Карэспандэнт: “На ўваходзе ў цэнтральны чыгуначны вакзал у Менску вас з абодвух бакоў вакзалу сустракае фраза “праход да паяздоў”. Тым часам, на шыльдачках, якія абазначаюць нумар плятформы, напісана “пуць цягніка”. Напрыклад, у Гарадзенскай вобласьці абвяшчаюць пра “каляіну”.
Абвестка: “Хуткі цягнік “Менск-Гомель” знаходзіцца на пятым пуці ля трэцяй плятформы”.
Карэспандэнт: “Яшчэ ў мінулым годзе абвяшчалі пра адбыцьцё і прыбыцьцё “паяздоў”. А цяпер гаворка вядзецца пра “цягнікі”. Ад вакзалу спусьцімся ў менскае мэтро”:
Абвестка: “Станцыя “Кастрычніцкая”. Пераход да паяздоў Аўтазаводзкай лініі”.
Карэспандэнт: “Я пытаюся ў людзей на ўваходзе ў мэтро пра тое, чаму такі разнабой у беларускай мове ў грамадзкіх месцах?”
Спадар: “Не гатовы адказаць так адразу”.
Спадарыня: "А мне ўсё роўна".
Ля ўваходу ў мэтро сустракаю музычнага прадусара Віталя Супрановіча:
Супрановіч: “У беларускай мове ёсьць наркамаўка, а ёсьць некалькі відаў тарашкевіцы. Таму атрымліваецца, што і “паязды” і “цягнікі”. Бо няма адзінства сярод носьбітаў мовы”.
Абвестка: “Паважаныя пасажыры. Каб выключыць выпадкі падзеньня і траўміраваньня падчас паездкі ў гарадзкім пасажырскім транспарце, трымайцеся за поручні, якія спэцыяльна для гэтага прадугледжаныя”.
Карэспандэнт: “Ля аўтобуснага прыпынку сустракаю журналіста Віктара Марціновіча:
Марціновіч: “Я мяркую, што разлад уласьцівы любой новай мове, якая толькі-толькі дафармоўваецца”.
Карэспандэнт: “Насустрач ідзе музычны аглядальнік Вітаўт Мартыненка:
Мартыненка: “Ёсьць традыцыя паступовай русыфікацыі. Спачатку ўводзяць правапіс бліжэйшы да расейскага. Пасьля замяняюць словы. Пасьля кажуць, што такой мовы няма”.
Слухаць:
Абвестка: “Хуткі цягнік “Менск-Гомель” знаходзіцца на пятым пуці ля трэцяй плятформы”.
Карэспандэнт: “Яшчэ ў мінулым годзе абвяшчалі пра адбыцьцё і прыбыцьцё “паяздоў”. А цяпер гаворка вядзецца пра “цягнікі”. Ад вакзалу спусьцімся ў менскае мэтро”:
Абвестка: “Станцыя “Кастрычніцкая”. Пераход да паяздоў Аўтазаводзкай лініі”.
Карэспандэнт: “Я пытаюся ў людзей на ўваходзе ў мэтро пра тое, чаму такі разнабой у беларускай мове ў грамадзкіх месцах?”
Спадар: “Не гатовы адказаць так адразу”.
Спадарыня: "А мне ўсё роўна".
Ля ўваходу ў мэтро сустракаю музычнага прадусара Віталя Супрановіча:
Супрановіч: “У беларускай мове ёсьць наркамаўка, а ёсьць некалькі відаў тарашкевіцы. Таму атрымліваецца, што і “паязды” і “цягнікі”. Бо няма адзінства сярод носьбітаў мовы”.
Абвестка: “Паважаныя пасажыры. Каб выключыць выпадкі падзеньня і траўміраваньня падчас паездкі ў гарадзкім пасажырскім транспарце, трымайцеся за поручні, якія спэцыяльна для гэтага прадугледжаныя”.
Карэспандэнт: “Ля аўтобуснага прыпынку сустракаю журналіста Віктара Марціновіча:
Марціновіч: “Я мяркую, што разлад уласьцівы любой новай мове, якая толькі-толькі дафармоўваецца”.
Карэспандэнт: “Насустрач ідзе музычны аглядальнік Вітаўт Мартыненка:
Мартыненка: “Ёсьць традыцыя паступовай русыфікацыі. Спачатку ўводзяць правапіс бліжэйшы да расейскага. Пасьля замяняюць словы. Пасьля кажуць, што такой мовы няма”.
Слухаць:
