Таксама сёньня на Радыё Свабода зьвярнуўся сябра Кансэрватыўна хрысьціянскай партыі БНФ Уладзімер Юхо. Ён паведаміў пра пакуль безвыніковыя шуканьні на тэрыторыі ўрочышча Курапаты мэталічнага вянку з мэмарыяльнага знаку лава Клінтана, які быў скрадзены некалькі дзён таму.
(Юхо: ) “Яго няма. Там сьляды ад аўтамабіля. Каб зьняць гэты вянок, трэба было мець адмысловы інструмэнт”.
Я агучыў на прэсавай канфэрэнцыі гэтае трывожнае паведамленьне. Аднак, са словаў намесьніка начальніка ўправы аховы гістарычна-культурнай спадчыны й рэстаўрацыі Ігара Чарняўскага, помнікі ў Курапатах па-ранейшаму застаюцца для яго ведамства “чужымі”.
(Чарняўскі: ) “Наконт усталяваньня крыжоў і іншага ў Курапатах у Міністэрства культуры не было ніводнага звароту. Вы ведаеце, ёсьць артыкул 50-ты “Закону аб ахове гістарычна-культурнай спадчыны”, дзе запісана, што любыя дзеяньні на такім аб’екце праводзяцца з дазволу Міністэрства культуры. Ніводнага звароту для ўсталяваньня чаго б там ні было ў Курапатах у Міністэрства культуры не было”.
На пытаньне, ці павінен быў прэзыдэнт ЗША Біл Клінтан зьвяртацца ў Міністэрства культуры па дазвол на ўстаноўку лавы Клінтана ў Курапатах, спадар Чарняўскі адказаў:
(Чарняўскі: ) “Роўна так, як Аляксандар Лукашэнка павінен быў бы выканаць заканадаўства Злучаных Штатаў Амэрыкі, калі б ён захацеў нешта зрабіць на адным з аб’ектаў Злучаных Штатаў Амэрыкі”.
Прадстаўнік Міністэрства культуры таксама ўхіліўся ад канкрэтнага адказу на другое пытаньне карэспандэнта Радыё Свабода:
(Карэспандэнт: ) “Які лёс Звону Свабоды, вырабленага па праекце Аляксея Марачкіна і Алеся Шатэрніка?”
(Чарняўскі: ) “Напэўна, вам трэба зьвярнуцца ў тыя органы, што арыштавалі гэты звон”.
(Карэспандэнт: ) “А Міністэрства культуры цікавіць, што адбываецца з гэтым творам мастацтва?”
(Чарняўскі: ) “Ён ня быў прадстаўлены ў афіцыйным парадку ў Міністэрства культуры. У нас ёсьць манумэнтальная рада, якая ацэньвае творы мастацтва й надае ім пэўны статус. Нічога такога не адбылося”.
Нагадаю, што звон, які важыць больш за 110 кіляграмаў, адліты з бронзы. На ім — выява Пагоні й выказваньні славутых дзеячаў Беларусі. Арыштаваны ён 20 сакавіка ў Менску. 25 сакавіка на плошчы Свабоды, дзе калісьці стаяла царква Ўсіх Сьвятых Беларусі, ён павінен быў абвясьціць Дзень Волі ў Беларусі.
(Юхо: ) “Яго няма. Там сьляды ад аўтамабіля. Каб зьняць гэты вянок, трэба было мець адмысловы інструмэнт”.
Я агучыў на прэсавай канфэрэнцыі гэтае трывожнае паведамленьне. Аднак, са словаў намесьніка начальніка ўправы аховы гістарычна-культурнай спадчыны й рэстаўрацыі Ігара Чарняўскага, помнікі ў Курапатах па-ранейшаму застаюцца для яго ведамства “чужымі”.
(Чарняўскі: ) “Наконт усталяваньня крыжоў і іншага ў Курапатах у Міністэрства культуры не было ніводнага звароту. Вы ведаеце, ёсьць артыкул 50-ты “Закону аб ахове гістарычна-культурнай спадчыны”, дзе запісана, што любыя дзеяньні на такім аб’екце праводзяцца з дазволу Міністэрства культуры. Ніводнага звароту для ўсталяваньня чаго б там ні было ў Курапатах у Міністэрства культуры не было”.
На пытаньне, ці павінен быў прэзыдэнт ЗША Біл Клінтан зьвяртацца ў Міністэрства культуры па дазвол на ўстаноўку лавы Клінтана ў Курапатах, спадар Чарняўскі адказаў:
(Чарняўскі: ) “Роўна так, як Аляксандар Лукашэнка павінен быў бы выканаць заканадаўства Злучаных Штатаў Амэрыкі, калі б ён захацеў нешта зрабіць на адным з аб’ектаў Злучаных Штатаў Амэрыкі”.
Прадстаўнік Міністэрства культуры таксама ўхіліўся ад канкрэтнага адказу на другое пытаньне карэспандэнта Радыё Свабода:
(Карэспандэнт: ) “Які лёс Звону Свабоды, вырабленага па праекце Аляксея Марачкіна і Алеся Шатэрніка?”
(Чарняўскі: ) “Напэўна, вам трэба зьвярнуцца ў тыя органы, што арыштавалі гэты звон”.
(Карэспандэнт: ) “А Міністэрства культуры цікавіць, што адбываецца з гэтым творам мастацтва?”
(Чарняўскі: ) “Ён ня быў прадстаўлены ў афіцыйным парадку ў Міністэрства культуры. У нас ёсьць манумэнтальная рада, якая ацэньвае творы мастацтва й надае ім пэўны статус. Нічога такога не адбылося”.
Нагадаю, што звон, які важыць больш за 110 кіляграмаў, адліты з бронзы. На ім — выява Пагоні й выказваньні славутых дзеячаў Беларусі. Арыштаваны ён 20 сакавіка ў Менску. 25 сакавіка на плошчы Свабоды, дзе калісьці стаяла царква Ўсіх Сьвятых Беларусі, ён павінен быў абвясьціць Дзень Волі ў Беларусі.
