Беларускія вайскоўцы не бяруць удзел у міратворчых акцыях ААН. Аднак, як паведаміў прадстаўнік Міністэрства абароны Вячаслаў Раменьчык, у будучым беларускі ўдзел у місіі “блакітных касак” тэарэтычна не выключаецца:
“На гэты момант мы не прымаем удзелу ў міратворчых апэрацыях. Тым ня меней, беларускае заканадаўства гэта дазваляе, таму ў нас ажыцьцяўляецца падрыхтоўка ваеннаслужачых для ўдзелу ў міратворчых апэрацыях. Але цяпер мы ні ў якіх гуманітарных акцыях ня ўдзельнічаем”.
Беларусы на міратворцаў пакуль ня “цягнуць”
Аляксандр, былы ваеннаслужачы беларускай арміі, сьведчыць: перадусім у Афрыцы нямала беларускіх спэцыялістаў, якія дапамагаюць асвойваць тэхнічныя азы мясцовым арміям. Апошняя ягоная камандзіроўка была ва Ўганду. Але, як кажа Аляксандр, на “чорным кантынэнце” амаль усе знаходзяцца ў стане ваеннага супрацьстаяньня з суседзямі:
“Такія паездкі звычайна пад эгідай Міністэрства абароны ніколі не праходзяць. Я ня думаю, што вайскоўцы, якія нясуць службу ў беларускім войску, дзесьці за мяжой працуюць. Акрамя, магчыма, некалькіх кантрактаў. Звычайна гэта адбываецца больш на прыватным узроўні, дамаўляюцца пераважна з адстаўнымі вайскоўцамі ці вайскоўцамі, якія служаць, але яны дзеля будучай працы звальняюцца з арміі. І едуць туды”.
Карэспандэнт: “А вы самі доўга былі ў такой камандзіроўцы?”
“Я ўвогуле быў некалькі разоў, і працягласьць была ад месяца да паўгоду”.
Карэспандэнт: “І ў вашы абавязкі ўваходзіла навучаньне вайскоўцаў?”
“Так, гэта былі вайскоўцы рэгулярнай арміі”.
Сьлед беларускіх наймітаў – ад Балканаў да Чачні
Факты сьведчаць: падчас узброеных канфліктаў апошняга часу беларусы гэтаксама не заставаліся ў ролі статыстаў. Цягам Балканскай кампаніі беларускія спэцыялісты праз Расею ехалі на югаслаўскую вайну. Адзін з кіраўнікоў парлямэнту Чачэнскай Рэспублікі Ічкерыя ў выгнаньні Турпал-Алі Каімаў, які цяпер жыве ў Нарвэгіі, наўпрост сьцьвярджае: цягам двух чачэнскіх кампаній беларусы на баку расейскіх фэдэральных войскаў ваявалі ў Чачні. Пацьверджаньнем таму – асуджэньне спэцназаўцаў на чале з Валерыем Ігнатовічам, датычных да выкраданьня тэлеапэратара ОРТ Зьмітра Завадзкага, якога кіраўніцтва тэлеканалу камандзіроўвала ў Чачню:
“Так, у мяне ёсьць з гэтай нагоды адпаведная інфармацыя. Яна правяраецца...”
Карэспандэнт: “Можаце хоць бы сказаць, у якіх раёнах яны былі? Ці ў прынцыпе па ўсёй Чачні?”
“Не, у іх цэнтар фактычна знаходзіўся ў Ханкале. Але ў асноўным яны дзейнічалі ў горных масівах. Гэта перадусім у Шатоі і ў Ведзяно”.
Карэспандэнт: “Гэта вы кажаце і пра першую кампанію, і пра другую? То бок, у двух чачэнскіх войнах беларусы бралі ўдзел?”
“Так, відавочна, што быў якісьці кантракт”.
Карэспандэнт: “То бок, справа ў грошах?”
“Натуральна. Любая вайна не абыходзіцца бяз грошай”.
Міністэрства абароны на вайну не камандзіруе
Прадстаўнік Міністэрства абароны Вячаслаў Раменьчык ня выключае: праз розныя расейскія структуры былыя беларускія вайскоўцы выяжджаюць на заробкі ў іншыя краіны. Аднак ведамства ў такія камандзіроўкі не выпраўляе:
“Мы ўдзел у такіх акцыях не бяром. Магчыма, асобныя людзі дзесьці й былі. Але такімі сьведчаньнямі Міністэрства абароны не валодае. Прынамсі, дзейныя ваеннаслужачыя Ўзброеных сілаў у апэрацыях ня ўдзельнічаюць, і рэгулярныя вайсковыя часткі такой місіяй не ахопленыя”.
Для многіх беларусаў досьвед ваенных канфліктаў запачаткаваў Аўганістан. Але дагэтуль удзельнікі тых падзеяў зь цяжкасьцю разумеюць, дзе пачыналася міратворчая місія, а дзе – сапраўдная вайна.
Гл. таксама
Мікалай Чаргінец абвяргае, што Беларусь прадае зброю краінам, якія ваююць
“На гэты момант мы не прымаем удзелу ў міратворчых апэрацыях. Тым ня меней, беларускае заканадаўства гэта дазваляе, таму ў нас ажыцьцяўляецца падрыхтоўка ваеннаслужачых для ўдзелу ў міратворчых апэрацыях. Але цяпер мы ні ў якіх гуманітарных акцыях ня ўдзельнічаем”.
Беларусы на міратворцаў пакуль ня “цягнуць”
Аляксандр, былы ваеннаслужачы беларускай арміі, сьведчыць: перадусім у Афрыцы нямала беларускіх спэцыялістаў, якія дапамагаюць асвойваць тэхнічныя азы мясцовым арміям. Апошняя ягоная камандзіроўка была ва Ўганду. Але, як кажа Аляксандр, на “чорным кантынэнце” амаль усе знаходзяцца ў стане ваеннага супрацьстаяньня з суседзямі:
“Такія паездкі звычайна пад эгідай Міністэрства абароны ніколі не праходзяць. Я ня думаю, што вайскоўцы, якія нясуць службу ў беларускім войску, дзесьці за мяжой працуюць. Акрамя, магчыма, некалькіх кантрактаў. Звычайна гэта адбываецца больш на прыватным узроўні, дамаўляюцца пераважна з адстаўнымі вайскоўцамі ці вайскоўцамі, якія служаць, але яны дзеля будучай працы звальняюцца з арміі. І едуць туды”.
Карэспандэнт: “А вы самі доўга былі ў такой камандзіроўцы?”
“Я ўвогуле быў некалькі разоў, і працягласьць была ад месяца да паўгоду”.
Карэспандэнт: “І ў вашы абавязкі ўваходзіла навучаньне вайскоўцаў?”
“Так, гэта былі вайскоўцы рэгулярнай арміі”.
Сьлед беларускіх наймітаў – ад Балканаў да Чачні
Факты сьведчаць: падчас узброеных канфліктаў апошняга часу беларусы гэтаксама не заставаліся ў ролі статыстаў. Цягам Балканскай кампаніі беларускія спэцыялісты праз Расею ехалі на югаслаўскую вайну. Адзін з кіраўнікоў парлямэнту Чачэнскай Рэспублікі Ічкерыя ў выгнаньні Турпал-Алі Каімаў, які цяпер жыве ў Нарвэгіі, наўпрост сьцьвярджае: цягам двух чачэнскіх кампаній беларусы на баку расейскіх фэдэральных войскаў ваявалі ў Чачні. Пацьверджаньнем таму – асуджэньне спэцназаўцаў на чале з Валерыем Ігнатовічам, датычных да выкраданьня тэлеапэратара ОРТ Зьмітра Завадзкага, якога кіраўніцтва тэлеканалу камандзіроўвала ў Чачню:
“Так, у мяне ёсьць з гэтай нагоды адпаведная інфармацыя. Яна правяраецца...”
Карэспандэнт: “Можаце хоць бы сказаць, у якіх раёнах яны былі? Ці ў прынцыпе па ўсёй Чачні?”
“Не, у іх цэнтар фактычна знаходзіўся ў Ханкале. Але ў асноўным яны дзейнічалі ў горных масівах. Гэта перадусім у Шатоі і ў Ведзяно”.
Карэспандэнт: “Гэта вы кажаце і пра першую кампанію, і пра другую? То бок, у двух чачэнскіх войнах беларусы бралі ўдзел?”
“Так, відавочна, што быў якісьці кантракт”.
Карэспандэнт: “То бок, справа ў грошах?”
“Натуральна. Любая вайна не абыходзіцца бяз грошай”.
Міністэрства абароны на вайну не камандзіруе
Прадстаўнік Міністэрства абароны Вячаслаў Раменьчык ня выключае: праз розныя расейскія структуры былыя беларускія вайскоўцы выяжджаюць на заробкі ў іншыя краіны. Аднак ведамства ў такія камандзіроўкі не выпраўляе:
“Мы ўдзел у такіх акцыях не бяром. Магчыма, асобныя людзі дзесьці й былі. Але такімі сьведчаньнямі Міністэрства абароны не валодае. Прынамсі, дзейныя ваеннаслужачыя Ўзброеных сілаў у апэрацыях ня ўдзельнічаюць, і рэгулярныя вайсковыя часткі такой місіяй не ахопленыя”.
Для многіх беларусаў досьвед ваенных канфліктаў запачаткаваў Аўганістан. Але дагэтуль удзельнікі тых падзеяў зь цяжкасьцю разумеюць, дзе пачыналася міратворчая місія, а дзе – сапраўдная вайна.
Пад эгідай ААН падтрыманьнем міру ў 18 рэгіёнах сьвету займаюцца болей за 72 тысячы вайскоўцаў і 15 тысяч цывільных асобаў.
Гл. таксама
Мікалай Чаргінец абвяргае, што Беларусь прадае зброю краінам, якія ваююць
