На пачатку лета яны гоняць быдла, якое даюць ім сяляне, на горныя выпасы. І да верасьня жывуць адрэзаныя ад цывілізацыі, за дзясяткі кілямэтраў ад найбліжэйшай вёскі. Удзень ходзяць па горах з жывёлай, а начуюць у прасьцюткіх хацінках — «калыбах». Традыцыйная карпацкая «колиба» за апошняе стагодзьдзе з круглай стала простакутнай, а ў астатнім засталася той жа: па простаму скалочанай з дошак, без паддашша, зь земляной падлогай і адкрытым вогнішчам унутры. Вядома ж, без электрычнасьці, і сотавая сувязь у гарах працуе толькі на некаторых вяршынях.
Раз у тыдзень-два да іх завітвае лясьнік, ці хто зь вяскоўцаў, каб забраць сыр, які пастухі штодня робяць з надоенага малака, і прывезьці якіх харчоў. У асноўным жа пастухі жывуць сырам і тым, што самі назьбіраюць, — на шчасьце грыбоў і ягад у Карпатах багата.