Каля эстонскага консульства ў 2-м завулку Кальцова сабраліся каля сарака чалавек. Яны правялі несанкцыянаваны мітынг і дазволенае ўладамі пікетаваньне дыпляматычнага прадстаўніцтва.
Пасьля выступаў двое пікетоўцаў спалілі эстонскі сьцяг і белае палотнішча з фашысцкай свастыкай. Адбывалася гэта на пляцоўцы каля брамы консульства. Міліцыянтаў на месцы падзеі не было, і ніхто не перашкодзіў спальваньню сьцяга.
Удзельнічаў у гэтым актывіст Беларускага рэспубліканскага саюзу моладзі, студэнт Інстытуту парлямэнтарызму і прадпрымальніцтва Ўладзімер Цюхай. Ён гэтак патлумачыў свае дзеяньні:
“Давайце будзем разьдзяляць наша стаўленьне да эстонскага кіраўніцтва і да эстонскіх праўладных структураў, якія прыкрываюцца нацыяналістычнай сымболікай, і да эстонскага народу. Эстонскі народ выступае пад чырвонымі сьцягамі ў абарону помнікаў салдатам Вялікай Айчыннай вайны”.
Сакратар ЦК КПБ Валеры Драко заявіў, што ягоная партыя ініцыявала пікеты:
“У нас яшчэ польская амбасада ёсьць, наперадзе ў нас яшчэ вугорскае пасольства, і наклёўваюцца іншыя. Мы цудоўна разумеем, што ўлады ня вернуць помнік на месца. Яшчэ зь Дзярждумы Расеі, аб зьняцьці сярпа і молата са сьцягу Перамогі — гэта пайшло ланцуговай рэакцыяй адразу. Тут не эстонцы першыя ў гэтай справе”.
Некаторыя маладыя ўдзельнікі нават не маглі патлумачыць, навошта яны прыйшлі да эстонскага консульства, спрабавалі схаваць свае твары ад фотакамэраў.
Ніхто з жыхароў суседніх дамоў не далучыўся да пікетоўцаў. Як мясцовыя жыхары ўспрымаюць гэтыя пікеты, якія праходзяць ад 3 траўня ля консульства? Спадар Аляксандар кажа:
Аляксандар: “Вытапталі мне газон. Накідалі сьмецьця поўны агарод. Я кожны дзень тут прыбіраю. Няхай яны тут сабе пікетуюць. У іх ёсьць вялікі сквэр, няхай там стаяць. Але ўзялі вытапталі, накідалі бутэлек, паперы”.
Вераніка: “Пікеты — гэта зборышча”.
Сьвятлана: “Гэта проста зборышча, гэта дурата”.
Спадарыня: “Я бачу, якія тут людзі стаяць — студэнты, школьнікі й вэтэраны. Можа, іх сілай сюды зганяюць, дзетак. Тут дзеці, якія мо недзе і не разумеюць, а іх вызваляюць ад заняткаў”.
Пэнсіянэрка: “Мы ж збоку, чаго ж мы ходзім? Ніхто не падыходзіў з нашых. Нам, простым людзям, старым, толькі б спакой, мір быў — ды ўсё. Сьмяюцца гэтыя студэнты. Што яны? Ім кажа вышэйшае начальства, яны слухаюць, ды ўсё. Навошта гэта трэба? Што гэта, толк дае?”
Вераніка і Сьвятлана Ўладзімераўна абураліся, што эстонцам не даюць спакойна жыць:
Вераніка: “Мы зь імі ў добрых, нармальных дачыненьнях. І пытаньняў вось такіх мы ніколі нікому не задаем”.
Карэспандэнт: “А вам перашкаджаюць пікетоўцы?”
Сьвятлана: “Нам таксама. Апасаемся, бо не зразумела, што можа тут адбыцца. У нас тут гуляюць маленькія дзеці”.
Падпаліць самаробную сымболіку ўдалося не адразу
Пікетоўцы стаяць шэрагам скрай дарогі, з консульства да іх ніхто ня выйшаў
Удзельнікі пікету слухаюць выступоўцаў на мітынгу каля консульства
Жыхару суседняга дома даводзіцца кожны дзень прыбіраць за пікетоўцамі
Пасьля выступаў двое пікетоўцаў спалілі эстонскі сьцяг і белае палотнішча з фашысцкай свастыкай. Адбывалася гэта на пляцоўцы каля брамы консульства. Міліцыянтаў на месцы падзеі не было, і ніхто не перашкодзіў спальваньню сьцяга.
Удзельнічаў у гэтым актывіст Беларускага рэспубліканскага саюзу моладзі, студэнт Інстытуту парлямэнтарызму і прадпрымальніцтва Ўладзімер Цюхай. Ён гэтак патлумачыў свае дзеяньні:
“Давайце будзем разьдзяляць наша стаўленьне да эстонскага кіраўніцтва і да эстонскіх праўладных структураў, якія прыкрываюцца нацыяналістычнай сымболікай, і да эстонскага народу. Эстонскі народ выступае пад чырвонымі сьцягамі ў абарону помнікаў салдатам Вялікай Айчыннай вайны”.
Сакратар ЦК КПБ Валеры Драко заявіў, што ягоная партыя ініцыявала пікеты:
“У нас яшчэ польская амбасада ёсьць, наперадзе ў нас яшчэ вугорскае пасольства, і наклёўваюцца іншыя. Мы цудоўна разумеем, што ўлады ня вернуць помнік на месца. Яшчэ зь Дзярждумы Расеі, аб зьняцьці сярпа і молата са сьцягу Перамогі — гэта пайшло ланцуговай рэакцыяй адразу. Тут не эстонцы першыя ў гэтай справе”.
Некаторыя маладыя ўдзельнікі нават не маглі патлумачыць, навошта яны прыйшлі да эстонскага консульства, спрабавалі схаваць свае твары ад фотакамэраў.
Ніхто з жыхароў суседніх дамоў не далучыўся да пікетоўцаў. Як мясцовыя жыхары ўспрымаюць гэтыя пікеты, якія праходзяць ад 3 траўня ля консульства? Спадар Аляксандар кажа:
Аляксандар: “Вытапталі мне газон. Накідалі сьмецьця поўны агарод. Я кожны дзень тут прыбіраю. Няхай яны тут сабе пікетуюць. У іх ёсьць вялікі сквэр, няхай там стаяць. Але ўзялі вытапталі, накідалі бутэлек, паперы”.
Вераніка: “Пікеты — гэта зборышча”.
Сьвятлана: “Гэта проста зборышча, гэта дурата”.
Спадарыня: “Я бачу, якія тут людзі стаяць — студэнты, школьнікі й вэтэраны. Можа, іх сілай сюды зганяюць, дзетак. Тут дзеці, якія мо недзе і не разумеюць, а іх вызваляюць ад заняткаў”.
Пэнсіянэрка: “Мы ж збоку, чаго ж мы ходзім? Ніхто не падыходзіў з нашых. Нам, простым людзям, старым, толькі б спакой, мір быў — ды ўсё. Сьмяюцца гэтыя студэнты. Што яны? Ім кажа вышэйшае начальства, яны слухаюць, ды ўсё. Навошта гэта трэба? Што гэта, толк дае?”
Вераніка і Сьвятлана Ўладзімераўна абураліся, што эстонцам не даюць спакойна жыць:
Вераніка: “Мы зь імі ў добрых, нармальных дачыненьнях. І пытаньняў вось такіх мы ніколі нікому не задаем”.
Карэспандэнт: “А вам перашкаджаюць пікетоўцы?”
Сьвятлана: “Нам таксама. Апасаемся, бо не зразумела, што можа тут адбыцца. У нас тут гуляюць маленькія дзеці”.
Падпаліць самаробную сымболіку ўдалося не адразу
Пікетоўцы стаяць шэрагам скрай дарогі, з консульства да іх ніхто ня выйшаў
Удзельнікі пікету слухаюць выступоўцаў на мітынгу каля консульства
Жыхару суседняга дома даводзіцца кожны дзень прыбіраць за пікетоўцамі
