Дзяўчына: “Я сказала б, што мяне больш хвалююць падзеі ў маёй роднай краіне. А што датычыць Кіева, хвалююць мяне гэтыя падзеі, але я ня вельмі за імі сачу. Таму мне цяжка нешта пра гэта казаць”.
Спадар: “Здаецца, сытуацыя там складаецца ня вельмі прыемная. Дэпутаты павялі сябе некарэктна. Юшчанку, з аднаго боку, можна зразумець, але каб ён не нашкодзіў, як кажуць, сваёй “жалезнай воляй”.
Карэспандэнт: “Падзеі ў Кіеве вас турбуюць?”
Спадар: “Вядома, што турбуюць. Гэта ж адбываецца ў нашых суседзяў, а мы тут побач”.
Спадар: “Цяжка зразумець, што там адбываецца. Але мне здаецца, што гэта звычайная барацьба за ўладу. І хто б ні перамог у гэтай барацьбе, народу ад таго жыць лягчэй ня стане. Зрэшты, як паўсюль...”
Хлопец: “Папраўдзе кажучы, нічога ня ведаю”.
Спадар: “А мне ўсё роўна, што там адбываецца...”
Спадарыня: “Вельмі хвалююць падзеі ў Кіеве, бо мне трэба туды вяртацца. Трэба ж неяк туды праехаць і там жыць. Але, думаю, страшна ня будзе: мы ўжо да такога прызвычаены”.
Спадарыня: “Сачу за ўсім гэтым і вельмі абураюся: як так можна ставіцца да свайго народу?..”
Спадар: “Турбуюць падзеі кіеўскія. Вельмі складаная ў іх там сытуацыя. І, здаецца, няма пакуль канкрэтнага выйсьця. Будзем спадзявацца, што з дапамогай грамадзкасьці нейкае рашэньне ўсё ж знойдуць”.
Спадар: “Думаю, вельмі ім цяпер складана. І наўрад ці абыдзецца без сутыкненьняў. Мая думка такая...”
Спадар: “Што мне да таго Кіева? Я ж – у Беларусі жыву. Нам бы ў Беларусі разабрацца, а ня з тым Кіевам...”.
Спадар: “Канечне, турбуюць мяне падзеі ў Кіеве. Я ведаю ў агульным, што там адбываецца. Думаю, усё павінна скончыцца нармальна. Народ адумаецца й ня будзе рабіць ніякае смуты”.
Спадар: “Хвалююць і мяне гэтыя падзеі. Бо, так ці інакш, яны будуць адбівацца на Беларусі. Сёньня, да прыкладу, я прачытаў, што Юшчанка раіўся з прэзыдэнтам Літвы Адамкусам. І абодва яны прыйшлі да высновы, што крызыс мусіць быць вырашаны толькі дэмакратычным шляхам. І яны здолеюць гэта зрабіць, раз ужо сёньня было паведамленьне, што Януковіч пагадзіўся на датэрміновыя выбары”.
Спадар: “Здаецца, сытуацыя там складаецца ня вельмі прыемная. Дэпутаты павялі сябе некарэктна. Юшчанку, з аднаго боку, можна зразумець, але каб ён не нашкодзіў, як кажуць, сваёй “жалезнай воляй”.
Карэспандэнт: “Падзеі ў Кіеве вас турбуюць?”
Спадар: “Вядома, што турбуюць. Гэта ж адбываецца ў нашых суседзяў, а мы тут побач”.
Спадар: “Цяжка зразумець, што там адбываецца. Але мне здаецца, што гэта звычайная барацьба за ўладу. І хто б ні перамог у гэтай барацьбе, народу ад таго жыць лягчэй ня стане. Зрэшты, як паўсюль...”
Хлопец: “Папраўдзе кажучы, нічога ня ведаю”.
Спадар: “А мне ўсё роўна, што там адбываецца...”
Спадарыня: “Вельмі хвалююць падзеі ў Кіеве, бо мне трэба туды вяртацца. Трэба ж неяк туды праехаць і там жыць. Але, думаю, страшна ня будзе: мы ўжо да такога прызвычаены”.
Спадарыня: “Сачу за ўсім гэтым і вельмі абураюся: як так можна ставіцца да свайго народу?..”
Спадар: “Турбуюць падзеі кіеўскія. Вельмі складаная ў іх там сытуацыя. І, здаецца, няма пакуль канкрэтнага выйсьця. Будзем спадзявацца, што з дапамогай грамадзкасьці нейкае рашэньне ўсё ж знойдуць”.
Спадар: “Думаю, вельмі ім цяпер складана. І наўрад ці абыдзецца без сутыкненьняў. Мая думка такая...”
Спадар: “Што мне да таго Кіева? Я ж – у Беларусі жыву. Нам бы ў Беларусі разабрацца, а ня з тым Кіевам...”.
Спадар: “Канечне, турбуюць мяне падзеі ў Кіеве. Я ведаю ў агульным, што там адбываецца. Думаю, усё павінна скончыцца нармальна. Народ адумаецца й ня будзе рабіць ніякае смуты”.
Спадар: “Хвалююць і мяне гэтыя падзеі. Бо, так ці інакш, яны будуць адбівацца на Беларусі. Сёньня, да прыкладу, я прачытаў, што Юшчанка раіўся з прэзыдэнтам Літвы Адамкусам. І абодва яны прыйшлі да высновы, што крызыс мусіць быць вырашаны толькі дэмакратычным шляхам. І яны здолеюць гэта зрабіць, раз ужо сёньня было паведамленьне, што Януковіч пагадзіўся на датэрміновыя выбары”.
