Сяржук Цімохаў: “Мастацтва павінна несьці станоўчыя эмоцыі”
Мастака Сержука Цімохава тэма апошняй усясьветнай вайны хвалюе з агульнагуманітарнага гледзішча: “Усё гэта хвалюе, канечне, найперш з тае кропкі гледжаньня, каб болей нічога падобнага ніколі не адбылося”.
Але як мастак, спадар Цімохаў тэму вайны, тэму чалавечай трагедыі ў сваёй творчасьці сьвядома абыходзіць. Ён мае на гэты конт свае творчыя прынцыпы:
“Я схіляюся да думкі, што мастацтва павінна быць у пэўнай ступені прыгожым, эстэтычным і несьці толькі станоўчыя эмоцыі. Таму на сёньняшні момант я нічога не раблю і няма ў мяне жаданьня рабіць нешта на тэму вайны”.
Піт Паўлаў: “Мне здаецца, ёсьць больш цікавыя сучасныя тэмы”
У гітарыста гурту “N.R.M.” і лідэра гурту “Гарадзкія” Піта Паўлава праз дзядоў і бабуляў сувязь з апошняй вайной самая непасрэдная. Але ў творчасьці гэтая тэма калі зрэдчас і гучыць, то толькі апасродкаваным чынам.
“Адзін мой дзед загінуў на вайне, другі перажыў яе ў Беларусі, – расказвае Піт Паўлаў.– Адна мая бабуля зьбягала ад вайны ў глыбокую Расею, другая перажыла яе ў Ленінградзкай блякадзе. Таму канечне ў мяне ёсьць маё ўласнае стаўленьне і бачаньне гэтай вайны, але, мне здаецца, ёсьць больш цікавыя сучасныя тэмы, больш блізкія, больш прывабныя, больш актуальныя. Я пішу пра тое, што мяне ў дадзены момант хвалюе”.
Андрэй Хадановіч: “Я яшчэ не гатовы да танцаў на труне гэтай вайны...”
Паэт Андрэй Хадановіч зь вялікай сымпатыяй ставіцца да творчасьці маладога рэжысэра Андрэя Кудзіненкі, які па-іншаму, чым традыцыйны савецкі і цяперашні беларускі кінэматограф, паглядзеў на вайну. Але сам ён калі і ўпусьціць калі-небудзь гэтую тэму ў свае вершы, то толькі ў карнавальным выглядзе. Але лічыць, што для такога творчага мэтаду яшчэ не надышоў час.
“Я яшчэ не гатовы, можа таму, што дзед-вэтэран, які дайшоў да Бэрліну і мае савецкія ўзнагароды за гэтую вайну, яшчэ жывы, – кажа Хадановіч. – Я яшчэ не гатовы да карнавалізацыі, да танцаў на труне гэтай вайны. І разьлічваю абмінуць гэты творчы лёс”.
Мастака Сержука Цімохава тэма апошняй усясьветнай вайны хвалюе з агульнагуманітарнага гледзішча: “Усё гэта хвалюе, канечне, найперш з тае кропкі гледжаньня, каб болей нічога падобнага ніколі не адбылося”.
Але як мастак, спадар Цімохаў тэму вайны, тэму чалавечай трагедыі ў сваёй творчасьці сьвядома абыходзіць. Ён мае на гэты конт свае творчыя прынцыпы:
“Я схіляюся да думкі, што мастацтва павінна быць у пэўнай ступені прыгожым, эстэтычным і несьці толькі станоўчыя эмоцыі. Таму на сёньняшні момант я нічога не раблю і няма ў мяне жаданьня рабіць нешта на тэму вайны”.
Піт Паўлаў: “Мне здаецца, ёсьць больш цікавыя сучасныя тэмы”
У гітарыста гурту “N.R.M.” і лідэра гурту “Гарадзкія” Піта Паўлава праз дзядоў і бабуляў сувязь з апошняй вайной самая непасрэдная. Але ў творчасьці гэтая тэма калі зрэдчас і гучыць, то толькі апасродкаваным чынам.
“Адзін мой дзед загінуў на вайне, другі перажыў яе ў Беларусі, – расказвае Піт Паўлаў.– Адна мая бабуля зьбягала ад вайны ў глыбокую Расею, другая перажыла яе ў Ленінградзкай блякадзе. Таму канечне ў мяне ёсьць маё ўласнае стаўленьне і бачаньне гэтай вайны, але, мне здаецца, ёсьць больш цікавыя сучасныя тэмы, больш блізкія, больш прывабныя, больш актуальныя. Я пішу пра тое, што мяне ў дадзены момант хвалюе”.
Андрэй Хадановіч: “Я яшчэ не гатовы да танцаў на труне гэтай вайны...”
Паэт Андрэй Хадановіч зь вялікай сымпатыяй ставіцца да творчасьці маладога рэжысэра Андрэя Кудзіненкі, які па-іншаму, чым традыцыйны савецкі і цяперашні беларускі кінэматограф, паглядзеў на вайну. Але сам ён калі і ўпусьціць калі-небудзь гэтую тэму ў свае вершы, то толькі ў карнавальным выглядзе. Але лічыць, што для такога творчага мэтаду яшчэ не надышоў час.
“Я яшчэ не гатовы, можа таму, што дзед-вэтэран, які дайшоў да Бэрліну і мае савецкія ўзнагароды за гэтую вайну, яшчэ жывы, – кажа Хадановіч. – Я яшчэ не гатовы да карнавалізацыі, да танцаў на труне гэтай вайны. І разьлічваю абмінуць гэты творчы лёс”.