Афіша:
Менск — вечарына, прысьвечаная Дню беларускай вайсковай славы — гадавіне бітвы пад Воршай. Пляцоўка перад будынкам Нацыянальнага тэатра опэры і балету, пачатак а 18-ай.
Менск — выстава Канстанціна Селіханава " Адзін і шмат хто іншы«. Музэй Заіра Азгура, вуліца Азгура, 8, пачатак а 19-ай.
У гісторыі:
1380 — Кулікоўская бітва, перамога войскаў Маскоўскага княства на чале з Дзьмітрыем Данскім над войскам Залатой Арды.
1504 — Мікелянджэлё скончыў працу над скульптурай «Давід».
1514 — адбылася бітва пад Воршай. Войска ВКЛ пад кіраўніцтвам Канстанціна Астроскага разьбіла амаль утрая большае войска Масковіі.
1636 — заснаваны Гарвардзкі ўнівэрсытэт — найстарэйшы і адзін з найбольш аўтарытэтных унівэрсытэтаў ЗША.
1655 — швэдзкія войскі занялі Варшаву.
1708 — расейскія войскі, якімі камандаваў генэрал Радзівон Боўр, на загад расейскага цара Пятра I спалілі Магілёў.
1844 — выйшла першая кніга «Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданьнях».
1973 — перакрытая рака Вілія, створанае самае вялікае ў Беларусі Вілейскае вадасховішча.
1989 — заснаваны Народны рух Ўкраіны.
1990 — у Полацку адкрыты музэй беларускага кнігадруку.
1991 — Македонія абвясьціла незалежнасьць.
1992 — на плошчы Незалежнасьці ў Менску адбылася прысяга на вернасьць Бацькаўшчыне вялікага мноства дзейных афіцэраў і афіцэраў запасу. Былыя савецкія вайскоўцы такім чынам станавіліся абаронцамі Беларусі. Наладзілі прысягу дэпутаты Апазыцыі БНФ і Беларускае згуртаваньне вайскоўцаў.
У гэты дзень нарадзіліся:
841 — Антанін Дворжак, чэскі кампазытар.
1910 — Жан-Луі Баро, францускі актор і рэжысэр.
1938 — Анатоль Грачанікаў, беларускі паэт, перакладчык.
У гэты дзень памерлі:
1709 — Мазэпа, гетман Украіны.
1873 — Яўстах Тышкевіч, беларускі археоляг.
2003 — Лені Рыфэншталь, нямецкая кінарэжысэрка.
Цытата:
«Насамрэч ніхто не служыў Літве і Польшчы стараньней за Астроскага, брата расейцаў у царкве, але страшэннага ворага іх у полі. Адважны, бадзёры, славалюбны, гэты ваявода адушавіў палкі літоўскія, шляхецкія паны і радавыя ваяры ахвотна ішлі зь ім у бітву».
Мікалай Карамзін, расейскі гісторык
