Прадстаўнікі Ўкраіны лічаць, што цяпер пры назіраньні за выбарамі, асабліва пры складаньні справаздачаў, неапраўдана вялікая роля адводзіцца выканкаму СНД. Яго кіраўнік Уладзімер Рушайла асабіста ўзначальвае ўсе місіі назіральнікаў ад Судружнасьці. І гэта ўплывае на канчатковую рэдакцыю выніковай справаздачы.
Прыкладам таго, як зазначалі ў кулюарах, — выбары прэзыдэнта Беларусі. У адсутнасьць спадара Рушайлы доўгатэрміновыя назіральнікі СНД, якія працавалі ў Беларусі, хаця і асьцярожна, але даволі крытычна выказваліся пра некаторыя этапы выбарчай кампаніі. А са зьяўленьнем кіраўніка місіі, які вярнуўся ў Беларусь за тыдзень да галасаваньня, іхны тон зьмяніўся: маўляў, усё ідзе надзвычай добра. Таму Ўкраіна прапануе даць больш самастойнасьці ў ацэнках краінам і іхным назіральнікам, якія назіраюць за выбарчымі працэсамі. А выканкам няхай займаецца толькі арганізацыйнымі справамі.
Расея, адрозна ад Украіны, хоча па-ранейшаму пакінуць за выканкамам СНД галоўную ролю ў арганізацыі і падвядзеньні вынікаў працы назіральнікаў. Расейскую пазыцыю актыўна падтрымлівае Беларусь. А да пазыцыі Ўкраіны набліжаецца Казахстан.
Экспэрт з Казахстану Асан Кажакаў удзельнічаў у доўгатэрміновым назіраньні за выбарамі прэзыдэнта Беларусі. Я спытаў яго, што патрэбна зрабіць, каб выбары ў Беларусі надалей былі справядлівымі і празрыстымі, і чаму справаздачы СНД і АБСЭ так моцна разыходзяцца. Мой суразмоўца гаворыць, што вывучае абодва дакумэнты:
(Кажакаў: ) “Мне асабіста таксама цікава даведацца, дзе нашыя погляды супадаюць, а дзе — разыходзяцца. У гэтым, дарэчы, няма вялікага страху, бо нездарма кажуць, што дзе два юрысты — там тры думкі. Адно і тое ж можна трактаваць па-рознаму. Хаця ў папярэднім пляне можна казаць пра тое, што выбарчае заканадаўства Беларусі патрабуе пэўных зьмяненьняў — запаўненьня прабелаў і нават, каб не ўзьнікала двухсэнсоўнасьці”.
Экспэрты сьведчаць, што дыскусія ў СНД аб місіі назіральнікаў была вострай. Ускосна гэта пацьвярджаецца і тым, што журналістам не дазволілі сачыць за дэбатамі, хаця напярэдадні іх акрэдытавалі і паабяцалі дапусьціць на паседжаньне.
Прыкладам таго, як зазначалі ў кулюарах, — выбары прэзыдэнта Беларусі. У адсутнасьць спадара Рушайлы доўгатэрміновыя назіральнікі СНД, якія працавалі ў Беларусі, хаця і асьцярожна, але даволі крытычна выказваліся пра некаторыя этапы выбарчай кампаніі. А са зьяўленьнем кіраўніка місіі, які вярнуўся ў Беларусь за тыдзень да галасаваньня, іхны тон зьмяніўся: маўляў, усё ідзе надзвычай добра. Таму Ўкраіна прапануе даць больш самастойнасьці ў ацэнках краінам і іхным назіральнікам, якія назіраюць за выбарчымі працэсамі. А выканкам няхай займаецца толькі арганізацыйнымі справамі.
Расея, адрозна ад Украіны, хоча па-ранейшаму пакінуць за выканкамам СНД галоўную ролю ў арганізацыі і падвядзеньні вынікаў працы назіральнікаў. Расейскую пазыцыю актыўна падтрымлівае Беларусь. А да пазыцыі Ўкраіны набліжаецца Казахстан.
Экспэрт з Казахстану Асан Кажакаў удзельнічаў у доўгатэрміновым назіраньні за выбарамі прэзыдэнта Беларусі. Я спытаў яго, што патрэбна зрабіць, каб выбары ў Беларусі надалей былі справядлівымі і празрыстымі, і чаму справаздачы СНД і АБСЭ так моцна разыходзяцца. Мой суразмоўца гаворыць, што вывучае абодва дакумэнты:
(Кажакаў: ) “Мне асабіста таксама цікава даведацца, дзе нашыя погляды супадаюць, а дзе — разыходзяцца. У гэтым, дарэчы, няма вялікага страху, бо нездарма кажуць, што дзе два юрысты — там тры думкі. Адно і тое ж можна трактаваць па-рознаму. Хаця ў папярэднім пляне можна казаць пра тое, што выбарчае заканадаўства Беларусі патрабуе пэўных зьмяненьняў — запаўненьня прабелаў і нават, каб не ўзьнікала двухсэнсоўнасьці”.
Экспэрты сьведчаць, што дыскусія ў СНД аб місіі назіральнікаў была вострай. Ускосна гэта пацьвярджаецца і тым, што журналістам не дазволілі сачыць за дэбатамі, хаця напярэдадні іх акрэдытавалі і паабяцалі дапусьціць на паседжаньне.