З гэтае нагоды Менск наведаў сам аўтар, які некалькі гадоў таму кінуў працу дворніка ў Купалаўскім тэатры, адмовіўся ад жыцьця ў сталіцы і пасяліўся ў дзедавай хаце ў вёсцы Прудок на Палесьсі. Там ён і чэрпаў натхненьне для свайго анлайн-дзёньніка, што неўзабаве выйшаў кніжкай, 750 асобнікаў якой разьляцеліся за лічаныя гадзіны.
На прэзэнтацыі эстафэту «Радзіву „Прудок“» перадаў паэт Віктар Жыбуль, які адзначыў: «Праект Movabox працягвае зьмяняць стэрэатыпы ў дачыненьні да сучаснай беларускай літаратуры — гэтак жа сама, як яго новы герой, Андрусь Горват, зьмяняе ўяўленьні пра тое, што на самой справе мае найбольшую каштоўнасьць у жыцьці сучаснага чалавека».
Андруся Горвата як беларускамоўнага дворніка ведаў мала хто. Працуючы ў Купалаўскім тэатры, Андрусь ня меў магчымасьці наведваць спэктаклі ці рэпэтыцыі. І дачыненьні меў не з акторамі, а ў асноўным з электрыкамі ды сантэхнікамі.
— Я вельмі любіў актораў і рэжысэраў, заўжды паважаў купалаўцаў, аднак у мяне быў унутраны бар’ер: я дворнік, я не магу. Калі я зьехаў у Прудок, гэты бар’ер зламаўся. І нават не тады, калі выйшла кніга, а калі я толькі пачаў весьці дзёньнік у «Фэйсбуку». Самі купалаўцы зьвярнулі на гэта ўвагу, падтрымлівалі выхад кнігі, ладзілі прэзэнтацыі. Я заўжды глядзеў з захапленьнем, як купалаўцы атрымліваюць асалоду ад творчасьці. Вось гэтая тэрыторыя творчасьці паўплывала і на мяне.
«Мовабокс» з артэфактамі паводле кнігі дапамагае спасьцігнуць Космас, дзеля спасьціжэньня якога аўтару давялося пераехаць у палескую вёску на мяжы з Украінай. Насеньне касмэі, якое прарасьце і пусьціць карані, як і Андрусь Горват у дзедавай хаце. Каза-сьвістулька, якая зможа ўлагодзіць і тых, хто пакуль ня мае жывой казы. Драўляныя мініятурныя граблі, якімі можна прычасаць свае думкі. Гліняны кубак, цыбульнае сочыва і плітка шакаляду з мапай Прудка на абгортцы — прысмакі для сапраўднага вясковага чаяваньня. Прабірка з пахам вясковага шчасьця, адчуць якое давядзецца 20 шчасьліўчыкам, якія пройдуць тэст паводле дзёньніка Андруся Горвата і атрымаюць «Мовабокс», які можна толькі выйграць.
Аўтар падзяліўся сваімі страхамі, якія гнаў ад сябе прэч падчас пераезду:
— Я баяўся адзіноты, мне здавалася, што я еду ў асяродак чужых людзей, якія іначай глядзяць на сьвет. Аднак гэтыя страхі ня спраўдзіліся. Па-першае, я ня страціў сваіх менскіх сяброў, яны мяне ўвесь час падтрымлівалі. А па-другое, нічым не адрозьніваецца мянчук ад вяскоўца ў самых базавых рэчах. Проста розны лад жыцьця накладвае свой адбітак.
На прэзэнтацыю «Мовабоксу» з Горватам завітала лёгкаатлетка Аліна Талай, якая актыўна падтрымлівае кампаніі папулярызацыі беларускай мовы і літаратуры. Спартоўка адзначыла:
— «Мовабокс» дазваляе паглыбіцца ня толькі ў кніжку, але і ў атмасфэру. Я прачытала кнігу Андруся Горвата за два вечары, і яна мне дазволіла акунуцца ў атмасфэру майго дзяцінства, калі я была ў вёсцы. Пачуцьцё ўтульнасьці — асноўнае пачуцьцё, якое мне падарыла гэтая кніга.
Дагэтуль у праекце паўдзельнічалі кнігі Людмілы Рублеўскай, Альгерда Бахарэвіча і Віктара Жыбуля. Як адзначыў Зьміцер Курловіч, за 4,5 месяца існаваньня праекту сайт movabox.by наведалі каля 40 тысяч карыстальнікаў, а больш за 15 тысяч чытачоў прайшлі тэст паводле кніг і падзяліліся сваім вынікам у сацыяльных сетках. Больш за тое, кнігі ўдзельнікаў праекту былі распаўсюджаны па кавярнях Беларусі, дзе іх можна ўзяць і пачытаць за кубачкам кавы ці гарбаты.
