Убэр Матас рабіў рэвалюцыю на Кубе разам зь сябрамі – Фідэлем і Раулем Кастра, Эрнэста Чэ Гэварам, быў адным з самых папулярных камандзіраў партызанаў, але потым выступіў з крытыкай захадаў Кастра, які абмяжоўваў свабоду, і ў выніку атрымаў за гэта 20 гадоў турмы, якія адсядзеў да апошняга дня.
Нягледзячы на гэта, камандантэ Матас кажа, што не шкадуе, бо пацярпеў у слушнай справе.
«Беларусам з уласнага досьведу скажу – змагацца за дэмакратыю варта, нават калі для гэтага трэба ахвяраваць шмат чым, нават калі падаецца, што дыктатура непераможная і трымаецца вельмі доўга. Трэба вытрымаць – аб''яднаўшыся народ заўсёды можа перамагчы. Правыя ці левыя – ніякія дыктатуры ніколі не прыносяць нічога добрага».
Адзін з маладых лідэраў кубінскай апазыцыі Хаўер Сэспэдэс быў у Беларусі на запрашэньне беларускіх калегаў напрыканцы 1990-х гадоў мінулага стагодзьдзя.
«Калі мы прыляцелі ў Беларусь, аднаго з нас затрымалі на лётнішчы, бо даведаліся ў Гаване, што ён – апазыцыянэр і не ўпусьцілі ў Беларусь. Але наступнага дня ён раптам з''явіўся – праехаў неяк іншым шляхам – і выступіў на канфэрэнцыі разам зь беларускімі апазыцыянэрамі. Мы салідарныя зь імі і дзякуеі таксама за падтрымку кубінскай справы. Беларусь вельмі блізкая нашым сэрцам».
Томаш Пісуля – старшыня фундацыі «Свабода і дэмакратыя», якая арганізавала прыезд кубінцаў, – лічыць, што кубінскім і беларускім апазыцыянэрам ёсьць што абмяркоўваць.
«Большасьць з тых, каго мы запрасілі, шмат гадоў сядзелі ў турмах. Яны ведаюць, як вытрымаць, як абараніць сем''і. На шчасьце, беларускі рэжым не такі жорсткі, як кубінскі, але досьвед кубінцаў для беларусаў вельмі важны, і мы паспрабуем яго беларусам пераказаць».
Нягледзячы на гэта, камандантэ Матас кажа, што не шкадуе, бо пацярпеў у слушнай справе.
«Беларусам з уласнага досьведу скажу – змагацца за дэмакратыю варта, нават калі для гэтага трэба ахвяраваць шмат чым, нават калі падаецца, што дыктатура непераможная і трымаецца вельмі доўга. Трэба вытрымаць – аб''яднаўшыся народ заўсёды можа перамагчы. Правыя ці левыя – ніякія дыктатуры ніколі не прыносяць нічога добрага».
Адзін з маладых лідэраў кубінскай апазыцыі Хаўер Сэспэдэс быў у Беларусі на запрашэньне беларускіх калегаў напрыканцы 1990-х гадоў мінулага стагодзьдзя.
«Калі мы прыляцелі ў Беларусь, аднаго з нас затрымалі на лётнішчы, бо даведаліся ў Гаване, што ён – апазыцыянэр і не ўпусьцілі ў Беларусь. Але наступнага дня ён раптам з''явіўся – праехаў неяк іншым шляхам – і выступіў на канфэрэнцыі разам зь беларускімі апазыцыянэрамі. Мы салідарныя зь імі і дзякуеі таксама за падтрымку кубінскай справы. Беларусь вельмі блізкая нашым сэрцам».
Томаш Пісуля – старшыня фундацыі «Свабода і дэмакратыя», якая арганізавала прыезд кубінцаў, – лічыць, што кубінскім і беларускім апазыцыянэрам ёсьць што абмяркоўваць.
«Большасьць з тых, каго мы запрасілі, шмат гадоў сядзелі ў турмах. Яны ведаюць, як вытрымаць, як абараніць сем''і. На шчасьце, беларускі рэжым не такі жорсткі, як кубінскі, але досьвед кубінцаў для беларусаў вельмі важны, і мы паспрабуем яго беларусам пераказаць».
