У маскоўскім выдавецтве «Время» і нямецкім выдавецтве «Ханзэр», а таксама ў Швэцыі выйшла новая кніга беларускай пісьменьніцы Сьвятланы Алексіевіч «Час сэканд-хэнд».
Гэтая кніга завяршае цыкль зь пяці працаў Алексіевіч пад агульнай назвай «Чырвоны чалавек. Галасы ўтопіі». Гэта дакумэнтальны раман галасоў, раман маналёгаў реальных людзей. На прэзэнтацыі кнігі Сьвятланы Алексіевіч у Бэрліне на міжнародным літаратурным фэстывалі пабываў карэспандэнт расейскай службы Радыё Свабода Юрый Вексьлер.
Адказваючы на пытаньне, чаму яна жыве ў Беларусі, але піша па-расейску, Сьвятлана Алексіевіч адказала.
Алексіевіч: Я чалавек рускай культуры. І вось мой праект, у якім я 35 гадоў займалася гісторыяй чырвонага чалавека, чырвонай цывілізацыі. Яна казала на расейскай мове, гэтая ўтопія. І я пісала на расейскай мове. У той жа час Беларусь — мая радзіма. Я думаю, што пасьля зьнікненьня імпэрыі вельмі цяжка занадта ўжо пачысьціць нацыі. Усё ў нас вельмі складана, вельмі зблытана. А ў Чарнобылі я наогул пазбавілася ад такіх пытаньняў.
Калі я пісала кнігу пра Чарнобыль, то там, у гэтай зоне, ты адчуваеш сябе наогул камаром нейкім. Ты нароўні з вожыкам, з зайцам. Ты не адчуваеш сябе беларусам там ці французам. Ты проста біялягічны від, які можа зьнікнуць. Гэта ўсё чалавечыя дзяленьні. Гэта як Аляксандар Мень, калі яму казалі — вось царква, ёсьць каталікі, ёсьць праваслаўныя. Ён адказаў: «Гэтыя перагародкі да Яго не даходзяць». Хутчэй, я чалавек з сусьветным ўсё ж вопытам. Як мне задаюць пытаньні нашыя нацыяналісты: «А чаму ў цябе героі рускія?» Ну, гэта сур’ёзнае пытаньне, так? Я думаю, што не, не. Сьвет усё больш становіцца адзіным. Вядома, ідзе падзел, але асабіста для мяне чалавек — гэта нешта агульнае, адзінае.
Цалкам інтэрвію Сьвятланы Алексіевіч чытайце ТУТ.
Гэтая кніга завяршае цыкль зь пяці працаў Алексіевіч пад агульнай назвай «Чырвоны чалавек. Галасы ўтопіі». Гэта дакумэнтальны раман галасоў, раман маналёгаў реальных людзей. На прэзэнтацыі кнігі Сьвятланы Алексіевіч у Бэрліне на міжнародным літаратурным фэстывалі пабываў карэспандэнт расейскай службы Радыё Свабода Юрый Вексьлер.
Адказваючы на пытаньне, чаму яна жыве ў Беларусі, але піша па-расейску, Сьвятлана Алексіевіч адказала.
Алексіевіч: Я чалавек рускай культуры. І вось мой праект, у якім я 35 гадоў займалася гісторыяй чырвонага чалавека, чырвонай цывілізацыі. Яна казала на расейскай мове, гэтая ўтопія. І я пісала на расейскай мове. У той жа час Беларусь — мая радзіма. Я думаю, што пасьля зьнікненьня імпэрыі вельмі цяжка занадта ўжо пачысьціць нацыі. Усё ў нас вельмі складана, вельмі зблытана. А ў Чарнобылі я наогул пазбавілася ад такіх пытаньняў.
Калі я пісала кнігу пра Чарнобыль, то там, у гэтай зоне, ты адчуваеш сябе наогул камаром нейкім. Ты нароўні з вожыкам, з зайцам. Ты не адчуваеш сябе беларусам там ці французам. Ты проста біялягічны від, які можа зьнікнуць. Гэта ўсё чалавечыя дзяленьні. Гэта як Аляксандар Мень, калі яму казалі — вось царква, ёсьць каталікі, ёсьць праваслаўныя. Ён адказаў: «Гэтыя перагародкі да Яго не даходзяць». Хутчэй, я чалавек з сусьветным ўсё ж вопытам. Як мне задаюць пытаньні нашыя нацыяналісты: «А чаму ў цябе героі рускія?» Ну, гэта сур’ёзнае пытаньне, так? Я думаю, што не, не. Сьвет усё больш становіцца адзіным. Вядома, ідзе падзел, але асабіста для мяне чалавек — гэта нешта агульнае, адзінае.
Цалкам інтэрвію Сьвятланы Алексіевіч чытайце ТУТ.
