Сам Васіль Быкаў, узгадваючы па Свабодзе першы зьезд народных дэпутатаў СССР, які распачаўся ў траўні 1999 году, казаў: “Гэта была пара, калі ўпершыню пахіснулася ўсеўладная сіла партыі бальшавікоў, зьявілася надзея на паслабку рэжыму, на нейкія зрухі да лепшага ў занядбанай эканоміцы, яе вызваленьня з-пад гнятлівай імпэрскай палітыкі і ўлады звыродлівага ваенна-прамысловага комплексу. Мы бачылі, як імпэтна рванулася да праўды і справядлівасьці пэўная, хай сабе ня большая частка дэпутатаў. Усё ж тады тое таксама здавалася сілай, якая пасьля з розных прычынаў распалася, вырадзілася, капітулявала. А тады сапраўды яна здавалася пэўным гарантам лепшай будучыні… Гарантам неімпэрскай будучыні тады здаваўся высокі шызавалосы гігант, адкрыты апазыцыянэр камуністычнага цемрашальства, перад якім усе раступаліся ў кулюарах. Аднадумцы сьпяшаліся паціснуць яго руку, ворагі сьціскалі кулакі ў кішэнях. На яго спадзяваліся. Але, як паказаў досьвед, спадзяванкі – таксама цацанкі. Як чалавеку, так сама і нацыі трэба мець сваю галаву на плячах. І гора тым, хто яе ня мае і пры канцы ХХ стагодзьдзя ўсё яшчэ шукае.” (эфір 30 траўня 1999 г.).
Стаўленьне Васіля Уладзіміравіча да палітычных крокаў Ельцына не было адназначным. У кастрычніку 1993 г. ён падтрымаў рашучыя дзеяньні Ельына ў справе падаўленьня пракамуністычнага мяцяжу ў Маскве. Але рэзка адмоўна ацэньваў “інтэграцыйныя” беларуска-расейскія пагадненьні, неаднаразова публічна асуджаў вайну ў Чачні. Аднак нязьменна высока ацэньваў падпісанае Ельцыным, Краўчуком І Шушкевічам Віскулёўскае пагадненьне, якое лічыў непазьбежным вынікам дэградацыі камуністычнай сыстэмы і нацыянальна --вызвольных працэсаў у былых савецкіх рэспубліках.
Стаўленьне Васіля Уладзіміравіча да палітычных крокаў Ельцына не было адназначным. У кастрычніку 1993 г. ён падтрымаў рашучыя дзеяньні Ельына ў справе падаўленьня пракамуністычнага мяцяжу ў Маскве. Але рэзка адмоўна ацэньваў “інтэграцыйныя” беларуска-расейскія пагадненьні, неаднаразова публічна асуджаў вайну ў Чачні. Аднак нязьменна высока ацэньваў падпісанае Ельцыным, Краўчуком І Шушкевічам Віскулёўскае пагадненьне, якое лічыў непазьбежным вынікам дэградацыі камуністычнай сыстэмы і нацыянальна --вызвольных працэсаў у былых савецкіх рэспубліках.