Пра сыход з газэты Адміністрацыі прэзыдэнта Марыя Кучарава напісала ў сваім Фэйсбуку.
Журналістка піша, што другі тыдзень яе засьцілаюць сьлёзы, а ў вушах дагэтуль крыкі і гукі стрэлаў.
«Мне балюча, што пасьля столькіх войнаў мы па-ранейшаму вырашаем праблемы з дапамогай зброі і гвалту». У такой сытуацыі маўчаньне, паводле Кучаравай, ня золата, а злачынства.
«Быў час, калі праца прыносіла радасьць... Цяпер на яе проста ногі не ідуць. Балюча, горка, але звальненьне – гэта адзінае выйсьце, калі ня хочаш разбурыць сябе знутры і здрадзіць сваёй прафэсіі, застаючыся маўклівым сьведкам злачынстваў супраць народа. Я – гэта народ».
