ПАДЗЕІ ДНЯ:
Менск. Каля Камароўскага рынку – перадвыбарчы пікет кандыдатаў у дэпутаты Менгарсавету, якіх падтрымлівае кампанія «Гавары праўду». Пачатак а 12.00.
Менск. У Нацыянальным мастацкім музэі журы аб'явіць вынікі конкурсу двайнікоў у рамках выставы «Сьведкі часу. Партрэт у расейскім жывапісе і графіцы XVIII-XX стагодзьдзяў». Пачатак у 16.00.
Пасёлак Азярцо (Менскі раён). У Беларускім дзяржаўным музэі народнай архітэктуры і побыту адбудзецца народнае сьвята «Масьленіца». Час правядзеньня: з 11.30 да 15.00.
ЁСЬЦЬ НАГОДА
Міжнародны дзень барацьбы за здаровыя вушы і слых.
ГЭТЫ ДЗЕНЬ У ГІСТОРЫІ
1067 – адбылася бітва на рацэ Нямізе паміж войскам Усяслава Чарадзея і злучанымі дружынамі князёў Кіеўскай Pyci. Дзякуючы той бітве ў летапісах упершыню згадваецца Менск.
1767 – памёр Ян Глаўбіц, клясык беларускай архітэктуры.
1843 – нарадзіўся Аляксандар Грэм Бэл, амэрыканскі навуковец, вынаходнiк тэлефона.
1861 – у Расейскай імпэрыі скасаваны прыгон: Аляксандар II выдаў маніфэст аб вызваленьні сялянаў.
1899 – нарадзіўся Юры Алеша, савецкі пісьменьнік, які паходзіў са зьбяднелай беларускай шляхты.
1900 – памёр Валенці Швыкоўскі, маршалак пружанскі, удзельнік паўстаньня 1863 году, мэцэнат.
1918 – падпісаны Берасьцейскі мір паміж Расеяй і Нямеччынай. Беларускія дзеячы пратэставалі супраць фактычнага падзелу тэрыторыі Беларусі. Паводле ўмоваў міру Расея адмаўлялася ад часткі тэрыторыі Беларусі па лініі Дзьвінск – Сьвянцяны – Ліда – Пружаны – Берасьце.
1933 – у Патсдаме канцлер Нямеччыны Адольф Гітлер абвясьціў пра ўтварэньне «Трэцяга райху».
1942 – нарадзіўся Ўладзімер Кавалёнак, беларускі касманаўт.
1944 – забіты Францішак Аляхновіч, беларускі пісьменьнік.
1953 – памёр Мікола Равенскі, беларускі кампазытар.
1991 – на рэфэрэндуме ў Латвіі 74% жыхарства прагаласавалі за незалежнасьць ад СССР, у Эстоніі – 83%.
ЦЫТАТА НА ПАМЯЦЬ:
«Як сыфiлiтычныя сьпiрохэты ў варганiзьме, гэтак залазiць у душы паганая бальшавiцкая атрута. Няхай мае словы, словы «попутчiка», аздараўляюць гэтых бедных духам людзей. Няхай вучацца на маiм прыкладзе. Бо нi Тарашкевiч, нi Рак-Мiхайлоўскi, нi Гаўрылкiн, нi Дварчанiн – ды й ня пералiчыш iх усiх, нiчога вам ня скажуць. Адны з гэтых няшчасных, неразумных гнiюць ужо ў зямлi, iншыя – у концлягерах або вастрогах. Мне пашанцавала. Я шчэ жыву. Я на волi. Я магу яшчэ трымаць пяро ў руцэ. Ад свайго вызваленьня, восем год назад, я не пакiдаю пiсаць i гаварыць аб найстрашнейшым ворагу чалавецтва – аб бальшавiзьме. Мне калiсь ня верылi. Казалi, што гэта паэтыцкая выдумка. Хлусьня. Цяпер паверыце».
Францішак Аляхновіч, «У кіпцюрох ГПУ»
