Кіраўнік цэнтру Мізэсу Яраслаў Раманчук гаворыць, што прыгаданыя лічбы, хаця яны й зьявіліся ў афіцыйным дакумэнце, пакуль нельга лічыць канчатковымі. На ягоную думку, шмат што яшчэ будзе залежаць ад таго, хто й на якіх умовах будзе валодаць “Белтрансгазам”, а таксама ад таго, ці змогуць Беларусь і Ўкраіна скаардынаваць свае дзеяньні й дамагчыся падвышэньня цаны транзыту за расейскі газ, які ідзе праз тэрыторыі гэтых краін на Захад.
Таму спадар Раманчук мяркуе, што канчатковая цана для Беларусі будзе ўсё ж большай. Аднак і названыя кошты адмоўна паўплываюць на беларускую эканоміку, асабліва бліжэй да канца наступнага году:
(Раманчук: ) “95 даляраў – гэта цана, якая не прывядзе да аднаразовага шокавага эфэкту. Але гэтая цана паскорыць працэс акумуляцыі пазык, змусіць Міністэрства фінансаў Беларусі “перакроіць” бюджэт у бок падвышэньня датацый жыльлёва-камунальнаму сэктару альбо павялічыць тарыфы на паслугі. Сярэднія й малыя прадпрыемствы, асабліва – у рэгіёнах, таксама будуць выступаць больш інтэнсіўна за датацыі. І калі ўрад ня пойдзе на рэформы, дык напрыканцы 2007 году адбудзецца значнае павышэньне пазык у форме нявыплачаных заробкаў, а таксама ўзьнікнуць праблемы зь фінансаваньнем бюджэтаў мясцовага ўзроўню”.
Яшчэ адзін вядомы беларускі эканаміст, Леанід Злотнікаў, цьвердзіць, што прыгаданыя цэны перадусім прывядуць да росту сабекошту беларускай прадукцыі:
(Злотнікаў: ) “Паспрабую зараз падлічыць. Рост сабекошту прыкладна на 8–10%. Гэта пакуль не аналіз, а першая ацэнка”.
(Карэспандэнт: ) “А што рэальна стаіць за гэтымі лічбамі?”
(Злотнікаў: ) “Рэальна гэта азначае, што мэталюргія альбо хімія страцяць частку сваёй канкурэнтаздольнасьці на рынку. Гэта нэгатыўна паўплывае й на ўзровень жыцьця. Але не нашмат – на 7–8%”.
Паводле расейскіх разьлікаў, паліўны рынак Беларусі на 94% залежыць ад імпарту з Расеі. Кампанія “Газпром” сёлета ўжо некалькі разоў заяўляла, што цэны на газ для Беларусі ўздымуцца да 200 даляраў за тысячу кубамэтраў. Перамовы “Газпрому” і ўраду Беларусі на гэты конт працягваюцца.
Таму спадар Раманчук мяркуе, што канчатковая цана для Беларусі будзе ўсё ж большай. Аднак і названыя кошты адмоўна паўплываюць на беларускую эканоміку, асабліва бліжэй да канца наступнага году:
(Раманчук: ) “95 даляраў – гэта цана, якая не прывядзе да аднаразовага шокавага эфэкту. Але гэтая цана паскорыць працэс акумуляцыі пазык, змусіць Міністэрства фінансаў Беларусі “перакроіць” бюджэт у бок падвышэньня датацый жыльлёва-камунальнаму сэктару альбо павялічыць тарыфы на паслугі. Сярэднія й малыя прадпрыемствы, асабліва – у рэгіёнах, таксама будуць выступаць больш інтэнсіўна за датацыі. І калі ўрад ня пойдзе на рэформы, дык напрыканцы 2007 году адбудзецца значнае павышэньне пазык у форме нявыплачаных заробкаў, а таксама ўзьнікнуць праблемы зь фінансаваньнем бюджэтаў мясцовага ўзроўню”.
Яшчэ адзін вядомы беларускі эканаміст, Леанід Злотнікаў, цьвердзіць, што прыгаданыя цэны перадусім прывядуць да росту сабекошту беларускай прадукцыі:
(Злотнікаў: ) “Паспрабую зараз падлічыць. Рост сабекошту прыкладна на 8–10%. Гэта пакуль не аналіз, а першая ацэнка”.
(Карэспандэнт: ) “А што рэальна стаіць за гэтымі лічбамі?”
(Злотнікаў: ) “Рэальна гэта азначае, што мэталюргія альбо хімія страцяць частку сваёй канкурэнтаздольнасьці на рынку. Гэта нэгатыўна паўплывае й на ўзровень жыцьця. Але не нашмат – на 7–8%”.
Паводле расейскіх разьлікаў, паліўны рынак Беларусі на 94% залежыць ад імпарту з Расеі. Кампанія “Газпром” сёлета ўжо некалькі разоў заяўляла, што цэны на газ для Беларусі ўздымуцца да 200 даляраў за тысячу кубамэтраў. Перамовы “Газпрому” і ўраду Беларусі на гэты конт працягваюцца.
