Галеча – гора горшае, чым страх.
Ня страху, людзі, бойцеся – галечы!..
А страх няхай жыве ў правадырах,
Уладу хто ўзваліў сабе на плечы!
Такіх "правадыроў" гаротны лёс…
Тады ж каго баіцеся, нябогі?
Галеча працінае вас да сьлёз,
Ня бачыце перад сабой дарогі…
Усё на раздарожжы!.. Правадыр
Ужо і сам не разьбярэ дарогі…
Віруе час, і праглынае вір
І страхі ўсе і ўсе вашы трывогі.
Хоць позна… Але Бог дае ў пару
І па грахах празрэньне, прасьвятленьне.
Паверылі сьляпцы павадыру –
І стогнуць-енчаць ў багне па калені…
І ўладзе ўжо няўлежна на плячах,
Што так дрыжыць… Ды й што ёй тыя плечы!
Галеча – гора горшае, чым страх.
У багну страх! Час брацца за галечу!
