Чацьвера маладзёнаў трымалі аркушы паперы са словамі “Вярніце нашу гісторыю”. Двое капалі пясок дзіцячымі шуфлікамі, яны мелі прымацаваныя да галавы партрэты старшыні гарвыканкаму Аляксандра Антоненкі і кіраўніка аблвыканкаму Уладзіміра Саўчанкі. Пэнсыянэры накінуліся на здымачную групу 1-га каналу Расейскага тэлебачаньня, якая фільмавала акцыю.
Спадарыня: “Што вы робіце?”
Журналіст здымачнай групы тэлебачаньня: “Вы перашкаджаеце нам працаваць”.
Спадарыня: “Хто вы такія наогул? А я жыхарка Горадні, нам такіх гасьцей ня трэба тут”.
(Гэта рэакцыя адной кабеціны з валізкамі зь ежай. Яна так зьвяртаецца да групы тэлебачаньня, якая здымае флэш-моб”.)
Спадар — да ўдзельнікаў флэш-мобу: “Трэба гнаць гэтае чмо!”
Старэйшыя людзі вельмі агрэсіўна настроеныя.
Спадарыня: “Канешне настроены агрэсіўна: вы ўсе — падонкі і сволачы! І адкуль вы ўзяліся такія?”
Спадар: “Гэтае чмо хіба бачыла горад?!”
Другі спадар — таксама да ўдзельнікаў флэш-мобу: “Ты хаця б цьвік забіў у сьценку? Ідыёт!”
Спадарыня — да журналістаў: “А потым будзеце прадаваць гэную самую сваю пісаніну, то есьць здымкі гэныя ўсе — за грошы?”
Спадар: “Сволачы!”
Спадарыня — на карэспандэнта “Свабоды”: “Дык вось жа ён стаіць, прадаўся!”
Спадар: “Ты?!”
Спадарыня: “І запісвае на магнітафон — скаціна гэтая”.
Спадарыня на тратуары: “Чаго тут стаяць? Я толькі хачу сказаць: ці ёсьць розум у іх, калі купка людзей якіхсьці трошкі нявумных і ўсіх бударажыць. Вось вылезе пару марадзёраў нейкіх і потым пачынаюць нейкую свару рабіць. Гэтыя людзі ўжо ўсіх раздражняюць. Паўсюль пішуць. Вось жменька выйдзе, усіх узбунтуе і пойдзе, гэта добра?”
Карэспандэнт: “Як гэта ўсіх? Вас тут усяго тры чалавекі, гэта — хіба “усіх”?
Спадарыня: “Якую гісторыю яны хочуць? Яны хочуць, каб запляваны горад вярнулі назад, які быў калісьці? Я трыццаць год тут жыву”.
Агрэсіўна настроеныя сталыя людзі папросту накінуліся, сагналі зь месца здымачную групу 1-га каналу Расейскага тэлебачаньня, якая прыехала зь Менску… Прыйшоў міліцыянт, прапаршчык, але ён чамусьці падыйшоў да гэтай групы тэлебачаньня, і людзей, якія агрэсіўна нападалі на журналістаў, ён не затрымаў.
Я зьвярнуўся да Дзьмітрыя Наважылава зь 1-га каналу Расейскага тэлебачаньня: “Скажыце, як вы успрынялі такое стаўленьне да сябе з боку гэтых людей?”
Наважылаў: “Увогуле гэта цяпер вялікая рэдкасьць, хаця з падобным сутыкацца ўжо даводзілася, але мы даволі спакойна да гэтага ставімся. Прагучалі вядомыя фармулёўкі пра тое, што нам плаціць грошы НАТО і хтосьці яшчэ. Хаця ўжо даўно-даўно такога не было. Неяк асьвяжыліся сёньня ўражаньні”.
Горадня: Партрэты кіраўнікоў гораду выкарысталі ў флэш-мобе , 10.07.2007
Спадарыня: “Што вы робіце?”
Журналіст здымачнай групы тэлебачаньня: “Вы перашкаджаеце нам працаваць”.
Спадарыня: “Хто вы такія наогул? А я жыхарка Горадні, нам такіх гасьцей ня трэба тут”.
(Гэта рэакцыя адной кабеціны з валізкамі зь ежай. Яна так зьвяртаецца да групы тэлебачаньня, якая здымае флэш-моб”.)
Спадар — да ўдзельнікаў флэш-мобу: “Трэба гнаць гэтае чмо!”
Старэйшыя людзі вельмі агрэсіўна настроеныя.
Спадарыня: “Канешне настроены агрэсіўна: вы ўсе — падонкі і сволачы! І адкуль вы ўзяліся такія?”
Спадар: “Гэтае чмо хіба бачыла горад?!”
Другі спадар — таксама да ўдзельнікаў флэш-мобу: “Ты хаця б цьвік забіў у сьценку? Ідыёт!”
Спадарыня — да журналістаў: “А потым будзеце прадаваць гэную самую сваю пісаніну, то есьць здымкі гэныя ўсе — за грошы?”
Спадар: “Сволачы!”
Спадарыня — на карэспандэнта “Свабоды”: “Дык вось жа ён стаіць, прадаўся!”
Спадар: “Ты?!”
Спадарыня: “І запісвае на магнітафон — скаціна гэтая”.
Спадарыня на тратуары: “Чаго тут стаяць? Я толькі хачу сказаць: ці ёсьць розум у іх, калі купка людзей якіхсьці трошкі нявумных і ўсіх бударажыць. Вось вылезе пару марадзёраў нейкіх і потым пачынаюць нейкую свару рабіць. Гэтыя людзі ўжо ўсіх раздражняюць. Паўсюль пішуць. Вось жменька выйдзе, усіх узбунтуе і пойдзе, гэта добра?”
Карэспандэнт: “Як гэта ўсіх? Вас тут усяго тры чалавекі, гэта — хіба “усіх”?
Спадарыня: “Якую гісторыю яны хочуць? Яны хочуць, каб запляваны горад вярнулі назад, які быў калісьці? Я трыццаць год тут жыву”.
Агрэсіўна настроеныя сталыя людзі папросту накінуліся, сагналі зь месца здымачную групу 1-га каналу Расейскага тэлебачаньня, якая прыехала зь Менску… Прыйшоў міліцыянт, прапаршчык, але ён чамусьці падыйшоў да гэтай групы тэлебачаньня, і людзей, якія агрэсіўна нападалі на журналістаў, ён не затрымаў.
Я зьвярнуўся да Дзьмітрыя Наважылава зь 1-га каналу Расейскага тэлебачаньня: “Скажыце, як вы успрынялі такое стаўленьне да сябе з боку гэтых людей?”
Наважылаў: “Увогуле гэта цяпер вялікая рэдкасьць, хаця з падобным сутыкацца ўжо даводзілася, але мы даволі спакойна да гэтага ставімся. Прагучалі вядомыя фармулёўкі пра тое, што нам плаціць грошы НАТО і хтосьці яшчэ. Хаця ўжо даўно-даўно такога не было. Неяк асьвяжыліся сёньня ўражаньні”.
Горадня: Партрэты кіраўнікоў гораду выкарысталі ў флэш-мобе , 10.07.2007
