля “праветрываюць” – правейваюць у адмысловых насілках. І ніякая радыяцыя ім ні па чым.
(Спадар: ) “Траса – якая ж тут радыяцыя?”
Пра тое, чаму вяскоўцы не малоцяць збожжа з прысядзібных дзялак саўгаснымі камбайнамі, распавядае стаўбунская пэнсіянэрка:
(Пэнсіянэрка: ) “Што – камбайн? Камбайну таго калі мы дачакаемся? А дажджы во ідуць. Хаця б саўгас як-небудзь сабраў – хлебец нам тады быў бы!”
Старшыня Стаўбунскага сельскага Савету Сяргей Канапацкі цьвердзіць: у мясцовым саўгасе толькі 6 камбайнаў – нагрузка на іх і без прысядзібных участкаў вялікая. Людзі ня хочуць чакаць, пакуль камбайны ўправяцца з саўгаснымі палеткамі:
(Канапацкі: ) “Да канца месяца людзям камбайны даюць. Ёсьць прыватнікі, якія малоцяць. Але людзям ня церпіцца, асабліва – бабулям. Хочацца ім як мага хутчэй сабраць збажыну, каб страт было меней…”