Сустракаць палітычных вязьняў да турмы прыйшлі ня толькі менчукі, але таксама людзі з розных рэгіёнаў і гарадоў Беларусі – усяго каля 200 чалавек.
(Спадар: ) “Вядомы гомелькі фотамастак рабіў замалёўкі ў намётавым мястэчку й патрапіў сюды. Вось мы прыехалі яго сустрэць з Гомеля”.
(Карэспандэнтка: ) “Вы каго сустракаеце?”
(Юнак: ) “Свайго сябра сустракаем”.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму сьвечкі ў руках?”
(Юнак: ) “На знак салідарнасьці.”
(Карэспандэнтка: ) “А ў Вас што ў руках?”
(Спадарыня: ) “Праваслаўны абраз. Я хрысьціянка й лічу, што ўсе сумленныя людзі павінныя зараз маліцца за лёс нашай Бацькаўшчыны”.
(Карэспандэнтка: ) “Які Ваш настрой?”
(Юначка: ) “Бадзёры. Холадна крыху”.
(Юнак: ) “Аптымістычны. Я спадзяюся, што мы ўсё ж-такі пераможам”.
(Карэспандэнтка: ) “Сьвечкі для каго?”
(Юначка: ) “Для тых, хто зараз выйдзе”.
Неўзабаве зь дзьвярэй турмы групамі 3-5 чалавек пачалі выходзіць нядаўнія вязьні Акрэсьціна.
(Скандаваньне: ) “Жыве Беларусь!”
(Галасы: ) “Хто выйшаў, называйце імёны. Аддайце мужа. Сяржук”.
(Карэспандэнтка: ) “Колькі словаў на свабодзе для Свабоды: які настрой?”
(Сяржук: ) “Настрой вельмі добры, бо сядзелі за добрыя справы, і мы будзем працягваць барацьбу”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці чакалі, што Вас гэтак будуць сустракаць?”
(Юнак: ) “Я вельмі рады, што тут нас сустракае шмат народу, я рады, што я не паў духам, як і ўсе мае сябры ў камэры”.
(Спадар: ) “Будзем і надалей змагацца за свабоду. Нас не спыніць”.
(Юнак: ) “Усё вельмі добра, супэр”.
Вызваленых удзельнікаў намётавага лягеру сустракалі таксама вядомыя ў краіне людзі, такія, як лідэр рэдактар газэты “Наша Ніва” Андрэй Дынько, рэжысэр Валеры Мазынскі, лідэр гурта NRM Лявон Вольскі й многія іншыя.
(Юнак: ) “Спадар Лявон Вольскі, прывітаньне”.
(Вольскі: ) “Дзякуй вам”.
(Юнак: ) “Вам дзякуй, вы былі разам з намі”.
(Карэспандэнтка: ) “Спадар Вольскі, а Вы каго сустракаеце?”
(Вольскі: ) “Я сустракаю ўсіх, хто сёньня выходзіць. Была ў нас такая прыватная ініцыятыва прыехаць сюды. Мы таксама дорым падарункі гэтым людзям – касэту з маёй перадачай, якая называецца “Квадракола”.
(Карэспандэнтка: ) “А хто раздае дыск “Песьні Свабоды?”
(Юначка: ) “Мы, дочкі Аляксандра Казуліна Вольга й Юля”.
(Карэспандэнтка: ) “Які ваш настрой?”
(Юначка: ) “Баявы. Як і ў нашага бацькі”.
(Іншая юначка: ) “Толькі наперад і ні кроку назад – гэта ён сказаў нам падчас спатканьня. І мы цалкам падтрымліваем і гэтыя словы й гэтыя дзеяньні”.
Многія людзі трымалі ў руках бел-чырвона-белыя сьцягі. Вось як пракамэнтавала адбытыя падзеі праваабаронца Людміла Гразнова:
(Гразнова: ) “Ёсьць такая ўжо прымаўка, што ўвесь бамонд – на Акрэсьціна ці каля яго. І гэтая хваля ўсё больш накрывае ўсіх, хто думае й хто не абыякавы. Мяркую, што ніякіх пяці гадоў для таго, каб ён сышоў, ня будзе. Усё будзе нашмат хутчэй, і пульс гэтых пераменаў нарастае на нашых вачах”.
(Спадар: ) “Вядомы гомелькі фотамастак рабіў замалёўкі ў намётавым мястэчку й патрапіў сюды. Вось мы прыехалі яго сустрэць з Гомеля”.
(Карэспандэнтка: ) “Вы каго сустракаеце?”
(Юнак: ) “Свайго сябра сустракаем”.
(Карэспандэнтка: ) “Чаму сьвечкі ў руках?”
(Юнак: ) “На знак салідарнасьці.”
(Карэспандэнтка: ) “А ў Вас што ў руках?”
(Спадарыня: ) “Праваслаўны абраз. Я хрысьціянка й лічу, што ўсе сумленныя людзі павінныя зараз маліцца за лёс нашай Бацькаўшчыны”.
(Карэспандэнтка: ) “Які Ваш настрой?”
(Юначка: ) “Бадзёры. Холадна крыху”.
(Юнак: ) “Аптымістычны. Я спадзяюся, што мы ўсё ж-такі пераможам”.
(Карэспандэнтка: ) “Сьвечкі для каго?”
(Юначка: ) “Для тых, хто зараз выйдзе”.
Неўзабаве зь дзьвярэй турмы групамі 3-5 чалавек пачалі выходзіць нядаўнія вязьні Акрэсьціна.
(Скандаваньне: ) “Жыве Беларусь!”
(Галасы: ) “Хто выйшаў, называйце імёны. Аддайце мужа. Сяржук”.
(Карэспандэнтка: ) “Колькі словаў на свабодзе для Свабоды: які настрой?”
(Сяржук: ) “Настрой вельмі добры, бо сядзелі за добрыя справы, і мы будзем працягваць барацьбу”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці чакалі, што Вас гэтак будуць сустракаць?”
(Юнак: ) “Я вельмі рады, што тут нас сустракае шмат народу, я рады, што я не паў духам, як і ўсе мае сябры ў камэры”.
(Спадар: ) “Будзем і надалей змагацца за свабоду. Нас не спыніць”.
(Юнак: ) “Усё вельмі добра, супэр”.
Вызваленых удзельнікаў намётавага лягеру сустракалі таксама вядомыя ў краіне людзі, такія, як лідэр рэдактар газэты “Наша Ніва” Андрэй Дынько, рэжысэр Валеры Мазынскі, лідэр гурта NRM Лявон Вольскі й многія іншыя.
(Юнак: ) “Спадар Лявон Вольскі, прывітаньне”.
(Вольскі: ) “Дзякуй вам”.
(Юнак: ) “Вам дзякуй, вы былі разам з намі”.
(Карэспандэнтка: ) “Спадар Вольскі, а Вы каго сустракаеце?”
(Вольскі: ) “Я сустракаю ўсіх, хто сёньня выходзіць. Была ў нас такая прыватная ініцыятыва прыехаць сюды. Мы таксама дорым падарункі гэтым людзям – касэту з маёй перадачай, якая называецца “Квадракола”.
(Карэспандэнтка: ) “А хто раздае дыск “Песьні Свабоды?”
(Юначка: ) “Мы, дочкі Аляксандра Казуліна Вольга й Юля”.
(Карэспандэнтка: ) “Які ваш настрой?”
(Юначка: ) “Баявы. Як і ў нашага бацькі”.
(Іншая юначка: ) “Толькі наперад і ні кроку назад – гэта ён сказаў нам падчас спатканьня. І мы цалкам падтрымліваем і гэтыя словы й гэтыя дзеяньні”.
Многія людзі трымалі ў руках бел-чырвона-белыя сьцягі. Вось як пракамэнтавала адбытыя падзеі праваабаронца Людміла Гразнова:
(Гразнова: ) “Ёсьць такая ўжо прымаўка, што ўвесь бамонд – на Акрэсьціна ці каля яго. І гэтая хваля ўсё больш накрывае ўсіх, хто думае й хто не абыякавы. Мяркую, што ніякіх пяці гадоў для таго, каб ён сышоў, ня будзе. Усё будзе нашмат хутчэй, і пульс гэтых пераменаў нарастае на нашых вачах”.
