Выпускнікі гарадзкіх школ прызнаюцца, што працаваць за мізэрныя заробкі з адсутнасьцю мінімальнага камфортнага пражываньня на вёсцы ахвоты ў іх няма. Калі і наважацца, кажуць яны, вучыцца на сельскагаспадарчую прафэсію, то наўрад ці зьвяжуць жыцьцё зь ёй.
Недахоп маладых спэцыялістаў для сяла прызнае ўпраўленьне адукацыі Магілёўскага аблвыканкаму: гэтыя прафэсіі не папулярныя ў моладзі. Сёлета ўлады плянуюць зрабіць захады, каб павялічыць колькасьць абітурыентаў, і чакаюць, што іх будзе на 200 чалавек болей, чым летась. Хаця ў афіцыйных камэнтарах супрацоўнікаў упраўленьня аптымізму мала.
«Заплянавалі павялічыць, але як ужо набор ажыцьцявіцца, — камэнтуе сытуацыю адна з супрацоўніц, — бо мы цягам апошніх гадоў маем цяжкасьці ў камплектаваньні навучальных устаноў менавіта па прафэсіях сельскагаспадарчага профілю».
Чаму ж моладзь, нягледзячы на пазытыўныя рэпартажы па беларускім тэлебачаньні пра жыцьцё на сяле, неахвотна выбірае прафэсіі, зьвязаныя з працай у полі ды на фэрмах? Дарэчы, сярод прафэсіяў, на якія не дабралі навучэнцаў, была спэцыяльнасьць «апэратар машыннага даеньня». Раней кіраўнік беларускай дзяржавы заявіў, што даяркі зарабляюць у Беларусі каля 600 даляраў.
Знайсьці адказ на пытаньне дапамагалі жыхары прыгараднай магілёўскай вёскі Буйнічы ды наведнікі вядомага мэмарыялу «Буйніцкае поле». Бальшыня маладых людзей, зь якімі ўдалося пагутарыць, выказваліся аднолькава. Адна з дзяўчат сказала:
«Моладзь імкнецца жыць у горадзе і не асабліва — у вёсцы працаваць па такіх спэцыяльнасьцях».
«На мой погляд, гэта не прэстыжна, — заўважае маладая жыхарка Буйніч, — там і ня вельмі добра плацяць. У нашым жа сучасным сьвеце важныя грошы, бо бязь іх не пражывеш».
Маладая настаўніца з Буйніч заўважыла, што з задавальненьнем пайшла б працаваць у вясковую школу, аднак ёсьць умова:
«Пайшла б тады, калі б мне далі жыльлё. Цяпер жыльлёвыя ўмовы вельмі складаныя. Самой яго набыць вельмі цяжка».
Карэспандэнт: «А што для сельскай моладзі больш важнае: жыльлё, ці грошы?»
Настаўніца: «Для сучаснай моладзі — заробак. Яны гатовыя жыць дзе заўгодна, абы ім плацілі».
«Ня йдзе моладзь на такія прафэсіі і слушна робіць. Няма там магчымасьці зарабіць і набыць жытло. Жыцьця ў сяле для моладзі ніякага няма. Шмат чаго гаворыцца па тэлебачаньні, але ж насамрэч ніякага заробку, ніякіх забаваў. У чым сэнс ісьці туды вучыцца, а потым марнаваць жыцьцё? Правільна робіць моладзь», — заўважае яшчэ адзін суразмоўнік.
Ён бачыць іншы шлях для разьвіцьця сельскай гаспадаркі: прагрэс будзе, калі чалавек стане гаспадаром на зямлі.
«Пры наяўнасьці прыватнай уласнасьці на зямлю — гэта больш падштурхнула б нас у бок разьвіцьця сельскай гаспадаркі. А калі да аднаго больш-менш пасьпяховага калгасу дадаюць пяць, якія ледзьве на плаву трымаюцца, то гэта не павялічвае шанцаў на выжывальнасьць пасьпяховага. Гэта ілюзія нашай дзяржавы».
У сельскагаспадарчых навучальных установах прызнаюць яшчэ і тое, што «тэарэтычныя веды будучыя аграрнікі засвойваюць, а вось з практычнымі горш».
Паводле кіраўніка магілёўскага агралесатэхнічнага каледжу Георгія Маліноўскага, ня ўсе гаспадаркі даюць магчымасьць будучым аграрнікам якасна адпрацоўваць вытворчую практыку:
«Каб нашым выпускнікам давалі магчымасьць працаваць там, а ня зь венікам хадзіць па двары ці назіраць, як іншыя працуюць».
Ня ўсе навучальныя ўстановы могуць пахваліцца добрай тэхнічнай базай для падрыхтоўкі кадраў, таму выпускнікі часта не гатовыя да працы ў полі ці на фэрмах.
Недахоп маладых спэцыялістаў для сяла прызнае ўпраўленьне адукацыі Магілёўскага аблвыканкаму: гэтыя прафэсіі не папулярныя ў моладзі. Сёлета ўлады плянуюць зрабіць захады, каб павялічыць колькасьць абітурыентаў, і чакаюць, што іх будзе на 200 чалавек болей, чым летась. Хаця ў афіцыйных камэнтарах супрацоўнікаў упраўленьня аптымізму мала.
«Заплянавалі павялічыць, але як ужо набор ажыцьцявіцца, — камэнтуе сытуацыю адна з супрацоўніц, — бо мы цягам апошніх гадоў маем цяжкасьці ў камплектаваньні навучальных устаноў менавіта па прафэсіях сельскагаспадарчага профілю».
Чаму ж моладзь, нягледзячы на пазытыўныя рэпартажы па беларускім тэлебачаньні пра жыцьцё на сяле, неахвотна выбірае прафэсіі, зьвязаныя з працай у полі ды на фэрмах? Дарэчы, сярод прафэсіяў, на якія не дабралі навучэнцаў, была спэцыяльнасьць «апэратар машыннага даеньня». Раней кіраўнік беларускай дзяржавы заявіў, што даяркі зарабляюць у Беларусі каля 600 даляраў.
Знайсьці адказ на пытаньне дапамагалі жыхары прыгараднай магілёўскай вёскі Буйнічы ды наведнікі вядомага мэмарыялу «Буйніцкае поле». Бальшыня маладых людзей, зь якімі ўдалося пагутарыць, выказваліся аднолькава. Адна з дзяўчат сказала:
«Моладзь імкнецца жыць у горадзе і не асабліва — у вёсцы працаваць па такіх спэцыяльнасьцях».
«На мой погляд, гэта не прэстыжна, — заўважае маладая жыхарка Буйніч, — там і ня вельмі добра плацяць. У нашым жа сучасным сьвеце важныя грошы, бо бязь іх не пражывеш».
Маладая настаўніца з Буйніч заўважыла, што з задавальненьнем пайшла б працаваць у вясковую школу, аднак ёсьць умова:
Няма там магчымасьці зарабіць і набыць жытло. Жыцьця ў сяле для моладзі ніякага няма
«Пайшла б тады, калі б мне далі жыльлё. Цяпер жыльлёвыя ўмовы вельмі складаныя. Самой яго набыць вельмі цяжка».
Карэспандэнт: «А што для сельскай моладзі больш важнае: жыльлё, ці грошы?»
Настаўніца: «Для сучаснай моладзі — заробак. Яны гатовыя жыць дзе заўгодна, абы ім плацілі».
«Ня йдзе моладзь на такія прафэсіі і слушна робіць. Няма там магчымасьці зарабіць і набыць жытло. Жыцьця ў сяле для моладзі ніякага няма. Шмат чаго гаворыцца па тэлебачаньні, але ж насамрэч ніякага заробку, ніякіх забаваў. У чым сэнс ісьці туды вучыцца, а потым марнаваць жыцьцё? Правільна робіць моладзь», — заўважае яшчэ адзін суразмоўнік.
Ён бачыць іншы шлях для разьвіцьця сельскай гаспадаркі: прагрэс будзе, калі чалавек стане гаспадаром на зямлі.
«Пры наяўнасьці прыватнай уласнасьці на зямлю — гэта больш падштурхнула б нас у бок разьвіцьця сельскай гаспадаркі. А калі да аднаго больш-менш пасьпяховага калгасу дадаюць пяць, якія ледзьве на плаву трымаюцца, то гэта не павялічвае шанцаў на выжывальнасьць пасьпяховага. Гэта ілюзія нашай дзяржавы».
У сельскагаспадарчых навучальных установах прызнаюць яшчэ і тое, што «тэарэтычныя веды будучыя аграрнікі засвойваюць, а вось з практычнымі горш».
Паводле кіраўніка магілёўскага агралесатэхнічнага каледжу Георгія Маліноўскага, ня ўсе гаспадаркі даюць магчымасьць будучым аграрнікам якасна адпрацоўваць вытворчую практыку:
«Каб нашым выпускнікам давалі магчымасьць працаваць там, а ня зь венікам хадзіць па двары ці назіраць, як іншыя працуюць».
Ня ўсе навучальныя ўстановы могуць пахваліцца добрай тэхнічнай базай для падрыхтоўкі кадраў, таму выпускнікі часта не гатовыя да працы ў полі ці на фэрмах.
