Менская гарнізонная гаўптвахта з пасьляваенных часоў зьмяшчалася ў будынку старога кляштара на вуліцы Кірыла і Мяфодзія. За 50 гадоў тысячы салдат і афіцэраў зьведалі холад кельляў менскай “губы” і бясконцую маршыроўку па яе маленькаму пляцу. Пагалоска пра гэтую ўстанову хадзіла нядобрая, згадвае Алесь Гурыновіч, які служыў у сярэдзіне 70-х і ледзь не патрапіў сюды за завужаныя салдацкія штаны.
Гурыновіч: “Убачылі, што ў мяне ўшытыя штаны, і кажуць: давядзецца за нестатутную форму ісьці на гаўптвахту. Я пачаў прасіцца, каб не саджалі. Тады забралі ў мяне вайсковы білет ды загадалі праз паўгадзіны прыйсьці ў новых штанах, альбо -- на “губу”. Давялося бегчы ў ваенгандаль, добра, што недалёка, пераапранацца ў новыя штаны, бегчы назад. Пасьпеў.”
Менская гаўптвахта перабралася ў мікрараён Уручча на ўскраіне сталіцы ў адмысловы будынак. Яна разьлічаная на ўтрыманьне адразу 60 арыштантаў, мае сучасную сыгналізацыю і нават абсталяваная прыладамі супраць падкопаў. Толькі незразумела, навошта ўцякаць з такой “губы”, калі на ёй будуць ўмовы, пра якія распавёў прэсавы сакратар Міністэрства абароны Вячаслаў Раменьчык.
Раменьчык: “Там сучасная сыстэма ацяпленьня, сучасная сантэхніка. На ложках матрацы, коўдра, бялізна. Для асуджаных у камэры можна трымаць лядоўні, тэлевізары, калі сваякі перададуць. Такім чынам, умовы ў некалькі разоў лепшыя”.
Харчаваць арыштантаў гаўптвахты будуць ежай, прыгатаванай ў суседняй вайсковай частцы, ня горш за іншых.
Ці патрэбны сучаснай арміі такі інстытут пакараньня, як гаўптвахта?
Міністар абароны Беларусі ў сярэдзіне 1990-х гадоў Павал Казлоўскі перакананы, што час гаўптвахты не мінуў, але асабіста ён карыстаўся гэтай мерай пакараньня рэдка.
Казлоўскі: “Ну што гаўптвахта? На дзень-два каб пасядзеў, неяк мазгі прачысьціліся, а потым хай ідзе ў поле і займаецца баявой падрыхтоўкай, чаго там без справы сядзець ці двор месьці?”
Сам былы міністар, калі быў курсантам, таксама некалькі дзён правёў на “губе” – патрапіў туды за самавольны зыход з казармы на Новы год. Павал Казлоўскі кажа, што на яго сядзеньне на гаўптвахце падзейнічала станоўча.
Давялося адведаць гаўптвахты і вядомаму праваабаронцу Гары Паганяйлу: адмовіўся на загад камандзіра прыбіраць бруд, які застаўся ў казарме пасьля гулянкі афіцэраў, і быў пакараны 10 суткамі. Паводле Гары Паганяйлы, “губа” паляпшае дысцыпліну, але коштам фізычнага здароўя і маральнага стану.
Паганяйла: “Гэта ня вельмі прыемны час. Адзінае, чым можна заняцца, гульня ў “ачко”, бясконцае паленьне ды расповеды пра жыцьцё з мацернымі словамі”.
Паводле зьвестак Міністэрства абароны злачыннасьць у беларускім войску штогод зьніжаецца, за 2005 год – на 40 адсоткаў. Што да пакараных ў дысцыплінарным парадку, то ў Мінабароны прызнаюць, што тут паказчыкі ня так уражваюць, паколькі “строгасьць да парушальнікаў не зьніжаецца”.
Гурыновіч: “Убачылі, што ў мяне ўшытыя штаны, і кажуць: давядзецца за нестатутную форму ісьці на гаўптвахту. Я пачаў прасіцца, каб не саджалі. Тады забралі ў мяне вайсковы білет ды загадалі праз паўгадзіны прыйсьці ў новых штанах, альбо -- на “губу”. Давялося бегчы ў ваенгандаль, добра, што недалёка, пераапранацца ў новыя штаны, бегчы назад. Пасьпеў.”
Менская гаўптвахта перабралася ў мікрараён Уручча на ўскраіне сталіцы ў адмысловы будынак. Яна разьлічаная на ўтрыманьне адразу 60 арыштантаў, мае сучасную сыгналізацыю і нават абсталяваная прыладамі супраць падкопаў. Толькі незразумела, навошта ўцякаць з такой “губы”, калі на ёй будуць ўмовы, пра якія распавёў прэсавы сакратар Міністэрства абароны Вячаслаў Раменьчык.
Раменьчык: “Там сучасная сыстэма ацяпленьня, сучасная сантэхніка. На ложках матрацы, коўдра, бялізна. Для асуджаных у камэры можна трымаць лядоўні, тэлевізары, калі сваякі перададуць. Такім чынам, умовы ў некалькі разоў лепшыя”.
Харчаваць арыштантаў гаўптвахты будуць ежай, прыгатаванай ў суседняй вайсковай частцы, ня горш за іншых.
Ці патрэбны сучаснай арміі такі інстытут пакараньня, як гаўптвахта?
Міністар абароны Беларусі ў сярэдзіне 1990-х гадоў Павал Казлоўскі перакананы, што час гаўптвахты не мінуў, але асабіста ён карыстаўся гэтай мерай пакараньня рэдка.
Казлоўскі: “Ну што гаўптвахта? На дзень-два каб пасядзеў, неяк мазгі прачысьціліся, а потым хай ідзе ў поле і займаецца баявой падрыхтоўкай, чаго там без справы сядзець ці двор месьці?”
Сам былы міністар, калі быў курсантам, таксама некалькі дзён правёў на “губе” – патрапіў туды за самавольны зыход з казармы на Новы год. Павал Казлоўскі кажа, што на яго сядзеньне на гаўптвахце падзейнічала станоўча.
Давялося адведаць гаўптвахты і вядомаму праваабаронцу Гары Паганяйлу: адмовіўся на загад камандзіра прыбіраць бруд, які застаўся ў казарме пасьля гулянкі афіцэраў, і быў пакараны 10 суткамі. Паводле Гары Паганяйлы, “губа” паляпшае дысцыпліну, але коштам фізычнага здароўя і маральнага стану.
Паганяйла: “Гэта ня вельмі прыемны час. Адзінае, чым можна заняцца, гульня ў “ачко”, бясконцае паленьне ды расповеды пра жыцьцё з мацернымі словамі”.
Паводле зьвестак Міністэрства абароны злачыннасьць у беларускім войску штогод зьніжаецца, за 2005 год – на 40 адсоткаў. Што да пакараных ў дысцыплінарным парадку, то ў Мінабароны прызнаюць, што тут паказчыкі ня так уражваюць, паколькі “строгасьць да парушальнікаў не зьніжаецца”.
