Спадарыня: “Калі ёсьць за што крытыкаваць — чаму б і не? Усё добра — ні ў адной краіне не бывае. У любой краіне ёсьць нейкія мінусы, і калі людзі іх бачаць і паказваюць на іх — гэта падстава ўбачыць гэтыя недахопы самім і выправіць іх. У нас ёсьць шанец іх выпраўляць, а не крыўдаваць, што нас крытыкуюць”.
Спадар: “Я лічу, нас маюць права крытыкаваць. Кожны чалавек мае права выказваць сваё меркаваньне, калі нешта не падабаецца”.
Юнак: “Канечне, мае права. Калі хтосьці з нашай краіны выяжджае ў іншую краіну, ён таксама кажа, што ім падабаецца, што не падабаецца”.
Дзяўчына: “Я лічу, што могуць, калі яны бачаць, на што нам трэба зьвярнуць увагу”.
Спадарыня: “Безумоўна, кожны мае права выказваць сваё меркаваньне. Чаму ён павінен маўчаць, калі штосьці ня так?”
Спадар: “Могуць. Да крытыкі трэба ставіцца з разуменьнем. Крытыка ў некаторых выпадках вельмі карысная рэч, каб вызначыць памылкі й выправіць”.
Юнак: “Грамадзяне Рэспублікі Беларусь павінны ведаць, што іншаземцам не падабаецца ў нашай краіне”.
Спадарыня: “Няхай “клявешчуць”, як у тым анэкдоце... А ўвогуле, калі што ня так, няхай людзі кажуць, што думаюць. Людзі маюць права выказвацца пра тое, што яны пабачылі так, як ім гэта падалося”.
Юнак: “Могуць. Калі нешта дрэнна, трэба выпраўляць, каб стала добра”.
Спадар: “Канечне, маюць права”.
Карэспандэнтка: “А крытыка можа дапамагчы? Да яе могуць прыслухацца?”
Спадар: “Абавязкова. Яшчэ таварыш Сталін казаў, што “крытыка — гэта лякаматыў прагрэсу”. Крытыка ёсьць прагрэсам”.
Юнак: “Трэба крытыкаваць. Калі бяз крытыкі, то так і застанецца: уключаеш тэлевізар — у нас усё добра, выходзіш на вуліцу — аказваецца, усё далёка ня так добра, як па тэлевізары паказваюць”.
Спадар: “Без камэнтароў. Я ня буду нічога казаць”.
Юнак. “Кожны мае права выказваць сваё меркаваньне. Яно можа быць добрым, можа і дрэнным. Могуць, канечне, выказвацца”.
Спадарыня: “Кожны чалавек мае права выказваць сваё стаўленьне да чаго-небудзь, але ці ўспрымуць ягоную крытыку — вось пытаньне”.
Юнак: “А чым замежнікі адрозьніваюцца ад іншых, ад тых жа беларусаў? Яны таксама маюць права патрабаваць тут, да прыкладу, кваліфікаваных паслугаў”.
Спадар: “Калі крытыка абгрунтаваная, то цалкам могуць. І трэба прыслухоўвацца”.
Юнак: “Крытыкаваць ня могуць”.
Спадар: “Я лічу, нас маюць права крытыкаваць. Кожны чалавек мае права выказваць сваё меркаваньне, калі нешта не падабаецца”.
Юнак: “Канечне, мае права. Калі хтосьці з нашай краіны выяжджае ў іншую краіну, ён таксама кажа, што ім падабаецца, што не падабаецца”.
Дзяўчына: “Я лічу, што могуць, калі яны бачаць, на што нам трэба зьвярнуць увагу”.
Спадарыня: “Безумоўна, кожны мае права выказваць сваё меркаваньне. Чаму ён павінен маўчаць, калі штосьці ня так?”
Спадар: “Могуць. Да крытыкі трэба ставіцца з разуменьнем. Крытыка ў некаторых выпадках вельмі карысная рэч, каб вызначыць памылкі й выправіць”.
Юнак: “Грамадзяне Рэспублікі Беларусь павінны ведаць, што іншаземцам не падабаецца ў нашай краіне”.
Спадарыня: “Няхай “клявешчуць”, як у тым анэкдоце... А ўвогуле, калі што ня так, няхай людзі кажуць, што думаюць. Людзі маюць права выказвацца пра тое, што яны пабачылі так, як ім гэта падалося”.
Юнак: “Могуць. Калі нешта дрэнна, трэба выпраўляць, каб стала добра”.
Спадар: “Канечне, маюць права”.
Карэспандэнтка: “А крытыка можа дапамагчы? Да яе могуць прыслухацца?”
Спадар: “Абавязкова. Яшчэ таварыш Сталін казаў, што “крытыка — гэта лякаматыў прагрэсу”. Крытыка ёсьць прагрэсам”.
Юнак: “Трэба крытыкаваць. Калі бяз крытыкі, то так і застанецца: уключаеш тэлевізар — у нас усё добра, выходзіш на вуліцу — аказваецца, усё далёка ня так добра, як па тэлевізары паказваюць”.
Спадар: “Без камэнтароў. Я ня буду нічога казаць”.
Юнак. “Кожны мае права выказваць сваё меркаваньне. Яно можа быць добрым, можа і дрэнным. Могуць, канечне, выказвацца”.
Спадарыня: “Кожны чалавек мае права выказваць сваё стаўленьне да чаго-небудзь, але ці ўспрымуць ягоную крытыку — вось пытаньне”.
Юнак: “А чым замежнікі адрозьніваюцца ад іншых, ад тых жа беларусаў? Яны таксама маюць права патрабаваць тут, да прыкладу, кваліфікаваных паслугаў”.
Спадар: “Калі крытыка абгрунтаваная, то цалкам могуць. І трэба прыслухоўвацца”.
Юнак: “Крытыкаваць ня могуць”.
