«Якія газэты вы выпісваеце? Ці сутыкаліся з выпадкамі, калі начальства прымушала выпісваць тыя ці іншыя выданьні? Як ставіцеся да такіх фактаў?». Адказваюць жыхары Магілёва.
Спадар: «„Веснік Магілёва“, „Трудовую Славу“ і „Советскую Белоруссию“. Прымушаюць выпісваць. Менавіта прымушаюць. Вось дзьве газэты „Трудовой Славы“ навошта мне? Жонка працуе на „Лаўсане“, і я там працую. А бывае, што ў кватэру прыходзіць тры такіх газэты. Калі я буду пратэставаць, мне потым бокам выйдзе. Караць будуць. Даводзіцца выпісваць».
Малады спадар: «І ў мяне такое было. Давалі выбраць. Усе былі магілёўскія газэты. Я супраціўляўся, але потым усё роўна падпісваўся, і потым я іх чытаў».
Малады спадар: «Калі чэсна, то ніякіх. Няма калі іх чытаць. Цяпер інтэрнэт, таму газэты ня дужа папулярныя».
Спадар: «Нейкія спэцыфічныя прапаноўвалі выпісаць. Як у школах „Юные спасатели“. Я не пратэставаў — проста яны мне былі не патрэбныя. Калі дзіцяці цікавы часопіс, то яго можна і выпісаць. Але цяпер газэты ўжо не актуальныя».
Спадар сталага веку: «Паштар звычайна прыходзіць ды пытае: „Якія будзеце выпісваць?“ Дык мы магілёўскія выпісваем. Раней на вытворчасьці, дык прыціскалі з гэтым».
Спадар сталага веку: «Днепровскую неделю» і «Народный доктор». Калі я працаваў, дык «Советскую Белоруссию» ніхто не хацеў выпісваць, дык на вытворчасьць выдзялялі ад 2 да 4 газэт. Не, мы не пратэставалі, бо мы былі залежныя«.
Малады спадар: «Ніякія цяпер не выпісваю. Інтэрнэт цяпер іх замяняе. Я на дзяржаўных прадпрыемствах не працую, дык не прапануюць. Навошта, каб навязвалі? Няхай завабяць інфармацыяй цікавай».
Малады спадар: «„Беларусь сегодня“ выпісвалі, але цяпер ніякіх. Чуў, што прымушаюць некаторыя газэты выпісваць, але якія — шчыра, нават ня ведаю».
Малады спадар: «Была такая справа. У мяне мама лекар, дык выпісвае газэту для мэдыкаў. Яе гэта ня дужа напружвала, бо сума невялікая, а інфармацыя іншым разам карысная бывае».
Спадарыня: «Ніякіх абсалютна. Калі трэба, то набываю ў кіёску. Ніхто ніколі не гвалтаваў і не прымушаў».
Спадар: «Ніякіх не выпісваю. Навошта. Інтэрнэт жа ёсьць. Прапаноўвалі, я не хацеў. На працы, на заводзе».
Малады спадар: «„Советская Белоруссия“ і „Белпотребсоюз“ — выпісваў самастойна».
Спадар: «Ніякія. А што ў іх чытаць? Цяпер я нічога цікавага ня бачу ў нашых газэтах. Цяпер ніхто не прымушае. А калі працаваў на вытворчасьці — на заводзе Кірава і на „Лаўсане“, то гэта абавязак быў. Абавязалаўка, і ўсё».
