«Урад павінны быць калегіяльным органам, дзе галоўнае зьвяно — міністар. Найважнейшая задача прэм’ер-міністра — дакладная каардынацыя ўсёй працы. Прасьцей кажучы, разьвесьці міністраў і віцэ-прэм’ераў так, каб намесьнік прэм’ера ня мог дзейнічаць па-старому, калі даваліся вытворчыя ўказаньні і міністар быў павязаны гэтым па руках і нагах, ня мог дзейнічаць самастойна».
Андрэй Кабякоў — ужо сёмы кіраўнік ураду часоў Лукашэнкі. А самы першы прэм’ер — Міхаіл Чыгір лічыць, што і раней, і цяпер у міністраў хапала паўнамоцтваў:
Самае галоўнае ў кіраваньні — і гэта было, ёсьць і будзе — каб рацыянальнае зерне, якое зьявіцца ў каго заўгодна: дырэктара заводу, міністра, віцэ-прэм’ера. прэм’ера, — было скарыстанае.
«Самае галоўнае ў кіраваньні — і гэта было, ёсьць і будзе — каб рацыянальнае зерне, якое зьявіцца ў каго заўгодна: дырэктара заводу, міністра, віцэ-прэм’ера. прэм’ера, — было скарыстанае. І каб ніхто, якую б пасаду нейкі чалавек ні займаў, ня мог гэтаму перашкодзіць. Тады будуць нейкія вынікі.
Калі я кіраваў урадам, у нас усё будавалася, зь лёгкай рукі Міхаіла Гарбачова, на кансэнсусе. Здаровы сэнс павінны перамагаць. І няма справы, ад каго ён ідзе. Калі міністар хоча нешта зрабіць, а віцэ-прэм’ер яму перашкаджае, то ніхто ж не забараняў і цяпер не забараняе такому міністру прыйсьці да прэм’ера альбо да прэзыдэнта і сказаць: мне перашкаджаюць».
