Ужо колькі гадоў запар кожнае раніцы тут зьбіраліся вясковыя гандляры малаком ды іхныя сталыя гарадзкія пакупнікі. Гандаль зазвычай адбываўся на невялікай пляцоўцы каля пераходнага мосту, каб бабулькам-гандляркам не цягаць далёка свае слоікі ды сумкі. Аднак міліцыянты загадалі перабірацца на іншае, адмыслова вызначанае для гандлю месца за добрую сотню мэтраў ад самога вакзалу. І пакупнікі, і гандляры сьпярша запратэставалі, але ўрэшце падпарадкаваліся.
Сёньня гандляроў на саматужным малочным рынку значна паменшала: самыя адчайныя бабулькі наважыліся гандляваць проста на пераходным мосьце, а найбольш законапаслухмяныя павезьлі здаваць малако ў дзяржаўны прыёмны пункт, каб атрымаць за яго грошы з малаказаводу хіба праз 2–3 месяцы.
Шмат страцілі 1 пакупнікі-гараджане: толькі тут трохлітровы слоік сапраўднага вясковага малака каштаваў усяго 1 тысячу беларускіх рублёў.