Раней шмат дасьледаваньняў паказвалі, што кароткія інтэнсіўныя практыкаваньні дапамагаюць палепшыць некаторыя паказьнікі, зьвязаныя са здароўем – у тым ліку крывяны ціск. Але было няясна, наколькі такія трэніроўкі могуць дапамагчы ў кантролі за вагой.
Апублікаванае ў чэрвені дасьледаваньне навукоўцаў з Унівэрсытэту Заходняй Аўстраліі якраз і ставіла мэтай даведацца, як уплываюць розныя віды практыкаваньняў на цягу людзей да ежы.
У экспэрымэнце ўдзельнічалі 17 мужчын, старэйшыя за 20 і маладзейшыя за 40 гадоў, зь лішняй вагой, але пры гэтым без праблемаў са здароўем.
Падчас экспэрымэнту ўдзельнікам прапаноўвалі падсалоджаную кашу -- прыкладна праз гадзіну пасьля паўгадзіннага адпачынку і пасьля фізычных практыкаваньняў такой жа працягласьці, але рознай інтэнсіўнасьці. У іх таксама бралі аналізы крыві да і пасьля адпачынку і практыкаваньняў, каб вызначыць узровень шэрагу рэчываў, якія ўплываюць на апэтыт.
Высьветлілася, што пасьля інтэнсіўных трэніровак удзельнікі экспэрымэнту елі значна менш, чым пасьля адпачынку ці практыкаваньняў малой інтэнсіўнасьці. Пасьля інтэнсіўных практыкаваньняў у іх таксама быў ніжэйшы ўзровень гармону грэлін, які стымулюе апэтыт, і вышэйшы ўзровень малочнай кіслаты і цукру – рэчываў, якія зьмяншаюць апэтыт.
Удзельнікі экспэрымэнту таксама запісвалі сваё спажываньне ежы цягам усяго экспэрымэнту. Высьветлілася, што ў наступныя 24 гадзіны пасьля экспэрымэнтальнай сэсіі найменш калёрыяў яны спажывалі, калі трэніраваліся найбольш інтэнсіўна.
Вынікі гэтага экспэрымэнту ў значнай ступені падобныя на высновы дасьледчыкаў у іншым экспэрымэнце з атлусьцелымі падлеткамі. Аднак навукоўцы папярэджваюць, што абодва гэтыя дасьледаваньні былі кароткатэрміновымі. Акрамя таго, у іх удзельнічала толькі моладзь мужчынскага полу зь лішняй вагой. Таму невядома, ці вынікі ў такой жа ступені адпаведнымі для жанчын, старэйшых мужчын ці асобаў любога полу з нармальнай вагой.
Апублікаванае ў чэрвені дасьледаваньне навукоўцаў з Унівэрсытэту Заходняй Аўстраліі якраз і ставіла мэтай даведацца, як уплываюць розныя віды практыкаваньняў на цягу людзей да ежы.
У экспэрымэнце ўдзельнічалі 17 мужчын, старэйшыя за 20 і маладзейшыя за 40 гадоў, зь лішняй вагой, але пры гэтым без праблемаў са здароўем.
Падчас экспэрымэнту ўдзельнікам прапаноўвалі падсалоджаную кашу -- прыкладна праз гадзіну пасьля паўгадзіннага адпачынку і пасьля фізычных практыкаваньняў такой жа працягласьці, але рознай інтэнсіўнасьці. У іх таксама бралі аналізы крыві да і пасьля адпачынку і практыкаваньняў, каб вызначыць узровень шэрагу рэчываў, якія ўплываюць на апэтыт.
Высьветлілася, што пасьля інтэнсіўных трэніровак удзельнікі экспэрымэнту елі значна менш, чым пасьля адпачынку ці практыкаваньняў малой інтэнсіўнасьці. Пасьля інтэнсіўных практыкаваньняў у іх таксама быў ніжэйшы ўзровень гармону грэлін, які стымулюе апэтыт, і вышэйшы ўзровень малочнай кіслаты і цукру – рэчываў, якія зьмяншаюць апэтыт.
Удзельнікі экспэрымэнту таксама запісвалі сваё спажываньне ежы цягам усяго экспэрымэнту. Высьветлілася, што ў наступныя 24 гадзіны пасьля экспэрымэнтальнай сэсіі найменш калёрыяў яны спажывалі, калі трэніраваліся найбольш інтэнсіўна.
Вынікі гэтага экспэрымэнту ў значнай ступені падобныя на высновы дасьледчыкаў у іншым экспэрымэнце з атлусьцелымі падлеткамі. Аднак навукоўцы папярэджваюць, што абодва гэтыя дасьледаваньні былі кароткатэрміновымі. Акрамя таго, у іх удзельнічала толькі моладзь мужчынскага полу зь лішняй вагой. Таму невядома, ці вынікі ў такой жа ступені адпаведнымі для жанчын, старэйшых мужчын ці асобаў любога полу з нармальнай вагой.