Лінкі ўнівэрсальнага доступу

ВЭТЭРАН-ФРАНТАВІК У ЧАРНОБЫЛЬСКАЙ ЗОНЕ


Казімер Яноўскі, Чачэрскі раён

Невялікі цагляны дом былога франтавіка Васіля Ганжына стаіць на ўскраіне вёскі Халочча. Але, папраўдзе кажучы, вёскі ўжо няма. Колькі гадоў таму заражаныя радыяцыяй пабудовы закапалі ў зямлю. Пакінулі толькі чатыры хаты, у іх ліку – спадара Ганжына і ягонай цешчы-нябожчыцы.

Васілю Ганжыну цяпер ўжо 80. У вайну ён быў лейтэнантам, камандзірам узводу выведчыкаў. Мае тры баявыя ордэны.

Гутару з былым франтавіком.

(Карэспандэнт: ) “Як вы будзеце адзначаць сьвята Перамогі?”

(Ганжын: ) “Ну як? Бульбу будзем сеяць. Па календару 8-га і 9-га мая можна сеяць”.

(Карэспандэнт: ) “Будзеце бульбу сеяць?”

(Ганжын: ) “Так!”

(Карэспандэнт: ) “Можа вас запрасілі на сьвята Перамогі ў Менск?”

(Ганжын: ) “Не, пакуль не”.

(Карэспандэнт: ) “А хацелі б пабываць там?”

(Ганжын:) “Знаеце, няма часу”.

(Карэспандэнт: ) “У Беларусі пра вэтэранаў клапоцяцца?”

(Ганжын: ) “Слаба. Дый адкуль возьме Беларусь?! Паштоўку прышлюць, такі трохкутнік, падобны на франтавы. Два гады таму званьне прысвоілі – капітан запасу. Дзедам Талашом буду тут, у партызаны пайду”. (усьміхаецца)

Са сьвяточнай тэмы гаворка з вэтэранам спакваля пераходзіць да справаў будзённых. Васіль Ганжын ня задаволены тым, што кіраўнік дзяржавы, сустракаючыся ў чарнобыльскай зоне з самасёламі, кажа адно, а мясцовыя ўлады часьцяком робяць зусім іншае.

(Ганжын: ) “Лукашэнка зь перасяленцамі гэтымі гутарыў, ну, якія самавольна вярнуліся туды на Прыпяць. На самай справе апошнія хаты ламаюць. У мяне во побач жончынай маці хата стаіць. Брат у мяне бадзяжнічае – у яго няма жылплошчы. Няўжо ж ён ня пасяліўся б побач?! Хату хочуць зламаць, а яго сюды не пускаюць. Дый не прапішуць”.

(Карэспандэнт: ) “І вашу хату хочуць зламаць?”

(Ганжын:) “Так! Вось такое становішча”.

(Карэспандэнт: ) “Ці прыходзіў ужо хто-небудзь?”

(Ганжын: ) “Сёлета ‘шчэ не прыходзілі, але прыйдуць”.

Такая перакананасьць вэтэрана Ганжына не беспадстаўная. Ягоны расповед дапаўняе жонка Марыя.

(Марыя Ганжына: ) “Прыяжджалі маміну хату зарыць, але ж маміна хата ня аплачаная. А яны: толькі закапаем! І гэту закапаем, дзе мы яшчэ жывём. Я кажу, вы ня маеце права, мы ня атрымлівалі грошы ні за адну, ні за другую хату. Яны: нам ня мае значэньня, закапаем і ўсё. І цябе разам жыўцом закапаем. Ну, кажу, будзеце закопваць, то глыбокай ямы не капайце. Я і з плыткай ня вылезу, бо хворая, пасьля інсульту”.
XS
SM
MD
LG