Маімі суразмоўцамі – Сяргей Бароўскі і Анатоль Байдачны. Абодва яны ў свой час ачольвалі нацыянальную каманду. Але пасьля ня вельмі ўдалых гульняў мусілі пакінуць свае пасады. У абодвух быў час, каб паназіраць за гульнямі збоку і даць сваю ацэнку цяперашняму стану беларускай каманды.
Анатоль Байдачны бачыць у выступе нацыянальнай зборнай рэгрэс:
“Я лічу, што зроблены крок не наперад, а назад”.
Карэспандэнт: “А ў чым гэта выражаецца? У выніках?”
Байдачны: “Я думаю, у самой гульні. “Прессбол” правільна напісаў, што вярнуліся да маёй каманды, да гульні двухгадовай даўніны. І перамаглі Альбанію”.
Сяргей Бароўскі акцэнтуе ўвагу на тым, што пасьля Анатоля Байдачнага і Юрыя Пунтуса нацыянальную каманду ўпершыню ўзначаліў замежны спэцыяліст – Бэрнд Штанге зь Нямеччыны. Спадар Бароўскі адзначае: ёсьць даволі шмат прыкладаў пасьпяховай працы замежных спэцыялістаў:
“І Рэхагель у Грэцыі, і цяпер Бэргакер у Польшчы, і той жа Гідынг у Карэі ды Аўстраліі... А колькі францускіх трэнэраў выводзілі афрыканскія каманды ў фінал першынства сьвету! У любым выпадку паўсюдна галоўным застаецца кантакт трэнэра з калектывам і разуменьне адзін аднога. І тады толькі прыходзіць добры вынік”.
А.Байдачны: “У трэнэра няма нацыянальнасьці”
Анатоль Байдачны да запрашэньня замежных спэцыялістаў ставіцца даволі скептычна, хаця і сам мае досьвед замежнай працы:
“У нас нейкае такое дзіўнае перакананьне, што за мяжой заўжды ўсё лепшае. Вядома ж, няма прарокаў у сваёй Айчыне. У трэнэра няма нацыянальнасьці. Ён альбо добры, альбо дрэнны”.
А якую ацэнку можна даць сёньня трэнэрскай працы нямецкага спэцыяліста? Сяргей Бароўскі разважае:
“Дакладней можна казаць, калі ты зь ім непасрэдна кантактуеш, ведаеш ягоныя погляды. Але калі зыходзіць зь якасьці гульні, з трэніровачнага працэсу, дык, мне падаецца, што гэта не сучасны трэнэр. Яго погляды засталіся на ўзроўні трэнэра мінулага стагодзьдзя”.
А Анатоль Байдачны робіць наступнае рэзюмэ:
“Ацэньваць трэнэра Штанге, я думаю, можна будзе пасьля наступнага цыклю”.
Беларускаму футбольнаму золату – чвэрць стагодзьдзя, 19.11.2007
Анатоль Байдачны бачыць у выступе нацыянальнай зборнай рэгрэс:
“Я лічу, што зроблены крок не наперад, а назад”.
Карэспандэнт: “А ў чым гэта выражаецца? У выніках?”
Байдачны: “Я думаю, у самой гульні. “Прессбол” правільна напісаў, што вярнуліся да маёй каманды, да гульні двухгадовай даўніны. І перамаглі Альбанію”.
Сяргей Бароўскі акцэнтуе ўвагу на тым, што пасьля Анатоля Байдачнага і Юрыя Пунтуса нацыянальную каманду ўпершыню ўзначаліў замежны спэцыяліст – Бэрнд Штанге зь Нямеччыны. Спадар Бароўскі адзначае: ёсьць даволі шмат прыкладаў пасьпяховай працы замежных спэцыялістаў:
“І Рэхагель у Грэцыі, і цяпер Бэргакер у Польшчы, і той жа Гідынг у Карэі ды Аўстраліі... А колькі францускіх трэнэраў выводзілі афрыканскія каманды ў фінал першынства сьвету! У любым выпадку паўсюдна галоўным застаецца кантакт трэнэра з калектывам і разуменьне адзін аднога. І тады толькі прыходзіць добры вынік”.
А.Байдачны: “У трэнэра няма нацыянальнасьці”
Анатоль Байдачны да запрашэньня замежных спэцыялістаў ставіцца даволі скептычна, хаця і сам мае досьвед замежнай працы:
“У нас нейкае такое дзіўнае перакананьне, што за мяжой заўжды ўсё лепшае. Вядома ж, няма прарокаў у сваёй Айчыне. У трэнэра няма нацыянальнасьці. Ён альбо добры, альбо дрэнны”.
А якую ацэнку можна даць сёньня трэнэрскай працы нямецкага спэцыяліста? Сяргей Бароўскі разважае:
“Дакладней можна казаць, калі ты зь ім непасрэдна кантактуеш, ведаеш ягоныя погляды. Але калі зыходзіць зь якасьці гульні, з трэніровачнага працэсу, дык, мне падаецца, што гэта не сучасны трэнэр. Яго погляды засталіся на ўзроўні трэнэра мінулага стагодзьдзя”.
А Анатоль Байдачны робіць наступнае рэзюмэ:
“Ацэньваць трэнэра Штанге, я думаю, можна будзе пасьля наступнага цыклю”.
Беларускаму футбольнаму золату – чвэрць стагодзьдзя, 19.11.2007