Наш герой перасекся ў турме зь Сяргеем Крупенічам, які разам са сваёй жонкай Анастасіяй знаходзіцца ў турме ўжо больш за 100 дзён.
Таксама ён расказаў, што такі працэс, калі дадаюць новыя і новыя артыкулы, вязьні называюць «карусэль».
- Усе хварэлі на нейкі вірус — мы яго называлі «турэмны». Моцна сьцягвае горла, пасьля пачынае балець, пасьля насмарк, каньюнктывіт. Бачыў, як прыяжджала «хуткая» і забірала мужчыну, у каго была тэмпэратура 39. Усе, вядома, баяліся каранавірусу, бо ведалі, якія там умовы. Мы ў камэры, калі ў каго былі падазрэньні, правяралі нюх адзін у аднаго. Зь лекаў — толькі парацэтамол, прычым быў такі, на якім цана яшчэ ў тысячах, вельмі стары.
- Былі такія выпадкі, калі чалавека, які ўжо выходзіць, адразу зноў забіраюць і новы пратакол складаюць. Мы гэта называлі «карусэль». Найбольшая верагоднасьць гэтай «карусэлі» ў тых, хто сядзіць за рэпосты... Я перасекся зь Сяргеем Крупенічам, які сядзіць ужо больш за 100 сутак, у яго ўжо шэсьць дадатковых пратаколаў. За асабістую перапіску. Жонка яго сядзіць таксама ў камэры насупраць.
- Мы жартавалі, што гэта гатэль «усё выключана». Таму што ні душа, ні шпацыраў. Людзі сьпяць на падлозе, няма ні матрацаў, ні падушак, шмат у каго няма цёплай вопраткі, бо яны сядзяць зь лета, перадачы не перадаюць увогуле — аддаюць тады, калі ты вызваляесься. Некаторыя нават былі ў шортах. Пастаянныя скразьнякі, але бязь іх немагчыма, бо няма чым дыхаць, даводзіцца прасіць адчыніць «кармушку». Адзін чалавек страціў прытомнасьць, бо не хапала сьвежага паветра.
Камэнтаваць тут можна праз Facebook. Калі вы ў Беларусі, любы камэнтар можа быць падставай для перасьледу з боку ўладаў