Карэспандэнт: “Мы ў самым буйным у цэнтры Горадні гандлёвым цэнтры “Нёман”. Я зьдзіўлены, што каля каўбаснага аддзелу мала людзей, у чым прычына?”
Маладая спадарыня: “Магчыма гэта таму, што цэны апошнім часам вырасьлі. Я была, напрыклад, у іншай краме сёньня. Раней самая танная шынка каштавала чатырнаццаць тысяч, цяпер — амаль васемнаццаць. Калі я спыталася, мне адказалі, што ў іх нацэнка падвысілася, сямнаццаць адсоткаў стала”.
Карэспандэнт: “Я зьвярнуў увагу на гэтак званыя “бессартавыя” каўбасы.
Маладая спадарыня: “Яны па дваццаць адной – па дваццаць дзьве тысячы каштуюць, гэта даволі дорага. Я днямі купляла алей, таксама зьдзівілася: украінскі шукала, нідзе не знайшла, ён каштаваў трошку больш за тры тысячы, давялося набыць расейскі — “Залатая семка”, ён каштуе амаль што пяць тысяч”.
Спадарыня: “Неяк усё патроху даражэе, але куды падзецца: купляеш, есьці трэба кожны дзень”.
Спадар: “Наконт падаражаньня нічога не магу сказаць, я тут нічому не зьдзіўляюся. А каўбасу я ня ем, раніцай ем кашу аўсяную з разынкамі і фінікамі, на абед — мяса і суп. Калі каўбаса падаражэла, значыцца і мяса падаражае. Шчыра кажучы: жонка па крамах ходзіць, я толькі грошы даю”.
Карэспандэнт: “Вінная крама на вул.Савецкай. У вас стала менш пакупнікоў, праўда?”
Прадавец: “Гішпанскія віны цяпер самыя танныя ў нас — трынаццаць тысяч, малдаўскія — дзевяць-дзесяць. Цэны падняліся, людзі сталі менш купляць, спадзяюцца, што знойдуць яшчэ недзе таньней. Хаця пройдзе месяц, і прызвычаяцца да нашых цэнаў. Цэны ў любым разе меншымі ўжо ня будуць, на ўсё растуць цэны”.
Карэспандэнт: “Гандлёвы дом “Баторыя”, маладая сям’я выбірае прадукты”.
Маладая спадарыня: “Ужо столькі падвышаюць гэтыя цэны, што нават не арыентуесься, што табе прымальна, а што не. Літаральна на ўсё падвышаюць, але ня хочацца пра гэта гаварыць”.
Спадарыня: “Ну, як можна рэагаваць на падвышэньне цэнаў?! Хаця я, шчыра кажучы, у апошнія дні ў крамах не бывала”.
Карэспандэнт: “У вас поўны халадзільнік?”
Спадарыня: “Не, папросту ў мяне няма часу”.
Рост цэнаў востра адчуе кожная пятая беларуская сям’я, 7.09.2007 Чаму даражэюць тавары першай неабходнасьці?, 30.08.2007
Маладая спадарыня: “Магчыма гэта таму, што цэны апошнім часам вырасьлі. Я была, напрыклад, у іншай краме сёньня. Раней самая танная шынка каштавала чатырнаццаць тысяч, цяпер — амаль васемнаццаць. Калі я спыталася, мне адказалі, што ў іх нацэнка падвысілася, сямнаццаць адсоткаў стала”.
Карэспандэнт: “Я зьвярнуў увагу на гэтак званыя “бессартавыя” каўбасы.
Маладая спадарыня: “Яны па дваццаць адной – па дваццаць дзьве тысячы каштуюць, гэта даволі дорага. Я днямі купляла алей, таксама зьдзівілася: украінскі шукала, нідзе не знайшла, ён каштаваў трошку больш за тры тысячы, давялося набыць расейскі — “Залатая семка”, ён каштуе амаль што пяць тысяч”.
Спадарыня: “Неяк усё патроху даражэе, але куды падзецца: купляеш, есьці трэба кожны дзень”.
Спадар: “Наконт падаражаньня нічога не магу сказаць, я тут нічому не зьдзіўляюся. А каўбасу я ня ем, раніцай ем кашу аўсяную з разынкамі і фінікамі, на абед — мяса і суп. Калі каўбаса падаражэла, значыцца і мяса падаражае. Шчыра кажучы: жонка па крамах ходзіць, я толькі грошы даю”.
Карэспандэнт: “Вінная крама на вул.Савецкай. У вас стала менш пакупнікоў, праўда?”
Прадавец: “Гішпанскія віны цяпер самыя танныя ў нас — трынаццаць тысяч, малдаўскія — дзевяць-дзесяць. Цэны падняліся, людзі сталі менш купляць, спадзяюцца, што знойдуць яшчэ недзе таньней. Хаця пройдзе месяц, і прызвычаяцца да нашых цэнаў. Цэны ў любым разе меншымі ўжо ня будуць, на ўсё растуць цэны”.
Карэспандэнт: “Гандлёвы дом “Баторыя”, маладая сям’я выбірае прадукты”.
Маладая спадарыня: “Ужо столькі падвышаюць гэтыя цэны, што нават не арыентуесься, што табе прымальна, а што не. Літаральна на ўсё падвышаюць, але ня хочацца пра гэта гаварыць”.
Спадарыня: “Ну, як можна рэагаваць на падвышэньне цэнаў?! Хаця я, шчыра кажучы, у апошнія дні ў крамах не бывала”.
Карэспандэнт: “У вас поўны халадзільнік?”
Спадарыня: “Не, папросту ў мяне няма часу”.
Рост цэнаў востра адчуе кожная пятая беларуская сям’я, 7.09.2007 Чаму даражэюць тавары першай неабходнасьці?, 30.08.2007
