Найперш я запытаўся ў Сяргея Ляшкевіч пра першыя ўражаньні па дарозе дадому.
(Ляшкевіч: ) «Нармалёва, было цікава паглядзець на прыроду, на сонейка. Адвык ад гэтага за чатыры з паловай месяцы».
Мы разам заходзім у пакой. Сына сустракае маці.
(Карэспандэнт: ) «Які у вас настрой, спадарыня Ірына?»
(Ірына Ляшкевіч: ) «Думаю, усё страшнае ўжо ў мінулым. Сустрэла сына, радасьць.»
Родныя і сябры зьвяртаюць увагу, што Сяргей схуднеў, твар зусім бледны. Побач - сябра спадар Мікола Хільмановіч:
(Хільмановіч: ) «Заехалі на Нарач, пакупалі Сярожку пасьля гэтай турмы, яму спадабалася».
Сяргей Ляшкевіч, кажа, што адвык ад усяго цывільнага, праўда, дадае, што хутка ізноў прывыкне. Пытаюся , якія ўмовы былі ў камэры.
(Ляшкевіч: ) «Умовы былі розныя: ад прымальных да тых, якія можна пабачыць у фільмах пра канцэнтрацыйныя лягеры.»
Сяргей Ляшкевіч распавядае, што зь ім адбывалі пакараньне розныя людзі: ад тых, хто відавочна не вінаваты й тыя, хто забіваў іншых людзей. І сяброў, зь яго слоў, там не заводзяць.
(Ляшкевіч: ) «У турме сяброўскіх адносін амаль ніхто не ўсталёўвае, таму што тых, зь кім сядзіш, называюць пасажырамі».
На разьвітаньне пытаюся, чым Сяргей зьбіраецца займацца далей.
(Ляшкевіч: ) «Далей, думаю, буду займацца палітычнай дзейнасьцю, тым, чым й займаўся».
(Ляшкевіч: ) «Нармалёва, было цікава паглядзець на прыроду, на сонейка. Адвык ад гэтага за чатыры з паловай месяцы».
Мы разам заходзім у пакой. Сына сустракае маці.
(Карэспандэнт: ) «Які у вас настрой, спадарыня Ірына?»
(Ірына Ляшкевіч: ) «Думаю, усё страшнае ўжо ў мінулым. Сустрэла сына, радасьць.»
Родныя і сябры зьвяртаюць увагу, што Сяргей схуднеў, твар зусім бледны. Побач - сябра спадар Мікола Хільмановіч:
(Хільмановіч: ) «Заехалі на Нарач, пакупалі Сярожку пасьля гэтай турмы, яму спадабалася».
Сяргей Ляшкевіч, кажа, што адвык ад усяго цывільнага, праўда, дадае, што хутка ізноў прывыкне. Пытаюся , якія ўмовы былі ў камэры.
(Ляшкевіч: ) «Умовы былі розныя: ад прымальных да тых, якія можна пабачыць у фільмах пра канцэнтрацыйныя лягеры.»
Сяргей Ляшкевіч распавядае, што зь ім адбывалі пакараньне розныя людзі: ад тых, хто відавочна не вінаваты й тыя, хто забіваў іншых людзей. І сяброў, зь яго слоў, там не заводзяць.
(Ляшкевіч: ) «У турме сяброўскіх адносін амаль ніхто не ўсталёўвае, таму што тых, зь кім сядзіш, называюць пасажырамі».
На разьвітаньне пытаюся, чым Сяргей зьбіраецца займацца далей.
(Ляшкевіч: ) «Далей, думаю, буду займацца палітычнай дзейнасьцю, тым, чым й займаўся».