Суразмоўцы “Свабоды” адзначалі наўпроставую сувязь паміж заявай Дзярждумы Расеі, ейнымі геапалітычнымі інтарэсамі і асобаю Аляксандра Лукашэнка. Маўляў, “рука руку мые”.
(Спадар: ) “Расея мае права выказаць сваё меркаваньне... Але, зь іншага боку, Расея і так занадта шмат умешваецца ва ўнутраныя справы Беларусі... Гэткі шэры кардынал, які нябачна кіруе і дапамагае Лукашэнку. У дадзеным выпадку слушныя санкцыі Эўразьвязу – бо гэткім чынам ён спрабуе абараніць насельніцтва Беларусі ад праяваў таталітарнага рэжыму.”
(Спадар: ) “Гэта зусім не зьдзіўляе. І гэта чарговая ілюстрацыя сапраўднага стаўленьня кіраўніцтва Расеі да таго, што адбываецца на Беларусі і вакол Беларусі”.
(Спадарыня: ) “Яны падтрымліваюць уладу Беларусі толькі ў сваіх уласных мэркантыльных інтарэсах.”
(Спадар: ) “Тое, што Лукашэнка апошнім часам выходзіць з-пад кантролю Расеі – гэта сьмешна. Ня можа выйсьці з-пад кантролю арганізма сэрца. Лукашэнка – частка Расеі. Паводле сваёй сьвядомасьці і паводле сваёй палітыкі.”
(Спадарыня: ) “Калі Расея лічыць, што ў Беларусі ўсё законна і ўсё нармальна, то яна мае права падтрымліваць прымаць дэлегацыі і працягваць стасункі. Але складваецца ўражаньне, што рука руку мые.”
(Спадарыня: ) “Расею нельга апраўдаць!”
(Спадар: ) “Яны маюць права рабіць якія заўгодна заўвагі, бо гэта іх канстытуцыйнае права.”
Некаторыя з рэспандэнтаў Свабоды падкрэсьлівалі, што заява Расеі – частка яе спрадвечнай палітычнай стратэгіі.
(Спадар: ) “Гэта яшчэ раз вызначае Расею як гэткага двухгаловага арла, які з аднаго боку глядзіць у бок дэмакратыі, а зь іншага боку – падтрымлівае шматлікія дыктатуры і рэжымы – прыкладам, Хамаз... Куба... Расея – гэта Расея. Мала што зьмянілася ў ейных інтарэсах і мэтадах з часоў Савецкага Саюза.
(Спадар: ) “Для расейскай дзяржаўнай сыстэмы ўтрымаць у арбіце свайго ўплыву Беларусь - гэта стратэгічная задача, якая сфармавалася яшчэ ў 17-м стагодзьдзі. І дагэтуль яна ня страціла актуальнасьці для расейскіх афіцыйных колаў. І ўсё, што адбываецца супраць гэтай заганнай традыцыі, выклікае абурэньне ў расейскіх афіцыйных уладаў.“
Шмат хто з суразмоўцаў лічыў прынцыпова інакш ці наагул ня меў цікавасьці да пытаньня:
(Спадар: ) “На маю думку, адэкватная рэакцыя.”
(Спадар: ) “Правільна”.
(Спадар: ) “Мне цяжка сказаць. Сумняюся... Дый наагул не цікаўлюся палітыкай. Я да гэтага абыякавы.”
(Спадар: ) “Расея мае права выказаць сваё меркаваньне... Але, зь іншага боку, Расея і так занадта шмат умешваецца ва ўнутраныя справы Беларусі... Гэткі шэры кардынал, які нябачна кіруе і дапамагае Лукашэнку. У дадзеным выпадку слушныя санкцыі Эўразьвязу – бо гэткім чынам ён спрабуе абараніць насельніцтва Беларусі ад праяваў таталітарнага рэжыму.”
(Спадар: ) “Гэта зусім не зьдзіўляе. І гэта чарговая ілюстрацыя сапраўднага стаўленьня кіраўніцтва Расеі да таго, што адбываецца на Беларусі і вакол Беларусі”.
(Спадарыня: ) “Яны падтрымліваюць уладу Беларусі толькі ў сваіх уласных мэркантыльных інтарэсах.”
(Спадар: ) “Тое, што Лукашэнка апошнім часам выходзіць з-пад кантролю Расеі – гэта сьмешна. Ня можа выйсьці з-пад кантролю арганізма сэрца. Лукашэнка – частка Расеі. Паводле сваёй сьвядомасьці і паводле сваёй палітыкі.”
(Спадарыня: ) “Калі Расея лічыць, што ў Беларусі ўсё законна і ўсё нармальна, то яна мае права падтрымліваць прымаць дэлегацыі і працягваць стасункі. Але складваецца ўражаньне, што рука руку мые.”
(Спадарыня: ) “Расею нельга апраўдаць!”
(Спадар: ) “Яны маюць права рабіць якія заўгодна заўвагі, бо гэта іх канстытуцыйнае права.”
Некаторыя з рэспандэнтаў Свабоды падкрэсьлівалі, што заява Расеі – частка яе спрадвечнай палітычнай стратэгіі.
(Спадар: ) “Гэта яшчэ раз вызначае Расею як гэткага двухгаловага арла, які з аднаго боку глядзіць у бок дэмакратыі, а зь іншага боку – падтрымлівае шматлікія дыктатуры і рэжымы – прыкладам, Хамаз... Куба... Расея – гэта Расея. Мала што зьмянілася ў ейных інтарэсах і мэтадах з часоў Савецкага Саюза.
(Спадар: ) “Для расейскай дзяржаўнай сыстэмы ўтрымаць у арбіце свайго ўплыву Беларусь - гэта стратэгічная задача, якая сфармавалася яшчэ ў 17-м стагодзьдзі. І дагэтуль яна ня страціла актуальнасьці для расейскіх афіцыйных колаў. І ўсё, што адбываецца супраць гэтай заганнай традыцыі, выклікае абурэньне ў расейскіх афіцыйных уладаў.“
Шмат хто з суразмоўцаў лічыў прынцыпова інакш ці наагул ня меў цікавасьці да пытаньня:
(Спадар: ) “На маю думку, адэкватная рэакцыя.”
(Спадар: ) “Правільна”.
(Спадар: ) “Мне цяжка сказаць. Сумняюся... Дый наагул не цікаўлюся палітыкай. Я да гэтага абыякавы.”