Яраслаў Грышчэня: "Улада не разумее, што будзе, калі моладзь канчаткова на яе абурыцца"

Карэспандэнт: "Яраслаў, супраць вас завялі крымінальную справу за ўдзел у незарэгістраванай арганізацыі. Учора вас выклікалі ў пракуратуру. Пра што з вамі размаўляў сьледчы?"

Грышчэня: "Сьледчы са мной размаўляў так: азнаёмцеся з справаю, малады чалавек. Як вам ня сорамна? Як вам ня сорамна займацца гэтым, таму што нашая ўлада будзе мець рацыю як ні круці. І нічога зь ёй ня зробіш, бо Аляксандар Рыгоравіч Лукашэнка - наш бацька, наш каханы, гэта адзіны чалавек, які можа кіраваць гэтай дзяржавай".

Карэспандэнт: "Сапраўды сьледчым былі сказаныя такія словы, што гэта адзіны чалавек, які можа кіраваць нашай дзяржавай і што ён самы любімы чалавек, Аляксандр Лукашэнка?"

Грышчэня: "Так-так. Што гэта чалавек, любімы ўсім народам".

Мы не разглядаем падпольнай дзейнасьці

Карэспандэнт: "Наступнае пытаньне я раней задаваў іншым актывістам вашай арганізацыі: ці варта дзейнічаць адкрыта ад імя "Маладога фронту" ў цяперашняй сытуацыі, калі ёсьць крымінальны артыкул за ўдзел у незарэгістраванай арганізацыі?"

Грышчэня: "Я лічу, што гэты артыкул быў уведзены ў Крымінальны кодэкс толькі дзеля таго, каб зьнішчыць "Малады Фронт", каб зьнішчыць моладзевы рух, якія сапраўды моцныя, якія могуць змагацца. І калі мы скончым дзейнасьць толькі ад імя "Маладога Фронту", мы прайграем гэтую барацьбу, па-другое, яны будуць саджаць кожнага паасобку.

Калі мы перастаём дзейнічаць ад імя арганізацыі, губляецца каардынацыя дзеяньняў і ўсё можа разваліцца".

Карэспандэнт: "Гэта значыць, вы не разглядаеце магчымасьці падпольных дзеяньняў?"

Грышчэня: "Не, мы не разглядаем мачымасьці падпольных дзеяньняў. Нельга хавацца, калі праўда павінна йсьці напралом".

Карэспандэнт: "А як ставяцца да вашай палітычнай дзейнасьці ў сям''і?"

Грышчэня: "Ну, у маёй сям''і маці, напрыклад, хвалюецца. Яна кажа, што, маўляў, навошта табе гэта, цябе пасадзяць, дагуляесься. Ну вось зараз распачалі крымінальную справу, дык мама кажа - ну, дапрыгаўся. А бацька... Бацька зьбіраецца рабіць асабісты прафсаюз".

Карэспандэнт: "Асабісты прафсаюз - дзе?"

Грышчэня: "У Баранавічах, на заводзе будаўнічых дэталяў і канструкцый".

Карэспандэнт: "То бок ён хоча стварыць суполку незалежнага прафсаюзу ў сябе там на працы?"

Грышчэня: "Так".

Як жа так – мой сябра сеў за тое, што патрыёт!

Сёньня мы правялі апытаньне ў Менску - "як паўплываюць на палітычную актыўнасьць моладзі рэпрэсіі?". Апытаньне на Плошчы Свабоды ў Менску



Карэспандэнт: "Я прашу кіраўніка баранавіцкай філіі незарэгістраванай арганізацыі "Малады Фронт" Яраслава Грышчэню пракамэнтаваць апытаньне на плошчы Свабоды ў Менску.

Грышчэня: "Насамрэч, правільна. У любым выпадку, як ня цісьні на моладзь, нават калі страляй, нехта ўстане і мы працягнем змагацца за сваіх сяброў, братоў, родных, знаёмых. Калі пасадзілі блізкага чалавека, сябра, ведаеш пра яго, што ён неблагі, тады ўзьнікае жаданьне помсты. Як жа так - мой сябра сеў у турму за тое, што ён патрыёт?

У гэтай сытуацыі ўлада паказвае сваю слабасьць і не разумее, што можа здарыцца, калі моладзь канчаткова на яе абурыцца... Таму што асноўная сіла цяпер толькі ў моладзі".

Як іх не палохай, яны будуць крычаць "Жыве Беларусь"

Карэспандэнт: "Наколькі, на вашую думку, абгрунтаванае іншае меркаваньне, што людзі запалоханыя і што, калі б не палохалі, на мітынг бы выйшлі ня два чалавекі, а больш?"

Грышчэня: "На мой погляд, гэта ні чым не абгрунтаваныя думкі. Хлопцы, якія жывуць тут, мае, напрыклад, сябры-фронтаўцы, - палохай іх, не палохай, яны ўсё адно прыйдуць на гэтую акцыю. І ўсё роўна будуць крычаць "Жыве Беларусь!"

Карэспандэнт: "Некаторыя палітычныя аглядальнікі кажуць, што цяпер улады вырашылі пачаць наступ на моладзевых актывістаў у рэгіёнах, бо там цяжэй наладзіць нейкую кампанію салідарнасьці, чым у тым жа Менску. Ці так гэта, на вашую думку?"

Грышчэня: "Тут проста па-іншаму. Яны пачалі давіць рэгіёны, бо, напрыклад, Салігорск... Калі б я быў на месцы ўладаў, я б ня ведаю, што б зрабіў бы з Іванам Шылам... Проста ганарысься за дзейнасьць "Маладога Фронту" ў рэгіёне. Мясцовыя актывісты робяць столькі, што ўлады бачаць, што ў арганізацыі ёсьць сіла. Вырашылі здушыць рэгіёны, якія могуць быць прыкладам іншым".

Карэспандэнт: "Яраслаў, вось паводле вашых адчуваньняў, як ставяцца да дзейнасьці "Маладога Фронту" жыхары Баранавіч?"

Грышчэня: "Ёсьць такія, што кажуць - "Вы пішаце на сьценах "Жыве Беларусь!" - гэта дрэнна". Калі ў іх пытаесься - а як быць, калі на сьценах нецэнзуршчына напісаная? Адказваюць - "у нас такі мэнталітэт".

Калі нешта робіш такое, што камусь не падабаецца, калі параўноўваеш з такой жа сытуацыяй непалітычнай - тады непалітычная зьяўляецца мэнталітэтам, а тое, што робіш ты, - гэта дрэнна"

Карэспандэнт: "А ці шмат агрэсіі з боку прыхільнікаў улады?"

Грышчэня: "Калісь мне патэлефанаваў адзін дзеяч, назваўся кіраўніком ЖЭСа мясцовага і сказаў - як вы маглі, малады чалавек, як вы маглі ў мяне на сараі напісаць "Малады Фронт" і нумар тэлефона? Я запытаўся - а з чаго вы ўзялі, што гэта я зрабіў. Ён мне гаворыць - там жа ваш нумар тэлефону.

Яны лічаць, што нешта рабіць супраць рэжыму - гэта супраць іх асабіста. Таму што людзі, якія любяць гэты рэжым, якія асабіста вераць у яго, як калісьці верыліў камунізм, яны думаюць, што змагацца супраць рэжыму, супраць Лукашэнкі, - гэта змагацца супраць іх. Гэта сьлепата, яны сьлепа вераць, што калгасьнік Іван усё ж накосіць адпаведны памер, тады ў нас усё будзе".

Улады звыкліся з тым, што ім можна ўсё

Карэспандэнт: "Часам можна пачуць, што цяперашняя ўлада кепская на самым версе, а сярод чыноўнікаў шмат прыстойных людзей, яны ўсё разумеюць, і пасьля таго, як зьменіцца ўлада, яны будуць гатовыя працаваць на дэмакратычную Беларусь. Вось у Баранавічах на вашую думку, гэта так?"

Грышчэня: "Ну, у нас ёсьць мэр Дзічкоўскі. Яшчэ ў нас ёсьць індывідуальны прадпрымальнік спадар Войцік. Банальная сытуацыя - як гэта мэр гораду дазволіў у гарвыканкаме зрабіць начную кавярню? Тут ідзе поўная бюракратызацыя. Улада ня робіць нічога ня робіць адносна іх, бо змагаецца з апазыцыяй. Яны бюракратызуюцца так, што калі ім прыносіш адны паперкі, яны патрабуюць другія, трэція, чацьвёртыя..."

Карэспандэнт: "Яраслаў, удакладніце вашыя рэплікі..."

Грышчэня: "Напрыклад. Прыходзіш у гарвыканкам. Кажаш - мне патрэбна зрабіць тое і тое. А яны - прынясіце паперкі, якія ўдакладняюць тое, што вам гэта трэба зрабіць. Прыносіш, яны адсылаюць да іншых, пасьля пачынаеш блытацца і апускаюцца рукі. Аказваецца, што праблема ня толькі ў найвышэйшай уладзе.

Праблема яшчэ ў тым, што мясцовыя ўлады звыкліся з тым, што ім можна рабіць усё. Калі рабіць дэмакратызацыю краіны, але трэба мяняць мясцовае кіраўніцтва".

Карэспандэнт: "Яраслаў, як вы лічыце, хто можа замяніць уладу ў рэгіёнах? Ці хопіць у апазыцыі адукаваных і дасьведчаных людзей?"

Грышчэня: "Так, хопіць. Можа, яны цяпер ня сьвецяцца, а дзесьці сядзяць дома і кажуць - як жа ўсё кепска. Я перакананы, калі рэжым зьменіцца, людзі зьявяцца і змогуць кіраваць".

Карэспандэнт: "Яраслаў, а як часта вы карыстаецеся інтэрнэтам?"

Грышчэня: "Месяцы два таму - кожны дзень, бо ў мяне быў кампутар. Але ж потым пасьля ператрусу яго забралі. Таму я цяпер карыстаюся да трох разоў на тыдзень. Калі вельмі трэба - часьцей. Інтэрнэт можа зьмяніць сьветагляд моладзі, бо там шмат сайтаў і свабоднай інфармацыі".



.