Слухаць:
Спадар: “Каб забясьпечыць свабоду друку, трэба болей свабоды для апазыцыі, таму што апазыцыя ў нас проста прыдушаная”.
Спадарыня: “Дзеля свабоды друку патрэбныя адпаведныя эканамічныя ўмовы”.
Спадар: “Зрабіць усе газэты прыватнымі, каб у кожнай газэты быў пэўны гаспадар. Тады й будзе свабода. Пакуль усе газэты належаць вышэйшаму начальству, праўды ў нас ня будзе”.
Спадарыня: “Трэба, каб вышэйшыя кіраўнікі ўказаньні давалі. Да прыкладу, нашае начальства, Лукашэнка”.
Спадар: “У нас жа, падаецца, свабода. Пішуць, што ўсюды свабода”.
Спадар: “Заканадаўства трэба зьмяніць. Гэта ж чацьвертая ўлада!”
Спадарыня: “Свабода друку зьявіцца толькі тады, калі народ захоча праўдзівай інфармацыі”.
Спадарыня: “Усіх падключыць, каб была свабода друку”.
Спадар: “Не ўціскаць за тое, што людзі кажуць і думаюць. Трэба, каб чалавек сапраўды мог сказаць тое, пра што думае, і не баяўся гэтага”.
Спадарыня: “Каб была свабода, варта прыбраць непатрэбнае. Пісаць, каб людзі не абураліся, каб не было падобна ўсё да жоўтай прэсы”.
Спадар: “Трэба запрасіць у Беларусь Ксеню Сабчак, каб яна хоць адзін глямурны часопіс выпусьціла для нашых жанчын”.
Спадар: “Да прэзыдэнта зьвяртайцеся, ён у нас галоўны, з усімі разьбярэцца”.
Спадар: “Цяпер гэта, як мне падаецца, ня дужа магчыма. Трэба нейкім чынам зьмяніць палітычную сытуацыю”.
Спадар: “Каб забясьпечыць свабоду друку, трэба болей свабоды для апазыцыі, таму што апазыцыя ў нас проста прыдушаная”.
Спадарыня: “Дзеля свабоды друку патрэбныя адпаведныя эканамічныя ўмовы”.
Спадар: “Зрабіць усе газэты прыватнымі, каб у кожнай газэты быў пэўны гаспадар. Тады й будзе свабода. Пакуль усе газэты належаць вышэйшаму начальству, праўды ў нас ня будзе”.
Спадарыня: “Трэба, каб вышэйшыя кіраўнікі ўказаньні давалі. Да прыкладу, нашае начальства, Лукашэнка”.
Спадар: “У нас жа, падаецца, свабода. Пішуць, што ўсюды свабода”.
Спадар: “Заканадаўства трэба зьмяніць. Гэта ж чацьвертая ўлада!”
Спадарыня: “Свабода друку зьявіцца толькі тады, калі народ захоча праўдзівай інфармацыі”.
Спадарыня: “Усіх падключыць, каб была свабода друку”.
Спадар: “Не ўціскаць за тое, што людзі кажуць і думаюць. Трэба, каб чалавек сапраўды мог сказаць тое, пра што думае, і не баяўся гэтага”.
Спадарыня: “Каб была свабода, варта прыбраць непатрэбнае. Пісаць, каб людзі не абураліся, каб не было падобна ўсё да жоўтай прэсы”.
Спадар: “Трэба запрасіць у Беларусь Ксеню Сабчак, каб яна хоць адзін глямурны часопіс выпусьціла для нашых жанчын”.
Спадар: “Да прэзыдэнта зьвяртайцеся, ён у нас галоўны, з усімі разьбярэцца”.
Спадар: “Цяпер гэта, як мне падаецца, ня дужа магчыма. Трэба нейкім чынам зьмяніць палітычную сытуацыю”.
