Яго я сустрэў на вуліцы
спалатнелага, немараснага блуканца.
"Ёргас", - сказаў я,
каб пачула мяне й цішыня, -
Ты вярнуўся, ды дзе ж
ты пакінуў свайго!"
Тут я заўважыў, што ён чапляецца
за нізрынутае царства.
І птушкі, не заціхаючы,
шчабяталі бяссонна,
паглыбляючы час і
бессэнсоўнасьць.
