Лінкі ўнівэрсальнага доступу

“Калі ў людзей ёсьць пачуцьцё ўласнай годнасьці, сур’ёзнае стаўленьне да працы, няхай працуюць, а не чакаюць падказак зьверху” (1996 год)


Падрыхтаваў Зьміцер Падбярэскі Пра што пісалі ў мінулыя гады беларускія газэты 10 траўня

“Беларуская крыніца”, 1936 год. Экс-прэм’ер Польшчы прафэсар Бартэль зьвяртаецца да журналістаў з нагоды падзеяў у Львове:

“Што-ж гэта вы, панове, выпісваеце па газэтах аб Львове? Былі там рэчы далёка паважнейшыя! Калі ў людзей страляюць, а яны не ўцякаюць, але ідуць бяз страху на сьмерць, то гэта ўжо ня ёсьць “замешкі”, але гэта пахне рэвалюцыяй”.

“Бацькаўшчына”, 1956 год, пад загалоўкам “Пасьля юбілею”:

“Супаставіўшы асноўныя цьверджаньні нашых крытыкаў і “крытыкаў”, “Бацькаўшчына” мае наступныя эпітэты: “пракаталіцкая”, “антыкаталіцкая”, “праваслаўная”, “антыправаслаўная”, “езуіцкая”, “вуніяцкая”, “антывуніяцкая”, “антырэлігійная”, “прапольская”, “прарасейская”, “прасавецкая”, “праукраінская”, “антынезалежніцкая”, “непрадрашэнская” й г.д. Усё гэта, як бачым, сьветчыць не аб “Бацькаўшчыне”, але аб узроўні беларускае эміграцыйнае крытыкі”.

“Свободные новости плюс”, 1996 год. Аляксандар Ступнікаў выказваецца адносна нападу на журналістаў 1 траўня:

“Калі ў людзей ёсьць пачуцьцё ўласнай годнасьці, сур’ёзнае стаўленьне да працы, няхай працуюць, а не чакаюць падказак зьверху. Мы ж, група НТВ, толькі выконваем свой абавязак. Мы дастаткова аб’ектыўныя, кантактныя людзі й ставім сваёй задачай не камэнтаваць падзеі, а інфармаваць. І ў гэтым пляне ў мяне прынцыповыя разыходжаньні з тымі, хто да журналіста ставіцца як да “асьвятляльніка”. Паколькі сьвятло можна ставіць пад розным вуглом. Калі факты некаму не падабаюцца, дык няма чаго на люстэрка наракаць”.
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG