Мікола Статкевіч не сумняецца, што супрацоўнікі КДБ, якія былі побач з будынкам суду Маскоўскага раёну і бачылі палітыка, далі загад кіраўніку спэцкамэндатуры патэлефанаваць яму дахаты.
(Статкевіч: ) “Мне патэлефанаваў кіраўнік спэцкамэндатуры падпалкоўнік міліцыі Васіль Гардзейка і сказаў, што да яго былі прэтэнзіі, бо я быў у Маскоўскім раёне на судзе ў Казуліна. Ён сказаў, што гэта парушэньне, бо я выехаў за межы Першамайскага раёну, куды нібыта мяне й адпускалі. Я спытаў, на якой падставе такое абмежаваньне, бо ў маршрутным лісьце пазначаны горад Менск. Ён казаў, што на падставе закону. Папрасіў яго назваць закон, каб я змог зь ім азнаёміцца. Тады ён спаслаўся на нейкую інструкцыю. Кажу: “Добра, а дзе азнаёміцца з інструкцыяй?”. А ён: “Яна сакрэтная”.
Сытуацыя падаецца Міколу Статкевічу даволі камічнай. Нягледзячы на папярэджаньне кіраўніка спэцкамэндатуры, апазыцыянэр мае намер наведваць тэатры, выставы, гарадзкія паркі і сваіх сяброў.
(Статкевіч: ) “Уявіце сабе, што, крый Божа, стала мне кепска. Выклікалі хуткую дапамогу. А ў момант перасячэньня гэтай хуткай дапамогай мяжы Першамайскага раёну… “Хуткая дапамога” – транспартны сродак, на якім зьдзейсьнена злачынства. А, калі я перасяку мяжу ў вагоне электрацягніку ў мэтро? Тады, што? Трэба пакараць увесь цягнік, альбо машыніста, які мяне туды вывез? Ці, можа, лепш тралейбус. Тады б былі меншыя страты для гораду. Глупства, народжанае страхам”.
Нагадаем: Міколу Статкевіча пакаралі двума гадамі абмежаваньня волі за арганізацыю дэманстрацый пратэсту супраць фальсыфікацыі вынікаў выбараў і рэфэрэндуму 2004 году. Палітык адбывае пакараньне на “хіміі” ў Баранавіцкай спэцкамэндатуры. 45 сутак Міколу Статкевіча трымалі ва ўмовах ізаляцыі ў пакоі інтэрната ў часе выбарчай кампаніі, пад час правядзеньня вулічных акцый апазыцыі, а таксама ў дзень інаўгурацыі Аляксандра Лукашэнкі і правядзеньня саміту. Апазыцыянэру не дазвалялі дагэтуль наведваць сваю сям’ю ў Менску.
(Статкевіч: ) “Мне патэлефанаваў кіраўнік спэцкамэндатуры падпалкоўнік міліцыі Васіль Гардзейка і сказаў, што да яго былі прэтэнзіі, бо я быў у Маскоўскім раёне на судзе ў Казуліна. Ён сказаў, што гэта парушэньне, бо я выехаў за межы Першамайскага раёну, куды нібыта мяне й адпускалі. Я спытаў, на якой падставе такое абмежаваньне, бо ў маршрутным лісьце пазначаны горад Менск. Ён казаў, што на падставе закону. Папрасіў яго назваць закон, каб я змог зь ім азнаёміцца. Тады ён спаслаўся на нейкую інструкцыю. Кажу: “Добра, а дзе азнаёміцца з інструкцыяй?”. А ён: “Яна сакрэтная”.
Сытуацыя падаецца Міколу Статкевічу даволі камічнай. Нягледзячы на папярэджаньне кіраўніка спэцкамэндатуры, апазыцыянэр мае намер наведваць тэатры, выставы, гарадзкія паркі і сваіх сяброў.
(Статкевіч: ) “Уявіце сабе, што, крый Божа, стала мне кепска. Выклікалі хуткую дапамогу. А ў момант перасячэньня гэтай хуткай дапамогай мяжы Першамайскага раёну… “Хуткая дапамога” – транспартны сродак, на якім зьдзейсьнена злачынства. А, калі я перасяку мяжу ў вагоне электрацягніку ў мэтро? Тады, што? Трэба пакараць увесь цягнік, альбо машыніста, які мяне туды вывез? Ці, можа, лепш тралейбус. Тады б былі меншыя страты для гораду. Глупства, народжанае страхам”.
Нагадаем: Міколу Статкевіча пакаралі двума гадамі абмежаваньня волі за арганізацыю дэманстрацый пратэсту супраць фальсыфікацыі вынікаў выбараў і рэфэрэндуму 2004 году. Палітык адбывае пакараньне на “хіміі” ў Баранавіцкай спэцкамэндатуры. 45 сутак Міколу Статкевіча трымалі ва ўмовах ізаляцыі ў пакоі інтэрната ў часе выбарчай кампаніі, пад час правядзеньня вулічных акцый апазыцыі, а таксама ў дзень інаўгурацыі Аляксандра Лукашэнкі і правядзеньня саміту. Апазыцыянэру не дазвалялі дагэтуль наведваць сваю сям’ю ў Менску.
