Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Жыцьцё героя

абноўлена

Сяргей Ханжанкоў
Сяргей Ханжанкоў

Аднойчы Сяргей Ханжанкоў паказаў мне лісты, якія ён прывёз лягера — а за дзесяць год у Мардовіі ў яго сабраліся сотні допісаў ад родных, якія, у сваю чаргу, захоўвалі яго лісты. Сямейныя справы, здароўе, хада касацыйных скаргаў, а таксама — абмеркаваньне навінаў літаратуры (у лягеры ён ўпершыню прачытаў Быкава), навуковых адкрыцьцяў і зьдзяйсьненьняў (у лягеры ён чытаў лекцыі па космасу), просьбы прыслаць кнігі, часопісы. Я спытаўся, ці ня хоча ён надрукаваць перапіску.

Наўрад ці варта. Ды й каму патрэбна , — быў адказ.


Мы пазнаёміліся, калі я пісаў кнігу пра аднаго яго сучасьніка і таксама жыхара Менска — Лі Гарві Освальда. Ханжанкоў таксама быў ідэалістам, але з абсалютна супрацьлеглым знакам і вынікам. Глыбока інтэлігентны чалавек, ён быў узорам сьціпласьці, а таксама — стойкасьці і аптымізму. Народжаны на Калыме, бацькі — былыя зэкі, ён быў студэнтам менскага палітэха на пачатку 1960-х, і адначасна — слухачом «Галасоў».

— «Свабоду», якая тады называлася «Вызваленьне», глушылі мацней за ўсіх, — успамінаў Ханжанкоў, калі расказваў, як рыхтаваўся ўзарваць глушылкі , што стаялі на рагу праспэкта і вуліцы Казлова.

Савецкая ўлада ацаніла яго намер кайданкамі, кратамі і калючым дротам, Салжаніцын называў яго «барацьбітом за ўсеагульны мір». Лягерная перапіска Сяргея Ханжанкова — гістарычны дакумэнт, без якога наша гісторыя няпоўная. Каб знайсьці сваё месца ў часопісах, кнігах, гэтыя лісты найперш павінны патрапіць у архіў найноўшай гісторыі (такі, напрыклад, як грамадзкі вэб-архіў «Вытокі»).

У адной старажытнай кнізе пішацца, што калі ў горадзе ёсьць толькі адзін праведнік, гэты горад уратуецца. Яго чын ў 1962-м зрабіў Менск горадам свабоды. Яго жыцьцё рабіла свабоднымі жыцьці ўсіх, хто яго ведаў.

В.П.

Яшчэ на гэтую тэму

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG