На суд прыйшлі больш за дваццаць сябраў Рады Саюзу беларускіх пісьменьнікаў, у тым ліку Ўладзімер Арлоў, Лявон Баршчэўскі, Генадзь Бураўкін, Анатоль Вярцінскі, Леанід Дранько-Майсюк, Сяргей Законьнікаў, Зьміцер Колас, Валянцін Тарас і шэраг іншых.
Прадстаўнік Кіраўніцтва справаў прэзыдэнта Дзьмітры Лепеш заявіў, што ня варта весьці гаворку пра мэтанакіраваны ціск уладаў:
(Лепеш: ) “Падобных грамадзкіх аб’яднаньняў у нас у рэспубліцы шмат. Гэта не такая выключная арганізацыя. Саюз пісьменьнікаў заняў такую пазыцыю: “Мы тут заўжды сядзелі, і будзем сядзець. Ніколі нічога не плацілі, і плаціць ня будзем”. Але давайце набліжацца да рэаліяў. Калі заканадаўства зьмянілася, вы ні для каго не выключэньне”.
Лявон Баршчэўскі ў сваёй прамове закрануў маральны бок праблемы: зьвярнуў увагу на тое, што сярод прысутных у залі ёсьць людзі, чые творы шторазу перавыдаюцца ў школьных хрэстаматыях:
(Баршчэўскі: ) “Вазьміце грошы з гэтых людзей, імёны якіх ёсьць у энцыкляпэдыях — прычым, ня толькі беларускіх, але і амэрыканскіх, і ў польскіх, і ў нямецкіх… Любыя людзі, якія вучыліся ў школе, і прэзыдэнт краіны, і кіраўнік справаў, яны на творах гэтых людзей вучыліся станавіцца людзьмі. Канечне, гэта лірыка. Але гэта лірыка, якая выкліканая абурэньнем і рашучай нязгодай з тым, што было заяўлена, што гэта адна з тысяч арганізацыяў”.
15 лютага бакі пагадзіліся на двухтыднёвую адтэрміноўку разгляду справы, каб узгадніць магчымасьць кампрамісу. Старшыня СБП Алесь Пашкевіч як варыянт бачыць перадачу Кіраўніцтву справаў прзыдэнта пэўную частку маёмасьці Саюзу:
(Пашкевіч: ) “Мы будзем весьці перамовы толькі з адной агаворкай — “часткова прызнаўшы пазоў”. У першую чаргу мы прапануем выкупіць у нас ці залічыць за пазыку бібліятэку. Пры гэтым пакінуўшы яе ў асобным мэтавым памяшканьні, каб не драбіць гэтага ўнікальнага кнігазбору”.
Дзьмітры Лепеш не выключае магчымасьці кампрамісу:
(Лепеш: ) “Натуральна, пэўныя захады, скіраваныя на замірэньне, будуць рабіцца”.
Чарговае паседжаньне прызначылі на 2 сакавіка.
Прадстаўнік Кіраўніцтва справаў прэзыдэнта Дзьмітры Лепеш заявіў, што ня варта весьці гаворку пра мэтанакіраваны ціск уладаў:
(Лепеш: ) “Падобных грамадзкіх аб’яднаньняў у нас у рэспубліцы шмат. Гэта не такая выключная арганізацыя. Саюз пісьменьнікаў заняў такую пазыцыю: “Мы тут заўжды сядзелі, і будзем сядзець. Ніколі нічога не плацілі, і плаціць ня будзем”. Але давайце набліжацца да рэаліяў. Калі заканадаўства зьмянілася, вы ні для каго не выключэньне”.
Лявон Баршчэўскі ў сваёй прамове закрануў маральны бок праблемы: зьвярнуў увагу на тое, што сярод прысутных у залі ёсьць людзі, чые творы шторазу перавыдаюцца ў школьных хрэстаматыях:
(Баршчэўскі: ) “Вазьміце грошы з гэтых людзей, імёны якіх ёсьць у энцыкляпэдыях — прычым, ня толькі беларускіх, але і амэрыканскіх, і ў польскіх, і ў нямецкіх… Любыя людзі, якія вучыліся ў школе, і прэзыдэнт краіны, і кіраўнік справаў, яны на творах гэтых людзей вучыліся станавіцца людзьмі. Канечне, гэта лірыка. Але гэта лірыка, якая выкліканая абурэньнем і рашучай нязгодай з тым, што было заяўлена, што гэта адна з тысяч арганізацыяў”.
15 лютага бакі пагадзіліся на двухтыднёвую адтэрміноўку разгляду справы, каб узгадніць магчымасьць кампрамісу. Старшыня СБП Алесь Пашкевіч як варыянт бачыць перадачу Кіраўніцтву справаў прзыдэнта пэўную частку маёмасьці Саюзу:
(Пашкевіч: ) “Мы будзем весьці перамовы толькі з адной агаворкай — “часткова прызнаўшы пазоў”. У першую чаргу мы прапануем выкупіць у нас ці залічыць за пазыку бібліятэку. Пры гэтым пакінуўшы яе ў асобным мэтавым памяшканьні, каб не драбіць гэтага ўнікальнага кнігазбору”.
Дзьмітры Лепеш не выключае магчымасьці кампрамісу:
(Лепеш: ) “Натуральна, пэўныя захады, скіраваныя на замірэньне, будуць рабіцца”.
Чарговае паседжаньне прызначылі на 2 сакавіка.
