У Беларусі даволі шмат будынкаў, дзе пасьля нават невялікага сьнегападу назапашваюцца значныя масы сьнегу. Гэта і гіпэрмаркеты, якія пачалі актыўна будаваць апошнім часам, і спартовыя комплексы, мода на якія зьявілася яшчэ раней, і шматлікія офісныя будынкі, якія заканчваюцца плоскімі дахамі. Самі канструктары прызнаюцца, што часта праблема паўстае ўжо пасьля таго, калі пачынаецца будаўніцтва – на стадыі распрацоўкі архітэктары не заўсёды ўзгадваюць пра выдаткі зімы.
Месяц таму ў часе сустрэчы з журналістамі галоўны інжынэр прадпрыемства “Менскпраект” Людміла Шохіна прызналася, што пытаньне сьнегавыдаленьня са шклянога даху новай Нацыянальнай бібліятэкі, бадай што, самае складанае. "Мы ўпершыню сутыкнуліся з такой праблемай", сказала спадарыня Шохіна. "Аднак гэты год нічога не застаецца, як толькі назіраць: якім чынам паводзіць сябе будынак і само шкло ў момант снегападу".
Паводле Людмілы Шохінай, цяпер праблема часткова вырашаецца спосабам сьнегазатрыманьня: калі маса сьнегу дасягае крытычнай адзнакі, адчыняюцца своеасаблівыя “шлюзы”, і сьнег з вышыні 20 паверху ляціць уніз. У дасканаласьці падобнага мэтаду Людміла Шохіна сумняецца і кажа, што паралельна шукаюцца іншыя шляхі вырашэньня задачы – перадусім, вывучаецца магчымасьць цеплавых узьдзеяньняў на шкло, каб праблема здымалася ўжо падчас дрэннага надвор’я.
Задача вельмі істотная, калі ўлічыць, што будынак мае агульную вагу 130 000 тон. Аднак практыка паказвае, што ў шэрагу выпадкаў прычынамі трагедый зьяўляюцца тэрміны, у якія пастаўленыя будаўнікі. У выпадку з той жа Нацыянальнай бібліятэкай замест 78 месяцаў, акрэсьленых праектам, на будаўніцтва пайшло ўсяго 38 месяцаў.
Тры гады таму ў Менску ўрачыста быў здадзены пасьля рэканструкцыі Палац воднага спорту. Аднак ужо першыя наведнікі адчулі нязручнасьць шклянога даху. Мала таго, што істотна павялічаная маса будынку прычынілася да моцнай усадкі, у выніку чаго шкло пачало вывальвацца наўпрост ў басэйн, дык новыя шкляныя рамы аказаліся непрыстасаваныя да сьнежнай вагі. У выніку цяпер ледзьве не палова даху залепленая фанэрай.
Пасьля трагедыі ў Краснапольскай сярэдняй школе, калі сьнежнай масы ня вытрымаў дах спартовай залі, пахаваўшы пад сабой двух вучняў і настаўніка фізкультуры, адказныя чыноўнікі кінуліся ў іншую крайнасьць – загналі амаль што на ўсе дахі высотных дамоў людзей з рыдлёўкамі. Толькі за першы месяц экспэрымэнту праваахоўныя органы канстатавалі каля дзесятку загіблых і траўмаваных, якія працавалі без страховак і звальваліся з вышыні.
У гэтым зьвязку адмыслоўцы кажуць пра неабходнасьць вырашэньня праблемы сьнегавыдаленьня прынамсі яшчэ на этапе праектаваньня будынкаў.
Месяц таму ў часе сустрэчы з журналістамі галоўны інжынэр прадпрыемства “Менскпраект” Людміла Шохіна прызналася, што пытаньне сьнегавыдаленьня са шклянога даху новай Нацыянальнай бібліятэкі, бадай што, самае складанае. "Мы ўпершыню сутыкнуліся з такой праблемай", сказала спадарыня Шохіна. "Аднак гэты год нічога не застаецца, як толькі назіраць: якім чынам паводзіць сябе будынак і само шкло ў момант снегападу".
Паводле Людмілы Шохінай, цяпер праблема часткова вырашаецца спосабам сьнегазатрыманьня: калі маса сьнегу дасягае крытычнай адзнакі, адчыняюцца своеасаблівыя “шлюзы”, і сьнег з вышыні 20 паверху ляціць уніз. У дасканаласьці падобнага мэтаду Людміла Шохіна сумняецца і кажа, што паралельна шукаюцца іншыя шляхі вырашэньня задачы – перадусім, вывучаецца магчымасьць цеплавых узьдзеяньняў на шкло, каб праблема здымалася ўжо падчас дрэннага надвор’я.
Задача вельмі істотная, калі ўлічыць, што будынак мае агульную вагу 130 000 тон. Аднак практыка паказвае, што ў шэрагу выпадкаў прычынамі трагедый зьяўляюцца тэрміны, у якія пастаўленыя будаўнікі. У выпадку з той жа Нацыянальнай бібліятэкай замест 78 месяцаў, акрэсьленых праектам, на будаўніцтва пайшло ўсяго 38 месяцаў.
Тры гады таму ў Менску ўрачыста быў здадзены пасьля рэканструкцыі Палац воднага спорту. Аднак ужо першыя наведнікі адчулі нязручнасьць шклянога даху. Мала таго, што істотна павялічаная маса будынку прычынілася да моцнай усадкі, у выніку чаго шкло пачало вывальвацца наўпрост ў басэйн, дык новыя шкляныя рамы аказаліся непрыстасаваныя да сьнежнай вагі. У выніку цяпер ледзьве не палова даху залепленая фанэрай.
Пасьля трагедыі ў Краснапольскай сярэдняй школе, калі сьнежнай масы ня вытрымаў дах спартовай залі, пахаваўшы пад сабой двух вучняў і настаўніка фізкультуры, адказныя чыноўнікі кінуліся ў іншую крайнасьць – загналі амаль што на ўсе дахі высотных дамоў людзей з рыдлёўкамі. Толькі за першы месяц экспэрымэнту праваахоўныя органы канстатавалі каля дзесятку загіблых і траўмаваных, якія працавалі без страховак і звальваліся з вышыні.
У гэтым зьвязку адмыслоўцы кажуць пра неабходнасьць вырашэньня праблемы сьнегавыдаленьня прынамсі яшчэ на этапе праектаваньня будынкаў.
