Карэспандэнтка: “За апошнія чатыры месяцы, з новага году, ці зьмянілася штосьці ў вашым жыцьці? Горш, лепш стала?”
Спадар: “Ну адкуль лепш, калі цэны растуць? Лепш ня стала. Але ці горш, Бог яго ведае”.
Карэспандэнтка: “Але пэнсіяў не падвысілі?”
Спадар: “Не, і ня думаюць”.
Спадар: “Заробкі падвышаюць таксама. Не настолькі, як хацелася, але хто дзе працуе — ад гэтага таксама шмат залежыць. У мяне больш-менш нармальна. Я ня скарджуся”.
Дзяўчына: “Вельмі заўважныя перамены. Вельмі істотна цэны вырасьлі, асабліва на харчы. Даслоўна цяпер за сьвятло мы плацілі, тарыфы таксама вырасьлі. Значна складаней стала, таму што стыпэндыя маленькая”.
Карэспандэнтка: “Ваша жыцьцё ў матэрыяльным пляне зьмянілася за апошнія тры-чатыры месяцы?”
Спадарыня: “Я не магу сказаць, што істотна. Быццам бы так, як і было”.
Спадар: “Зразумела, калі кошты падвышаюцца, горш становіцца. Як жа іначай можа быць? Толькі горш”.
Спадар: “Вядома, складаней стала. Квартплата. Тарыфы вырасьлі, кошты пастаянна падвышаюцца. А пэнсіі ж не павысілі”.
Спадарыня: “Я пэнсіянэрка — калі я не працавала, была наагул катастрофа. Кватэра вельмі дарагая. Рэзкага пакуль пагаршэньня не адчуваецца, але цэны ў крамах, на рынку растуць. Усё расьце”.
Спадарыня: “Заўважна пабольшалі цэны ў крамах. Прыходзяць разьліковыя квітанцыя за кватэру — усё вышэй і вышэй”.
Дзяўчына: “Як звычайна жыву. Ня горш, ня лепш. У мяне неяк усё стабільна”.
Спадарыня: “Нічога не заўважыла. Ніякіх зьменаў”.
Карэспандэнтка: “А цэны, квартплата?”
Спадарыня: “Ну, больш стала. А што, у нас таньней што-небудзь станавілася? Толькі даражэй”.
Карэспандэнтка: “А заробкі, пэнсіі?”
Спадарыня: “Засталіся такія самыя”.
Спадар: “Ну адкуль лепш, калі цэны растуць? Лепш ня стала. Але ці горш, Бог яго ведае”.
Карэспандэнтка: “Але пэнсіяў не падвысілі?”
Спадар: “Не, і ня думаюць”.
Спадар: “Заробкі падвышаюць таксама. Не настолькі, як хацелася, але хто дзе працуе — ад гэтага таксама шмат залежыць. У мяне больш-менш нармальна. Я ня скарджуся”.
Дзяўчына: “Вельмі заўважныя перамены. Вельмі істотна цэны вырасьлі, асабліва на харчы. Даслоўна цяпер за сьвятло мы плацілі, тарыфы таксама вырасьлі. Значна складаней стала, таму што стыпэндыя маленькая”.
Карэспандэнтка: “Ваша жыцьцё ў матэрыяльным пляне зьмянілася за апошнія тры-чатыры месяцы?”
Спадарыня: “Я не магу сказаць, што істотна. Быццам бы так, як і было”.
Спадар: “Зразумела, калі кошты падвышаюцца, горш становіцца. Як жа іначай можа быць? Толькі горш”.
Спадар: “Вядома, складаней стала. Квартплата. Тарыфы вырасьлі, кошты пастаянна падвышаюцца. А пэнсіі ж не павысілі”.
Спадарыня: “Я пэнсіянэрка — калі я не працавала, была наагул катастрофа. Кватэра вельмі дарагая. Рэзкага пакуль пагаршэньня не адчуваецца, але цэны ў крамах, на рынку растуць. Усё расьце”.
Спадарыня: “Заўважна пабольшалі цэны ў крамах. Прыходзяць разьліковыя квітанцыя за кватэру — усё вышэй і вышэй”.
Дзяўчына: “Як звычайна жыву. Ня горш, ня лепш. У мяне неяк усё стабільна”.
Спадарыня: “Нічога не заўважыла. Ніякіх зьменаў”.
Карэспандэнтка: “А цэны, квартплата?”
Спадарыня: “Ну, больш стала. А што, у нас таньней што-небудзь станавілася? Толькі даражэй”.
Карэспандэнтка: “А заробкі, пэнсіі?”
Спадарыня: “Засталіся такія самыя”.