Раніцай смалявіцкія лекары на тэрыторыі “ЮКІ”, дзе ад 22 сакавіка галадавалі дзесяць чалавек, правялі іх мэдычнае абсьледаваньне. Вось што паведаміла пра ягоныя вынікі кардыёляг Тацяна Шалонік:
(Шалонік: ) “Сёньня аднаго я шпіталізавала. Шановіча Мікалая. Ён воін-інтэрнацыяналіст, “афганец”, у яго высокі білірубін — “пажаўцеў” ён трошкі, гэты малады чалавек. У яго быў нармалёвы білірубін, васямнаццаць, калі галадоўку абвесьцілі, а цяпер у яго семдзесят шэсьць білірубін. Ён у тэрапіі ляжыць. У Смалявічах”.
(Карэспандэнт: ) “Ці будзе ён працягваць галадоўку?”
(Шалонік: ) “Не, ён ужо ня будзе галадаць. Ён будзе выходзіць з галадоўкі. Так што дзевяць чалавек засталося”.
Астатнія дзевяць чалавек працягваюць акцыю. Паводле галадоўнікаў, у іх застаецца ранейшая мэта — захаваць прадпрыемства і свае працоўныя месцы:
(Батура: ) “Я працую апэратарам. Працую я тут шосты год. Прадпрыемства наша працуе ўстойліва. Добрыя заробкі ў нас. У параўнаньні са Смалявічамі, дык вышэй сярэдняга. Што нам рабіць, калі зачыняць? За сто рублёў некуды пайсьці? У мяне двое дзетак непаўнагадовых”.
(Сорыкаў: ) “Дэмакратыяй тут і ня пахне”.
(Быкоўскі: ) “Няма сродкаў масавай інфармацыі”.
(Сорыкаў: ) “Усім забаранілі да нас прыяжджаць. Беларускага тэлебачаньня ні разу не было”.
(Аўрамаў: ) “Працую на прадпрыемстве два гады кіроўцам. Патрабаваньне — каб выдзелілі два гектары зямлі, “бросавай” зямлі. Груба кажучы, звалкі. І каб далі нам спакойна працаваць. Я хачу нармалёва жыць. Зарабляць грошы і карміць сваю сям’ю. Я сапраўды маю намер сядзець тут да канца, пакуль нашае пытаньне ня будзе вырашанае”.
Ня выключана, што лёс “ЮКІ” будзе вырашаны ўжо ў блізкім часе. Паводле добра інфармаваных крыніцаў, абмеркаваньне смалявіцкіх падзеяў вынесенае на ўрадавы ўзровень.