У 1944 годзе падчас нацысцкай акупацыі Францыі сям’ю Вэй адправілі ў канцэнтрацыйныя лягеры. Яе маці памерла, а бацька і брат зьніклі бязь вестак. Пасьля вызваленьня Вэй працавала ў Міністэрстве юстыцыі Францыі, а таксама пачала весьці барацьбу за правы жанчын, у тым ліку за тых, якія знаходзяцца ў месцах пазбаўленьня волі.
У 1970-тыя гады Сымон Вэй узначаліла міністэрства аховы здароўя Францыі. За гэты час яна дамаглася легалізацыі абортаў і законнага продажу кантрацэпцыйны сродкаў.
У 1979 годзе ў ходзе першых наўпроставых выбараў у Эўрапейскі парлямэнт Вэй была абраная яго старшынёй. Яна стала першай жанчынай, якая заняла гэты пост.
