(Студэнт: ) “Я буду за Мілінкевіча галасаваць, чакаю зьменаў у дзяржаве, у палітыцы. Мне не падабаецца здушэньне свабоды, якое я заўважаю. І ўвогуле мне здаецца, што мы ідзем да таталітарнага рэжыму”.
(Спадар: ) “Я асабіста за каго? Ну, я думаю за Мілінкевіча галасаваць, ён патрыёт сваёй краіны. Я спадзяюся, што, калі ён стане прэзыдэнтам, у нас нешта зьменіцца, і я спадзяюся, што да лепшага”.
(Сябар: ) “Можа, штосьці зьменіцца, а можа, і не, але я буду галасаваць за Мілінкевіча”.
(Спадарыня: ) “Я за Мілінкевіча. Па-першае, ён гарадзенскі, гэта раз. Па-другое, можа быць, мы пойдзем наперад. Як ён сказаў: дзякуй, Саша, але твой час скончыўся. Будзем спадзявацца, што гэта час Мілінкевіча надышоў”.
(Муж: ) “Я з жонкай згодны, тут няма чаго дадаць. Трэба крыху рухацца наперад, а не стаяць на месцы”.
(Спадарыня: ) “Я, напэўна, супраць усіх. А калі не, дык тады за Лукашэнку”.
(Сяброўка: ) “А я ўжо прагаласавала: за Лукашэнку, вядома. Ну, таму што мы бачым тое, што ён робіць, што ўжо зроблена. А астатніх мы ня ведаем, і што яны будуць рабіць — невядома”.
(Малады спадар: ) “Я за Мілінкевіча: ён мне падабаецца больш за ўсіх. Я яго паглядзеў, паслухаў, ацаніў. За дзейнага прэзыдэнта сэнсу няма галасаваць, бо ў выніку атрымаецца адно і тое ж”.
(Маладзён: ) “Я – за нашага бацьку”.
(Карэспандэнт: ) “Можаце патлумачыць — чаму?”
(Маладзён: ) “Не, ня буду”.
(Спадар: ) “Буду за Мілінкевіча галасаваць. Патрэбны перамены, трэба разьвівацца, трэба ісьці наперад, ня трэба стаяць на месцы”.
(Малады спадар: ) “Шчыра кажучы, я не давяраю ўсім чатыром кандыдатам, але не хачу, каб засталася цяперашняя ўлада. Хачу пакуль галасаваць супраць усіх, але можа так скласьціся, што аддам свой голас за Казуліна”.
(Маладзён: ) “Я? Я — супраць усіх”.
(Студэнт: ) “Вядома, я прагаласаваў за Лукашэнку Аляксандра Рыгоравіча. Няма чаго скардзіцца мне на яго. Я задаволены сваім жыцьцём, я стаў студэнтам, вучуся. Нам сказалі: каму споўнілася васямнаццаць, могуць прагаласаваць датэрмінова. Большасьць прагаласавала, ня ўсе”.
(Спадар: ) “Я асабіста за каго? Ну, я думаю за Мілінкевіча галасаваць, ён патрыёт сваёй краіны. Я спадзяюся, што, калі ён стане прэзыдэнтам, у нас нешта зьменіцца, і я спадзяюся, што да лепшага”.
(Сябар: ) “Можа, штосьці зьменіцца, а можа, і не, але я буду галасаваць за Мілінкевіча”.
(Спадарыня: ) “Я за Мілінкевіча. Па-першае, ён гарадзенскі, гэта раз. Па-другое, можа быць, мы пойдзем наперад. Як ён сказаў: дзякуй, Саша, але твой час скончыўся. Будзем спадзявацца, што гэта час Мілінкевіча надышоў”.
(Муж: ) “Я з жонкай згодны, тут няма чаго дадаць. Трэба крыху рухацца наперад, а не стаяць на месцы”.
(Спадарыня: ) “Я, напэўна, супраць усіх. А калі не, дык тады за Лукашэнку”.
(Сяброўка: ) “А я ўжо прагаласавала: за Лукашэнку, вядома. Ну, таму што мы бачым тое, што ён робіць, што ўжо зроблена. А астатніх мы ня ведаем, і што яны будуць рабіць — невядома”.
(Малады спадар: ) “Я за Мілінкевіча: ён мне падабаецца больш за ўсіх. Я яго паглядзеў, паслухаў, ацаніў. За дзейнага прэзыдэнта сэнсу няма галасаваць, бо ў выніку атрымаецца адно і тое ж”.
(Маладзён: ) “Я – за нашага бацьку”.
(Карэспандэнт: ) “Можаце патлумачыць — чаму?”
(Маладзён: ) “Не, ня буду”.
(Спадар: ) “Буду за Мілінкевіча галасаваць. Патрэбны перамены, трэба разьвівацца, трэба ісьці наперад, ня трэба стаяць на месцы”.
(Малады спадар: ) “Шчыра кажучы, я не давяраю ўсім чатыром кандыдатам, але не хачу, каб засталася цяперашняя ўлада. Хачу пакуль галасаваць супраць усіх, але можа так скласьціся, што аддам свой голас за Казуліна”.
(Маладзён: ) “Я? Я — супраць усіх”.
(Студэнт: ) “Вядома, я прагаласаваў за Лукашэнку Аляксандра Рыгоравіча. Няма чаго скардзіцца мне на яго. Я задаволены сваім жыцьцём, я стаў студэнтам, вучуся. Нам сказалі: каму споўнілася васямнаццаць, могуць прагаласаваць датэрмінова. Большасьць прагаласавала, ня ўсе”.
