Алег Ігнаценка, які ў 1994 годзе ўзначаліў Галоўную ўправу кантролю органаў выканаўчай улады службы кантролю прэзыдэнта, згадвае, што ў свой час ён прыцягваў Генадзя Нявыгласа да апэрацыяў у Берасьці, Воршы ды некаторых іншых гарадах. Гэта адбывалася, калі патрэбна было правяраць памежныя службы, ужываць адмысловую тэхніку ды сучасныя прыёмы сачэньня:
(Ігнаценка: ) "Некалькі разоў я яго далучаў да праверкі мытных органаў, якія прапускалі празь мяжу забароненыя прадметы. Мы рыхтавалі справаздачы для Лукашэнкі. Але ўжо тады спадар Нявыглас, як кіраўнік АСАП – службы адмысловага прызначэньня – працаваў непасрэдна зь Віктарам Шэйманам. Пасьля гэтага Шэйман прапанаваў яго замест сябе сакратаром Рады бясьпекі".
Я пацікавіўся ў спадара Ігнаценкі, навошта кіраўніку беларускай дзяржавы спатрэбіўся такі ход. Мой суразмоўца лічыць, што гэта зьвязана ня толькі непасрэдна з выбарчай кампаніяй:
(Ігнаценка: ) "Лукашэнка дамовіўся з Шэйманам, і цяпер робіць крокі дзеля таго, каб дыстанцыявацца ад яго і вывесьці непасрэдна з прэзыдэнцкай адміністрацыі. Вядома, што ўсясьветная супольнасьць і эўрапейскія структуры патрабуюць незалежнага расьсьледаваньня справы зьніклых у Беларусі, дзе спадар Шэйман праходзіць як адзін з падазраваных".
Чаму на пасаду кіраўніка прэзыдэнцкай Адміністрацыі прызначылі менавіта спадара Нявыгласа, а ні некага іншага. Алег Ігнаценка лічыць, што гэта зроблена згодна з дамоўленасьцямі зь Віктарам Шэйманам:
(Ігнаценка: ) "Мабыць, была сур''ёзная размова. І Лукашэнка спытаў Шэймана, каго ён можа рэкамэндаваць замест сябе. Гэта маё такое ўражаньне ад таго, што адбылося. Ну і, зразумела, што Шэйман прапанаваў свайго сябру і стаўленіка Нявыгласа. Шэйман жа увесь час вёў яго за сабою. І на пасаду дзяржсакратара і цяпер. Тым самым Шэйман і надалей будзе кіраваць адміністрацыяй празь яго".
Некаторыя аналітыкі кажуць, што Віктар Шэйман быў занадта вайсковым чалавекам, і таму ня мог эфэктыўна кіраваць бюракратычнай структурай, якой выглядае адміністрацыя. Я пацікавіўся ў спадара Ігнаценкі, ці не адбудзецца такога ж са спадаром Нявыгласам. Алег Ігнаценка лічыць, што гэтыя фігуры цяпер мала што вырашаюць:
(Ігнаценка: ) "Усе гэтыя фігуры, як і кіраўнік адміністрацыі, так і іншыя службовыя асобы, ня ёсьць самастойныя і не прадстаўляюць зь сябе рэальнай сілы. Гэта проста звычайныя выканаўцы. Там ёсьць асоба, якая за ўсіх усё вырашае і прымае рашэньні".
***
Генадзь Нявыглас нарадзіўся ў 1954 годзе ў Пінскім раёне. У 1975 годзе скончыў маскоўскую Вышэйшую памежную вучэльню, а потым Вышэйшую школу КДБ. Служыў ва Ўсходняй памежнай акрузе СССР, а ў 1992 годзе вярнуўся ў Беларусь і служыў у Памежным камітэце краіны. У 2000 годзе з пасады намесьніка старшыні Памежнага камітэту быў прызначаны начальнікам Службы бясьпекі прэзыдэнта, а праз год стаў дзяржсакратаром Савету бясьпекі. Крыніцы ў Савеце бясьпекі называюць службовы стыль свайго былога начальніка “рашучым і валявым”.
(Ігнаценка: ) "Некалькі разоў я яго далучаў да праверкі мытных органаў, якія прапускалі празь мяжу забароненыя прадметы. Мы рыхтавалі справаздачы для Лукашэнкі. Але ўжо тады спадар Нявыглас, як кіраўнік АСАП – службы адмысловага прызначэньня – працаваў непасрэдна зь Віктарам Шэйманам. Пасьля гэтага Шэйман прапанаваў яго замест сябе сакратаром Рады бясьпекі".
Я пацікавіўся ў спадара Ігнаценкі, навошта кіраўніку беларускай дзяржавы спатрэбіўся такі ход. Мой суразмоўца лічыць, што гэта зьвязана ня толькі непасрэдна з выбарчай кампаніяй:
(Ігнаценка: ) "Лукашэнка дамовіўся з Шэйманам, і цяпер робіць крокі дзеля таго, каб дыстанцыявацца ад яго і вывесьці непасрэдна з прэзыдэнцкай адміністрацыі. Вядома, што ўсясьветная супольнасьць і эўрапейскія структуры патрабуюць незалежнага расьсьледаваньня справы зьніклых у Беларусі, дзе спадар Шэйман праходзіць як адзін з падазраваных".
Чаму на пасаду кіраўніка прэзыдэнцкай Адміністрацыі прызначылі менавіта спадара Нявыгласа, а ні некага іншага. Алег Ігнаценка лічыць, што гэта зроблена згодна з дамоўленасьцямі зь Віктарам Шэйманам:
(Ігнаценка: ) "Мабыць, была сур''ёзная размова. І Лукашэнка спытаў Шэймана, каго ён можа рэкамэндаваць замест сябе. Гэта маё такое ўражаньне ад таго, што адбылося. Ну і, зразумела, што Шэйман прапанаваў свайго сябру і стаўленіка Нявыгласа. Шэйман жа увесь час вёў яго за сабою. І на пасаду дзяржсакратара і цяпер. Тым самым Шэйман і надалей будзе кіраваць адміністрацыяй празь яго".
Некаторыя аналітыкі кажуць, што Віктар Шэйман быў занадта вайсковым чалавекам, і таму ня мог эфэктыўна кіраваць бюракратычнай структурай, якой выглядае адміністрацыя. Я пацікавіўся ў спадара Ігнаценкі, ці не адбудзецца такога ж са спадаром Нявыгласам. Алег Ігнаценка лічыць, што гэтыя фігуры цяпер мала што вырашаюць:
(Ігнаценка: ) "Усе гэтыя фігуры, як і кіраўнік адміністрацыі, так і іншыя службовыя асобы, ня ёсьць самастойныя і не прадстаўляюць зь сябе рэальнай сілы. Гэта проста звычайныя выканаўцы. Там ёсьць асоба, якая за ўсіх усё вырашае і прымае рашэньні".
***
Генадзь Нявыглас нарадзіўся ў 1954 годзе ў Пінскім раёне. У 1975 годзе скончыў маскоўскую Вышэйшую памежную вучэльню, а потым Вышэйшую школу КДБ. Служыў ва Ўсходняй памежнай акрузе СССР, а ў 1992 годзе вярнуўся ў Беларусь і служыў у Памежным камітэце краіны. У 2000 годзе з пасады намесьніка старшыні Памежнага камітэту быў прызначаны начальнікам Службы бясьпекі прэзыдэнта, а праз год стаў дзяржсакратаром Савету бясьпекі. Крыніцы ў Савеце бясьпекі называюць службовы стыль свайго былога начальніка “рашучым і валявым”.
