Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Летні альбом: Зоркі югаслаўскай эстрады


Вінцэсь Мудроў, Полацак Новая перадача сэрыі "Летні альбом". Страшныя, сьмешныя, забытыя словы і паняцьці пары застою ўспамінае Вінцэсь Мудроў.

Вось жа дзіўная рэч: хто б зь югаслаўскіх пяюноў не завітаў на гастролі ў Менск ці Маскву, іх абавязкова менавалі зоркамі. Мне неаднаразова даводзілася бачыць вулічныя расьцяжкі з надпісам “Зоркі югаслаўскай эстрады” ды пералікам нікому невядомых выканаўцаў. Зрэшты, прыяжджалі зь берагоў Адрыятыкі і праўдзівыя зоркі. І зоркай першай велічыні быў Джорджэ Мар’янавіч.

“Дэвойка мала”, -- хто з маіх аднагодкаў не памятае гэтай песьні, адной з самых папулярных у сярэдзіне шасьцідзясятых. Сьпяваў яе памянёны Джорджэ Мар’янавіч. Песьня займела сваю кружэлку і яе круцілі да поўнай зьнямогі. Шлягер займеў таксама некалькі рымэйкаў з рознымі тэкстамі. Найбольш запомнілася “Дэвойка” ў выкананьні Эміля Гараўца: “Ночным Белградом шли мы молча рядом”.

Неўзабаве зорка Мар’янавіча прытухла і на музычным небасхіле зазьзяла імя Радмілы Караклаіч. Усё замежнае ўваччу савецкіх гледачоў было пазначанае асаблівым флёрам. Ну а калі сьпявак ці сьпявачка зьяўляліся на экране ў авантажных апранахах, гэта выклікала сапраўдны фурор. Выступ Радмілы Караклаіч на “Блакітным агеньчыку”, дзе яна прасьпявала песеньку “Караблік”, стаўся падзеяй у жыцьці савецкіх людзей. Караклаіч была ў сукенцы на тонкіх шлейках, і ўсё былі перакананыя, што гэта ніжняя бялізна.

“Во дае дразда! – захоплена выдыхаў мой бацька, -- у панталёнах выйшла!”

У 1969 годзе талент Джорджэ Мар’янавіча зыркнуў новымі фарбамі. Сьпявак завітаў з гастролямі ў Маскву і ягоны выступ паказалі па тэлевізіі. “Шалёнае сэрца”, “Рамана”, “Мірза” – гэтыя песьні, як ніякія іншыя, убіліся ў памяць маіх аднагодкаў. Іх круцілі перад пачаткам тэлетрансьляцый, і мы, падлеткі, вярнуўшыся з заняткаў, адразу ўключалі тэлевізары. “Шалёнае сэрца” потым выконвалі самадзейныя артысты. Я нават чуў яго ў выкананьні трыа баяністаў. А песеньку “Мірза” жартуны пачалі сьпяваць на свой лад: «Зовут меня Мирза, работать мне нельзя. Работает Иван: он выполняет план».

Ну і, нарэшце, згадаем саліста гурта “Заграб” Івіцу Шэрфэзы. У сярэдзіне сямідзясятых песьні ягоныя круцілі ў рэстаранах правінцыйных гарадоў, і іх адразу замілавалі жанчыны. “Нелюбимая, нелюбимая…”, -- сьпяваў малады харват, і вочы жаночыя вільгатнелі. Так, сярод цыгарэтнага дыму ды кухоннага чаду прасьпявала сваю лебядзіную песьню апошняя зорка югаслаўскай эстрады.
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG